Actualitats
L’acièr cromat foguèt creat en Pèrsia
Foguèt utilizat pel primièr còp mai de 1000 ans abans çò que la comunautat scientifica pensava fins a uèi
L’acièr cromat foguèt utilizat pel primièr còp en Pèrsia, çò es mai de 1000 ans abans çò que la comunautat scientifica pensava fins a uèi. La confirmacion d’aquela donada arribèt a travèrs d’un nòu estudi fach per de cercaires de l’Universitat de Califòrnia a Los Angeles (UCLA).
La descobèrta es publicada dins la revista Journal of Archaeological Science e arribèt amb l’ajuda de plusors manuscrits persans que conduguèron aquela còla de cercaires fins a Chahak, uèi dins lo sud d’Iran. La trobalha es importanta segon aqueles cercaires car fins a uèi de scientifics mas tanben d’istorians pensavan que l’acièr cromat èra estat creat al sègle XX.
“Avèm trapat la primièra evidéncia d’una mescla de mineral de cròme dins la produccion d’acièr, çò diguèt Rahil Alipour, arqueològ d’aquela meteissa universitat. Cresèm qu’aquò es un fenomèn tipic de l’anciana Pèrsia”.
Segon los cercaires, doncas, aquel fach se passèt al sègle IId abans lo Crist. En mai d’aquò, ajudarà a reconéisser de produches qu’uèi son dins de musèus o de colleccions arqueologicas e a veire se son faches d’acièr cromat coma los que se produguèron a Chanak segon la tradicion d’aquela vila. Cal remembrar que segon mai d’un manuscrich posterior a aquela epòca, çò es entre los sègles XII e XIX, Chahak foguèt totjorn considerat coma un dels mai grosses centres de produccion d’acièr de la region.
Un mistèri encara per resòlver
Totun, malgrat que los arqueològs poguèsson identificar Chahak coma aquel grand centre de produccion de l’acièr cromat persan, lo poguèron pas encara situar geograficament car uèi i a plusors vilatges en Iran qu’an aquel nom.
Un d’aqueles manuscrits, lo celèbre al-Jamahir fi Marifah al-Jawahir (o Cossí conéisser las gemmas) del sègle X-XI, es escrich pel persan Abu-Rayhan Bruni e es fòrça important car descriu cossí far d’acièr amb un mineral que, malgrat que misteriós, los cercaires identifiquèron coma lo cròme. E d’analisis amb de microscòpis electronics confirmèron de traças de cròme dins l’acièr. (Legissètz la seguida)
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí
La descobèrta es publicada dins la revista Journal of Archaeological Science e arribèt amb l’ajuda de plusors manuscrits persans que conduguèron aquela còla de cercaires fins a Chahak, uèi dins lo sud d’Iran. La trobalha es importanta segon aqueles cercaires car fins a uèi de scientifics mas tanben d’istorians pensavan que l’acièr cromat èra estat creat al sègle XX.
“Avèm trapat la primièra evidéncia d’una mescla de mineral de cròme dins la produccion d’acièr, çò diguèt Rahil Alipour, arqueològ d’aquela meteissa universitat. Cresèm qu’aquò es un fenomèn tipic de l’anciana Pèrsia”.
Segon los cercaires, doncas, aquel fach se passèt al sègle IId abans lo Crist. En mai d’aquò, ajudarà a reconéisser de produches qu’uèi son dins de musèus o de colleccions arqueologicas e a veire se son faches d’acièr cromat coma los que se produguèron a Chanak segon la tradicion d’aquela vila. Cal remembrar que segon mai d’un manuscrich posterior a aquela epòca, çò es entre los sègles XII e XIX, Chahak foguèt totjorn considerat coma un dels mai grosses centres de produccion d’acièr de la region.
Un mistèri encara per resòlver
Totun, malgrat que los arqueològs poguèsson identificar Chahak coma aquel grand centre de produccion de l’acièr cromat persan, lo poguèron pas encara situar geograficament car uèi i a plusors vilatges en Iran qu’an aquel nom.
Un d’aqueles manuscrits, lo celèbre al-Jamahir fi Marifah al-Jawahir (o Cossí conéisser las gemmas) del sègle X-XI, es escrich pel persan Abu-Rayhan Bruni e es fòrça important car descriu cossí far d’acièr amb un mineral que, malgrat que misteriós, los cercaires identifiquèron coma lo cròme. E d’analisis amb de microscòpis electronics confirmèron de traças de cròme dins l’acièr. (Legissètz la seguida)
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari