La dictada occitana a Murèth a rebrembat los 800 ans de la batalha
La jornada “Al còr de la cultura occitana” foguèt una vertadièra capitada
Un setantenat de participants avián pres plaça dins la granda sala Alizé del licèu Pèire D’Aragon, a l’escasença de la desena dictada occitana de Murèth: pel prumièr còp les escolans, collegians e licean (un) despassavan les adultes que lor nombre semble puslèu a la baisha.
Martina Lagarda del Cercle Occitan de Carbona, per la dictada en lengadocian, e Nicolau Rei-Bethvéder, per la dictada en gascon, legiguèron un estrach - adaptat en occitan de uèi -de la cançon de la crozada que conta la mòrt del rei d’Aragon.
Aprèp la correccion de las còpias, le programa se perseguiguèt dins un ambient festiu, amb les discorses dels elegits presents: Guilhèm Latrubesse del Conselh Regional de Miègjorn Pirenèus; Cristòl Delahaye, prumièr adjunt de la comuna de Murèth; le conselher general del canton de Sent Martòri, Felipe Gimenez e Legal conse de Pocharramet. Seguiguèt la remesa dels prèmis, le vin d’onor, le repais e le concèrt de Moussu T fins a una ora pro avançada. La jornada “Al còr de la cultura occitana” foguèt una vertadièra capitada.
L’an que ven la dictada se deuriá debanar sus la comuna de Carbona.
La dictada occitana se debana cada an simultanèament dins maitas vilas d’Occitània, ongan s’es debanada dins 43 vilas e tanben a Barcelona e a Valéncia.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#2 Benlèu, car Nicolau, fa paur a d'unes, crentoses e sotmeses incondicionalament a la supremacia francesa en Occitània, la referéncia a una Catalonha plan lèu independenta, sobeirana e e dreiturièra ?
La causida d'un tròç de la Cançon ende evocar la batalha de Murèth s'impausèc. E çaquelà me hè dòu qu'estèc pas le tèxte retengut per la dictada de Castras ende rasons escusèras. Ambe le contèxte catalan actuau, mos cau pas passar còsta la celebracion deu 800n anniversari de Batalha de Murèth. E nosaus, occitans, avèm pas de mancar, encara un còp, un rendètz-vos ambe l'istòria.
Tots a Murèth le dijaus 12 de setembre de 2013 !
Lo licèu Pèire d'Aragon... Es pas lo Frèche que nos auriá balhat los noms de Trencavel o Montmorency pels licèus de Lengadòc. Son noms qu'anavan pas amb la "Septicemia" qu'ensajèt de nos far engolir. Nos impausèt son panteon personal pels liceus coma o faguèt per las estatuas del Millenari a Montpelhièr. La temptativa d'onorar Max Roqueta èra perduda d'avança sachent coma al Mas de Tessa i tenian a son nom bucolic. Ara, fin finala, aquestes an capitat de li far portar un nom vergonhós que, coma disiá l'autre, "lo me vòli pas remembrar".
Lo tèxt de la dictada foguèt una bona causida. Se deuriá trapar d'autres motius per rapelar aquest eveniment màger pendent l'annada 2013.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
#2 Benlèu, car Nicolau, fa paur a d'unes, crentoses e sotmeses incondicionalament a la supremacia francesa en Occitània, la referéncia a una Catalonha plan lèu independenta, sobeirana e e dreiturièra ?
La causida d'un tròç de la Cançon ende evocar la batalha de Murèth s'impausèc. E çaquelà me hè dòu qu'estèc pas le tèxte retengut per la dictada de Castras ende rasons escusèras. Ambe le contèxte catalan actuau, mos cau pas passar còsta la celebracion deu 800n anniversari de Batalha de Murèth. E nosaus, occitans, avèm pas de mancar, encara un còp, un rendètz-vos ambe l'istòria.
Tots a Murèth le dijaus 12 de setembre de 2013 !
Lo licèu Pèire d'Aragon... Es pas lo Frèche que nos auriá balhat los noms de Trencavel o Montmorency pels licèus de Lengadòc. Son noms qu'anavan pas amb la "Septicemia" qu'ensajèt de nos far engolir. Nos impausèt son panteon personal pels liceus coma o faguèt per las estatuas del Millenari a Montpelhièr. La temptativa d'onorar Max Roqueta èra perduda d'avança sachent coma al Mas de Tessa i tenian a son nom bucolic. Ara, fin finala, aquestes an capitat de li far portar un nom vergonhós que, coma disiá l'autre, "lo me vòli pas remembrar".
Lo tèxt de la dictada foguèt una bona causida. Se deuriá trapar d'autres motius per rapelar aquest eveniment màger pendent l'annada 2013.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari