Actualitats
De vèrmes gigants fa 20 milions d’ans
Una còla de cercaires de l’universitat Simon Fraser a confirmat l’evidéncia scientifica de vèrmes de 2 mètres de longor que demoravan dins la mar de China fa 20 milions d’ans
De vèrmes gigants que visquèron fa mai de 20 milions d’ans foguèron trapats en çò que poiriá èsser qualificat coma la descoberta pus estonanta del mond de la paleontologia dels darrièrs ans. Aital, los vèrmes de tèrra trapats serián de predators que visquèron dins lo sòl de l’ocean marin e serián arribats de far mai de 2 mètres de longor. La tròba se passèt dins la mar pròcha de l’illa de Taiwan.
Per ansin, una còla de cercaires de l’universitat Simon Fraser a confirmat l’evidéncia scientifica de vèrmes de 2 mètres de longor que demoravan dins la mar de China fa 20 milions d’ans. La tròba foguèt publicada dins lo numeric Scientific Reports e seriá la resulta de la rebastison paleontologica de divèrsas rèstas fossilas d’aqueles vèrmes preïstorics.
Segon un dels autors d’aquel estudi, Yu-Yen Pan, los fossils foguèron trobats en un airal amb de ròcas situat prèp de la còsta de l’illa de Taiwan. Los fòssils foguèron trapats pendent un estudi icniologic. “M’estonèri fòrça, lo primièr còp que descobriguèri aqueles fossils, çò diguèt Yu-Yen Pan. D’autres fossils semblables fan sonque qualques centimètres de longor mas aqueles èran gigants: dos mètres de longor e entre dos e tres centimètres de diamètre. Tanben sospecham qu’almens, sus una part del còrs, portavan de plumas. Jamai non èra estat trobat un organisme coma aquel”.
Pan e sos collègas de la còla internacionala que descobriguèron aqueles vèrmes preïstorics nomenèron la creatura Pennichnus formosae. Tot aquò se passèt quand estudiavan divèrses estrats del Miocèn (fa entre 22 e 20 milions d’ans) dins lo nòrd-èst de Taiwan. La còla foguèt ajudada per de biològs, fotografes e especialistas marins per poder rebastir las vertadièras mesuras d’aqueles vèrmes amb sonque los fossils trapats al fons de la mar.
Un descendent actual
Uèi lo jorn i a un vèrme, fòrça mai pichon, conegut amb lo nom de vèrme de Bobbit, que tanben es un predator. Tròba sas predas amb sas antenas e puèi dobrís lèu la boca per las caçar. Un còp aquò fach, torna lèu-lèu al fons del sable d’ont sortiguèt. Los scientifics pensan que poiriá èsser un descendent d’aquel vèrme del Miocèn. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Per ansin, una còla de cercaires de l’universitat Simon Fraser a confirmat l’evidéncia scientifica de vèrmes de 2 mètres de longor que demoravan dins la mar de China fa 20 milions d’ans. La tròba foguèt publicada dins lo numeric Scientific Reports e seriá la resulta de la rebastison paleontologica de divèrsas rèstas fossilas d’aqueles vèrmes preïstorics.
Segon un dels autors d’aquel estudi, Yu-Yen Pan, los fossils foguèron trobats en un airal amb de ròcas situat prèp de la còsta de l’illa de Taiwan. Los fòssils foguèron trapats pendent un estudi icniologic. “M’estonèri fòrça, lo primièr còp que descobriguèri aqueles fossils, çò diguèt Yu-Yen Pan. D’autres fossils semblables fan sonque qualques centimètres de longor mas aqueles èran gigants: dos mètres de longor e entre dos e tres centimètres de diamètre. Tanben sospecham qu’almens, sus una part del còrs, portavan de plumas. Jamai non èra estat trobat un organisme coma aquel”.
Pan e sos collègas de la còla internacionala que descobriguèron aqueles vèrmes preïstorics nomenèron la creatura Pennichnus formosae. Tot aquò se passèt quand estudiavan divèrses estrats del Miocèn (fa entre 22 e 20 milions d’ans) dins lo nòrd-èst de Taiwan. La còla foguèt ajudada per de biològs, fotografes e especialistas marins per poder rebastir las vertadièras mesuras d’aqueles vèrmes amb sonque los fossils trapats al fons de la mar.
Un descendent actual
Uèi lo jorn i a un vèrme, fòrça mai pichon, conegut amb lo nom de vèrme de Bobbit, que tanben es un predator. Tròba sas predas amb sas antenas e puèi dobrís lèu la boca per las caçar. Un còp aquò fach, torna lèu-lèu al fons del sable d’ont sortiguèt. Los scientifics pensan que poiriá èsser un descendent d’aquel vèrme del Miocèn. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari