Actualitats
La possibla causa de la casuda del meteorit Chicxulub
Sa casuda fa 66 milions d’ans provoquèt l’extincion massissa de la majoritat de las espècias animalas de l’epòca, dont los dinosaures
Es causa saupuda que la casuda del meteorit Chicxulub sus la Tèrra fa 66 milions d’ans provoquèt l’extincion massissa de la majoritat de las espècias animalas de l’epòca, dont los dinosaures. Lo meteorit aviá un diamètre d’aperaquí 10 km e se truquèt amb la superfícia de Yucatan amb un angle de 60 grases, un dels piègers cases que i pòt aver dins de catastròfas d’aquela mena. Aquò entraïnèt una nívol de gas toxic dins l’atmosfèra e la mòrt rapida de totes los dinosaures e tanben del 75% de la vida sus la planeta. Ara, un nòu estudi explica quinas poirián èsser estadas la trajectòria e l’origina d’aquel meteorit.
L’estudi, publicat dins lo numeric Scientific Reports pels astrofisicians d’Harvard Amir Siraj e Avi Loeb, descriu lo viatge que lo faguèt aquel meteorit dins lo Sistèma Solar e perqué tombèt, fin finala, sus nòstra planeta. Un fach jamai explicat abans scientificament. La teoria ne seguís una autra, fòrça coneguda, que situava l’origina de Chicxulub dins la cencha d’asteroïdes entre Jupitèr e Mart.
Per ansin, segon de nòvas evidéncias descobèrtas dintre lo cratèr que lo daissèt lo meteòr Chicxulub, aquela ròca seriá compausada de condrita carbonacèa, un fach pro rar, car sonque los asteroïdes que viatjan longtemps an aquela composicion. Mas, amb l’ajuda d’una simulacion gravitacionala, Siraj e Loeb mesurèron qu’una part d’aqueles meteorits que viatjan fòrça longtemps an lor origina dins la dicha nívol d’Oort, un cercle de glaç a la frontièra del Sistèma Solar. D’ailà, lo meteorit se poiriá èsser ronçat fins a l’orbita jupiteriana.
Lo Sistèma Solar es una sòrta de bilhard electric, e Jupitèr, pr’amor de sa gigantassa massa, pòt capturar plusors meteorits qu’an viatjat pendent de longs periòdes e puèi los lança tornarmai vèrs lo Solelh, çò diguèt Siraj. Alara l’estela del Sistèma Solar pòt trencar aqueles meteorits pr’amor de sa gravetat e los tornar lançar puèi vèrs l’exterior”.
Un nòu viatge espacial
Segon aqueles astrofisicians, es plan possible que lo Solelh trenque un meteorit mai grand en mai d’un tròç e que torne rebutar aquestes amb sa gravetat. Un còp aquò fach, çò confirmèron los cercaires, tanben i a l’escasença qu’un d’aqueles tròces pòsca rescontrar un obstacle long de sa trajectòria vèrs la nívol d’Oort. E un d’aqueles tròces poiriá ben trapar la Tèrra sus son camin espacial.
Una nòva analisi de totas aquelas donadas aguèt per conclusion que los meteorits que viatjan longtemps per l’espaci an un factor dètz còps màger d’èsser capturats pel Solelh e un 20% d’escasenças de patir un fenomèn coma aquel. E aquò es çò que se poiriá èsser debanat amb Chicxulub pr’amor de son edat. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
L’estudi, publicat dins lo numeric Scientific Reports pels astrofisicians d’Harvard Amir Siraj e Avi Loeb, descriu lo viatge que lo faguèt aquel meteorit dins lo Sistèma Solar e perqué tombèt, fin finala, sus nòstra planeta. Un fach jamai explicat abans scientificament. La teoria ne seguís una autra, fòrça coneguda, que situava l’origina de Chicxulub dins la cencha d’asteroïdes entre Jupitèr e Mart.
Per ansin, segon de nòvas evidéncias descobèrtas dintre lo cratèr que lo daissèt lo meteòr Chicxulub, aquela ròca seriá compausada de condrita carbonacèa, un fach pro rar, car sonque los asteroïdes que viatjan longtemps an aquela composicion. Mas, amb l’ajuda d’una simulacion gravitacionala, Siraj e Loeb mesurèron qu’una part d’aqueles meteorits que viatjan fòrça longtemps an lor origina dins la dicha nívol d’Oort, un cercle de glaç a la frontièra del Sistèma Solar. D’ailà, lo meteorit se poiriá èsser ronçat fins a l’orbita jupiteriana.
Lo Sistèma Solar es una sòrta de bilhard electric, e Jupitèr, pr’amor de sa gigantassa massa, pòt capturar plusors meteorits qu’an viatjat pendent de longs periòdes e puèi los lança tornarmai vèrs lo Solelh, çò diguèt Siraj. Alara l’estela del Sistèma Solar pòt trencar aqueles meteorits pr’amor de sa gravetat e los tornar lançar puèi vèrs l’exterior”.
Un nòu viatge espacial
Segon aqueles astrofisicians, es plan possible que lo Solelh trenque un meteorit mai grand en mai d’un tròç e que torne rebutar aquestes amb sa gravetat. Un còp aquò fach, çò confirmèron los cercaires, tanben i a l’escasença qu’un d’aqueles tròces pòsca rescontrar un obstacle long de sa trajectòria vèrs la nívol d’Oort. E un d’aqueles tròces poiriá ben trapar la Tèrra sus son camin espacial.
Una nòva analisi de totas aquelas donadas aguèt per conclusion que los meteorits que viatjan longtemps per l’espaci an un factor dètz còps màger d’èsser capturats pel Solelh e un 20% d’escasenças de patir un fenomèn coma aquel. E aquò es çò que se poiriá èsser debanat amb Chicxulub pr’amor de son edat. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Amic Bardòu tot es imaginacion de ciència ficcion, una novella escrita per non s'avorir.
La nocion de "l'edat dun meteorit" me daissa un pauc perplèxe. Cossí s'establís exactament "la data de naissança d'una matèria aital" ? Abans d'èsser quicòm que se passejava pel sistèmi solar, aqueste tròç de matèria fasiá ja partida de quicòm mai, non ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari