L’ipotèsi de l’origina extraterrèstra del meteòr Oumuamua, que traversèt lo sistèma solar en 2017, per un cercaire de l’Universitat d’Harvard torna dobrir la discussion sus sa composicion reala. Segon l’astronòm Abraham Loeb, d’Harvard, Oumumua foguèt una nau espaciala bastida en defòra de nòstre sistèma solar. E i auriá plusors pròvas scientificas per o demostrar.
 
Aital, segon aquel cercaire, Oumuamua foguèt “sonque una pèça d’una tecnologia plan avançada que traversèt tot lo sistèma solar en 2017 e seriá estada bastida per una civilizacion extraterrèstra luènha”. A mai, l’istòria astronomica del viatge d’Oumuamua a travèrs de nòstre sistèma solar foguèt tant estonanta que ne calguèt escriure un libre entièr. E es çò que Loeb a fach.
 
Cal remembrar que lo meteòr Oumuamua foguèt descobèrt pel telescòpi Pan-STARRS 1 de l’Universitat d’Hawaii lo 19 d’octòbre de 2017, un fach raportat per la revista Sapiéncia. Sa descobèrta aguèt luòc sonque un mes après qu’aguèt començat de despassar lo Solelh. Segon Loeb, Oumuamua aviá entamenat un long camin vèrs nosautres de Vega estant, una estela situada a justament a 25 annadas lutz de la Tèrra.
 
“Arribèt dins la trajectòria orbitala de las planetas de nòstre sistèma, çò diguèt Loeb, lo 6 de setembre de 2017. Mas la trajectòria iperbolica aguda d’aquel objecte tornèt lèu cambiar. Semblèt qu’Oumuamua nos voliá sonque vesitar e pas i demorar. Tres jorns puèi, ja aviá atench lo ponch mai pròche de nòstra estela”.
 
Segon las donadas astronomicas recebudas per mai d’un observatòri de la planeta, Oumuamua comencèt alara d’abandonar lo sistèma solar amb una velocitat totjorn que mai nauta. Lo 29 de setembre de 2017; ja èra prèp de Vènus e lo 7 d’octobre prèp de la Tèrra. Segon Loeb, aquel objècte espacial auriá atench los 94 800 km/h e sonque ansin poguèt fugir l’atraccion solara. Prenguèt alavets la direccion de la constellacion de Pegàs.
 
Divèrsas observacions astronomicas d’Oumuama confirmèron puèi, amb l’ajuda de la lutz solara sus aquel objècte espacial, que fasiá 275 mètres de longor e que demostrava una acceleracion persistenta que podiá pas èsser explicada d’un biais racional. Mas cossí es possible, çò demanèt Loeb, que malgrat las observacions de desenats d’observatòris astronomics de la planeta, encara sabèm pas realament cossí èra?
 

Un milièr de donadas
 
Çò qu’a la comunautat scientifica sus Oumuamua uèi lo jorn son de milièrs e milièrs de donadas astronomicas que son la resulta de mai d’11 jorns d’una enquista internacionala sus la composicion d’aquel còrs estellar. E çò qu’estonèt totes los scientifics de la planeta, çò confirmèt Loeb, foguèt lo biais qu’Oumuamua reflectissiá la lutz solara. Jamai non èra estat observat, segon aquel cercaire, un fenomèn aital.
 
“Pels astrofisicians, quand un objècte espacial càmbia de forma, çò apondèt Loeb, aquò vòl dire que ne podèm trapar la forma e la talha. La brilhacion d’Oumuamua cambiava fins a dètz còps cada 8 oras, e aquò sonque pòt voler dire qu’èra lo temps de besonh per far una rotacion entièra”.
 
 Aquò confirmariá segon aquel astronòm qu’Oumuamua foguèt pas ni un meteòr ni mai un asteroïde. Oumuamua sonque pòt èsser explicat, segon Loeb, coma una nau espaciala enviada per una civilizacion de fòra de nòstre sistèma solar. “Aquò es pas estonant, çò diguèt Loeb, car nosautres ja avèm mandat fins a 5 objèctes interstellars dins l’espaci: Voyager 1 e la Voyager 2, Pioneer 10 e Pioneer 11, e New Horizons. Se o podèm far nosautres, ço demandèt Loeb, perqué pas d’autres?” (Legissètz la seguida).




 

---

Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí