Actualitats
Mòrt del scenarista e escrivan Jean-Claude Carrière
E mai parlèsse occitan, escriguèt totjorn en francés de libres, scenaris e paraulas de cançons. Trabalhèt, demest d’autras collaboracions, amb lo Dalai Lama, Luís Buñuel, Jacques Deray o Miloš Forman
Es mòrt a l’edat de 89 ans l’escrivan poligraf, realizaire de cortmetratges e scenarista lengadocian Jean-Claude Carrière. D’esperel se definissiá coma un “contaire”. Trabalhèt, demest d’autras collaboracions, amb lo Dalai Lama, Luís Buñuel, Jacques Deray o Miloš Forman. Segon l’AFP, patissiá pas cap de malautiá particulara e nos quitèt diluns passat mentre que dormissiá, çò precisèt sa filha Kiara Carrière. Delà l’omenatge que li fan a París, ont defuntèt, Carrière serà enterrat a Colombièiras d’Òrb, sa vila natala al país d’Espinosa.
E mai parlèsse occitan, sa lenga d’escritura foguèt tostemps lo francés dins una setantena de scenaris e aperaquí 80 libres. A mai, foguèt actor, dramaturg, traductor de Tchekhov e Shakespeare, e paraulièr de cançons de Juliette Gréco, Brigitte Bardot o Jeanne Moreau.
Jean-Claude Carrière a plaçat sa vida jol signe dels “rescontres, d’amistats e de mèstres de vida”, coma lo Dalai Lama, amb lo qual escriguèt un libre, o lo cineasta aragonés Luis Buñuel amb lo qual collaborèt 19 ans fins a sa mòrt.
Èra tanben passionat de dessenh, d’astrofisica, de vin e de tai chi.
E mai parlèsse occitan, sa lenga d’escritura foguèt tostemps lo francés dins una setantena de scenaris e aperaquí 80 libres. A mai, foguèt actor, dramaturg, traductor de Tchekhov e Shakespeare, e paraulièr de cançons de Juliette Gréco, Brigitte Bardot o Jeanne Moreau.
Jean-Claude Carrière a plaçat sa vida jol signe dels “rescontres, d’amistats e de mèstres de vida”, coma lo Dalai Lama, amb lo qual escriguèt un libre, o lo cineasta aragonés Luis Buñuel amb lo qual collaborèt 19 ans fins a sa mòrt.
Èra tanben passionat de dessenh, d’astrofisica, de vin e de tai chi.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#5 Constatar banalament quina es la nòrma de tala o tala societat vòl pas dire qu'òm l'aprova e encara mens qu'òm la trapa "normala".
Dins Africa del Sud de l'Apartheid la nòrma èra lo racisme, fai-me pas dire que ieu trapi lo racisme coma quicòm de "normal" e que m'encanta. Mas lo fach es que dins Africa del Sud de l'Apartheid la nòrma èra lo racisme, coma dins Arabia Saudita la nòrma es la Charià, que dins Alemanha hitleriana la nòrma èra l'antisemitisme e que dins França jacobina d'ièr e de de uèi la nòrma es l'unilinguisme francimand amb l'exterminacion de totas las lengas de l'exagon que son pas de francès, exterminacion doblada de negacionisme.
Aquò o sabes autant que ieu , òm pòt se n'escalustrar amb rason, mas faire mina d'ignorar que çò
que sonas per una perifrasa "un comportament general, fòrça espandit" es ni mai ni mens que la nòrma de l'estat centralista francès e que lo contrari es justament una excepcion rarissima, es pas brica seriós.
L'excepcion rarissima aguèsse estat que Jean-Claude Carrière escriguèsse tota son òbra en occitan e jos-entendre lo contrari es pas brica seriós. La nòrma es pas "normala" mas es aquela que senhorèja, e faire creire que la règla qu'es (seda lex dura lex !) seria l'excepcion es un còp d'esbrofa patetic qu'ajuda pas a la causa qu'òm defend. Al contrari es amb de còps d'esbrofa coma aquel que l'occitanisme a fenit per perdre tota credibilitat, Bona serada, companh.
E mai JCC parlèsse occitan, sa lenga d’escritura foguèt tostemps lo francés dins una setantena de scenaris e aperaquí 80 libres". E ben ieu pensi que Jornalet a plan rason d'o far remarcar, totun ! Non es pas per amor que "totes" los Alamands contrubuissián a la Shoah qu'èra "normal" de contribuïr a la Shoah : sonque l'excepcion, es a dire lo refús, pòt passar per normal, all plan de l'etica.
Procedir coma o faguèt JC Carrièra, coma o fa encara Henri Gougaud, filh e nebòt d'escrivans occitans, contribuís activament a escafar la conscéncia occitana de l'èime dels Occitans. Aquò relèva d'un comportament general, fòrça espandit (que sa justificacion pòt èsser "lo pragmatisme", que A Camus apelava "le réalisme"), plan segurMas un tal comportament, asseguradament, non pòt pas anar presentat coma "normal". Cossí poiriá passar per "normal" de contribuïr, siá activament, siá passivament, a l'escafament del sieu quite pòble e mai de quin pòble que foguèsse ? Un pauc de seriós !
#3 On se demanda perqué Jornalet ?
#2 "E mai parlèsse occitan, Charles Trenet cantèt pas qu'en francés". Sol Jornalet se demanda encara perque ! I-avia cap de rason, vertat ?
"E mai parlèsse occitan, escriguèt totjorn en francés". Ensajatz mai de nos far creire que la nòrma seria l'excepcion ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari