Cada dimenge amb ma femna Viveta, aimam convidar de creators amics a bocinejar. Dimenge passat per miègjorn esperàvem lo grop Anem Zo.  Los aviam pas vistes dempuèi un brave brieu. Èra un plaser vertadièr per nosautres de taulejar amb Nucia, Ricolàs e Fumàs.
 
Per temps de Covid aprestam la taula d’un autre biais. L’alargam amb d’ajustièrs per poder botar una sièta a un mètre cinquanta l’una de l’autra. A cinc, la taulassa emplena tot lo salon. Avèm just la plaça per nos virar e devèm beure l’aperitiu ataulats, esquichats que sèm.
 
Coma amb Anem Zo n’èrem als apetisadisses, vaquí qu’aquò esquilèt a la pòrta. Foguèrem subtats. Esperàvem degús. Anèri dobrir. Quina polida suspresa! Las amigas del grop Rocanha amb Facolina, Nina, Nonita. Passavan dins lo canton, decidiguèron de far pinchon.
 
Quin astre de se trobar amb Rocanha e Anem Zo! De se trapar amb uèch masquetas a l’entorn d’una taula de cinc siètas. Cossí anàvem far per morfiar? Es pas la pitança que nos mancava, es la plaça! A mai s’ajustàvem una sièta a la taula, i auriá jamai lo compte!
 
Benlèu sièis d’un caire e dos de l’autre. Los musicians al salon e ieu amb Viveta en cosina, al servici? Cinc femnas d’un caire e los tres òmes de l’autre. Tres cantaires en cosina e las autras al salon? Dos grops de quatre. Benlèu ieu amb  Anem Zo e ma femna amb Rocanha? Qual sap?
 
Coma practicam la democracia participativa activa, caduna e cadun balhèt son idèa. N’i a que trobavan que manjar a un mètre cinquanta l’un de l’autre èra un pauc sarrat. D’autras que caliá mai de dos mètres. D’autres se demandèron perqué aquela règla del sièis, venguda d’Anglatèrra, èra aplicada pel moisset Macron en França.
 
Èra ben cinc oras del vèspre qu’aviam pas encara fach penchinar las dents. Auriam manjat la capa de l’evesque. Decidiguèrem de plegar la taula, de la rambar dins un canton e de totes passar en cosina per un manjadrech.
 
Un còp assadolats, Anem Zo e Rocanha se botèron a cantar, jogar e dançar tota la vesprada dins lo salon. Abans de nos desseparar, nos demandèrem e nos demandam encara: perqué sièis a taula? Perqué pas cinc? Perqué pas sèt? Perqué pas uèch?
 
Es a ne pèrdre la canturla!

 
 
 
Clamenç
umorista de lenga occitana



 
 
                          
            

fffff		fffff		fffff
	Lo confinament dels legeires de Jornalet
			Sès confinat a l’ostal? As, totun, de connexion a Internet? As de bonas idèas per passar lo temps? Jornalet demanda a sos legeires que partegen lors idèas e lor vida en confinament amb un messatge de tèxt, una fòto, un vidèo, un àudio o qué que siá que se pòsca publicar en linha e partejar amb los autres legeires. As bastit un castèl de carton pels enfants? Fas d’escalada dins la cosina? As organizat un concèrt per videoconferéncia? Tenes una vida sociala sus las fenèstras o los balcons? Fas d’espòrt a l’ostal? As de bons libres a nos recomandar? De bonas idèas per èsser tostemps de bona umor?
	Manda tos documents a info@jornale... Convivéncia e paratge en confinament.