Al cap de gaireben un an, nos sèm acostumats a la Covid? Acostumats,benlèu non! Mas çò qu’es segur, avèm degut aprene a viure amb ela. E nos podèm demandar cossí anam far quora aurà desaparegut.
 
Soi acostumat a la masqueta. Pòdi pas pus sortir sens ela. Se deman, quora passarai la pòrta de l’apartament, mas aurelhas seràn pas tafuradas d’èsser pas encordeladas? Mon nas, cobèrt dempuèi de meses, prendrà pas freg? Se la risca de m’enraumassar serà pas grandassa? Se, catadas un brave briu, mas bocas pertocadas per la rispa, se fendasclaràn pas? Se la pèl de mas gautas se rafirà pas? Se mon menton s’èra pas tot revirat de s’airejar tornarmai? 
 
Un còp desmascats, se nos sauprem encara sarrar del monde sens los trucar, acostumats que sèm de nos téner a mai d’un mètre l’un de l’autre? Aprene a avalorar la distància bona, segur, aquí un trabalh dels gròsses! Se, un còp que  nos sauprem plaçar coma cal los unes rapòrt als autres, aurem pas oblidat lo biais de nos tocar la man? Se sap que dempuèi la nuèch del temps se tocar la man es un art. Art malaisit, ditz mai de vos que çò que pensatz. Aprene a se servir de sos braces. Plan abraçar es pas totjorn aisit. E puèi calinar, calinejar. Cossí? Ont? E parlem pas del biais de potonejar. Parla encara mai que lo tòcamaneta! 
 
Caldrà tornamai aprene a nos parlar cara a cara. Se de paraulas podràn gisclar de nòstra boca demorada muda de meses e de meses? Benlèu, qual sap, aurem oblidat de mots? Benlèu, qual sap, n’aurem apreses de novèls? Se sauprem escotar l’autra, l’autre, las autras, los autres? Se charrarem soncament de graficas, de tablèus, de corbas, d’estatisticas, de santat e de la covid coma o fan los mariòtas maquinizadas cada jorn de longa al fenestron? O alara, s’escambiarem per tornar trobar una umanitat prigonda? S’aurem enveja de nos parlar per somiar, per pantaissar, per nos dobrir un avenidor novèl ensems? 
 
Se nos sauprem encara assetar sus una cadièra al restaurant? Nos assetar, segur, mas téner convèrsa una orada aprèp èsser demorat mut una annada serà benlèu pas tant aisit! Plaça far al servicial o a la serviciala, l’escotar, la mercejar. El o ela ne serà a tornar aprene son mestièr: aculhir, presentar lo menut, servir, sorire, de còps badinejar. Nos acostumar al bruch de la sala de manjar amb sos sisclas e sos mormolhs. L’entrechucadís dels veires e de las siètas, dels culhièrs e de las forquetas. Lo tap coïnaire malaürós qu’es a quitar son còl de botelha, desrabat pel tiratap.  
 
Veire comedianas o comedians de carn e d’òsses sus l’empont serà un patac vertadièr. De los veire escupir, tremolar, s’enganar, s’aigrejar serà un plaser que se’n caldrà tornarmai congostar. De sentir la susor e las tressusors dels actrises e actors serà un còp de mai d’aprene. Assetat dins son cadieral, se caldrà acostumar a, d’un caire, niflar lo perfum de Dior de sa vesina e de l’autre, la flaira d’una pèl pas lavada dempuèi una bona setmana. E a la sortida de l’espectacle, tornar plaser prene a escambiar sas esmogudas, sas ressentidas.
 
Aquò dich, espèri qu’arribarà al pus lèu aquela passa novèla! 
 
 
 
 
Clamenç
Umorista de lenga occitana
 

 
 
 
    

fffff		fffff		fffff
	Lo confinament dels legeires de Jornalet
			Sès confinat a l’ostal? As, totun, de connexion a Internet? As de bonas idèas per passar lo temps? Jornalet demanda a sos legeires que partegen lors idèas e lor vida en confinament amb un messatge de tèxt, una fòto, un vidèo, un àudio o qué que siá que se pòsca publicar en linha e partejar amb los autres legeires. As bastit un castèl de carton pels enfants? Fas d’escalada dins la cosina? As organizat un concèrt per videoconferéncia? Tenes una vida sociala sus las fenèstras o los balcons? Fas d’espòrt a l’ostal? As de bons libres a nos recomandar? De bonas idèas per èsser tostemps de bona umor?
	Manda tos documents a info@jornale...                                     Convivéncia e paratge en confinament.