Qualques milions d’indians empliguèron dimècres passat las plaças, los temples, los monuments e d’autres luòcs ligats a Mohandas Gandhi, lo paire de la pàtria, per li rendre omenatge en lo 65n anniversari de sa mòrt.

A Nòva Delhi, los principals dirigents politics del país marchèron pel Raj Ghat, lo luòc ont foguèt incinerat Mohandas Gandhi. Rabindranath Tagore, prèmi Nobel de literatura, lo nomenèt Mahatma (Arma Granda) e aquel nom a agut un brave succès.
 
Dempuèi la sortida del solelh, de milièrs d’indians li dediquèron de cants e depausèron de flors sus la polida lausa de marbre negre, qu’en un dels costats a una flama etèrna protegida per una urna de veire.
 
Los Archius Nacionals d’Índia mostrèron per lo primièr còp una rara colleccion de letras, fruch de la correspondéncia mantenguda entre Gandhi e Herman Kallenbach, un arquitècte josieu d’origina alemanda amb qui mantenguèt una estrecha relacion pendent los ans que demorèt en Sud-Africa, abans de tornar en Índia en 1914.
 
Gandhi moriguèt de las mans d’un extremista indian que tirèt de còps de fuòc sus el quand tornava a l’ostal del centre de Delhi, coma cada jorn. Aquel ostal es ara vengut un musèu qu’es estat tanben fòrça vesitat.
 
Lo “Bapu” (paire en gujarati, la lenga mairala de Gandhi) foguèt aital omenatjat per de milions d’indians de totas las religions e partits politics.
 
Mohandas Karamchand Gandhi nasquèt lo 2 d’octòbre de 1869 dins l’actual estat de Gujarat, a l’oèst d’Índia, estudièt lo drech en Anglatèrra e demorèt en Sud-Africa abans de dirigir la lucha per l’independéncia d’Índia fàcia a l’Empèri Britanic, çò que capitèt fin finala en 1947.
 
Son estrategia de la “satyagraha”, o desobesissença civila non-violenta, contunha d’aver una enòrma influéncia entre los movements e los caps politics indians.
 
Entre 1937 e 1948, Gandhi foguèt nomenat 12 còps al Prèmi Nobel de la Patz, mas per de rasons que lo Comitat del Nobel a pas esclarzidas, jamai recebèt pas aquela distincion.