Actualitats
Tant que farem aital, Miquèl…
Aprèp la despartida de Miquèl Decòr, Joan-Francés Albèrt, director de la calandreta de Carcassona, recampa los sovenirs dels rescontres fruchoses entre lo poèta e los calandrons
Lo poèta se n’es anat.....I a qualques jorns, lo Miquèl Decòr nos quitèt aprèp una darrièra lucha contra la malautiá.
De sovenirs amb lo Miquèl Decòr n’avèm en pagalha e a molons. Es la Claudina que li faguèt descobrir aquel mond que son las classas dels calandrons. Uèi, podèm dire qu’i faguèt plan mai qu’un passatge, tant nos a daissat de traças inesfaçablas.
Amb el, los ametlièrs forman un tropèl ròse e lo cabanòt es un bon luòc per l’escritura. Nos diguèt que la mar nòstra teniá doas pòtas e que, de còps, las camèlas pòdon èsser blancas...
Qu’a la cima del puèg lo tais espèra tot l’an que los rasims vairen e qu’a la comba d’Agast un lop i es passat!
Que trobadors e gentas dònas, dintre Ciutat de Carcassona, se balhavan de potons d’amor d’un aur
d’azur jamai pro doç...
Que Josèp aviá un ase e que la paura Catarina del Passerat s’èra perduda lo babaròt!
Qu’un grapaud jos la chiminièra a pas res d’excepcional e que demòra una chòta dins l’Aldena....
Que i a l’agost de guèrra que fa la sopa agra en çò de Maeï ....
Qu’una passejada menerbesa te podiá menar dins una universitat a las Americas ont l’occitan seriá lo planvengut!
Que i aviá d’Eiretièrs de la luna coma un endacòm mai...
Que, sus la Plaça Djemaa el Fna, lo graile estira sa cançon e que la sèrp s’estira sus son cuol...
Que i a de vin de mandragòra e tanben una femna bordièra e de camins de crabas...
Que Bodon èra un grand poèta e que l’ors Martin dançava!
Qu’un dissabte d’octòbre convoquèt la Tèrra entièra per anar defendre dins Carcassona la lenga viva.
Que la nuèit s’esquiça, que i a de nuèit berbèra, de luna novèla e de nuèit d’amor.....
Que lo cabanòt se n’es anat, mas que devèm totjorn metre lo cap dins la chiminièra....
De mots, de frasas, de dichas n’avèm plen la biaça encara....Amb Miquèl, avèm fait valsar la lenga e amb tot çò que nos a daissat avèm de qué virar encara pendent qualques lunas.....
Adieu l’amic, e tant que farem aital…
Joan-Francés Albèrt
director de la calandreta de Carcassona
De sovenirs amb lo Miquèl Decòr n’avèm en pagalha e a molons. Es la Claudina que li faguèt descobrir aquel mond que son las classas dels calandrons. Uèi, podèm dire qu’i faguèt plan mai qu’un passatge, tant nos a daissat de traças inesfaçablas.
Amb el, los ametlièrs forman un tropèl ròse e lo cabanòt es un bon luòc per l’escritura. Nos diguèt que la mar nòstra teniá doas pòtas e que, de còps, las camèlas pòdon èsser blancas...
Qu’a la cima del puèg lo tais espèra tot l’an que los rasims vairen e qu’a la comba d’Agast un lop i es passat!
Que trobadors e gentas dònas, dintre Ciutat de Carcassona, se balhavan de potons d’amor d’un aur
d’azur jamai pro doç...
Que Josèp aviá un ase e que la paura Catarina del Passerat s’èra perduda lo babaròt!
Qu’un grapaud jos la chiminièra a pas res d’excepcional e que demòra una chòta dins l’Aldena....
Que i a l’agost de guèrra que fa la sopa agra en çò de Maeï ....
Qu’una passejada menerbesa te podiá menar dins una universitat a las Americas ont l’occitan seriá lo planvengut!
Que i aviá d’Eiretièrs de la luna coma un endacòm mai...
Que, sus la Plaça Djemaa el Fna, lo graile estira sa cançon e que la sèrp s’estira sus son cuol...
Que i a de vin de mandragòra e tanben una femna bordièra e de camins de crabas...
Que Bodon èra un grand poèta e que l’ors Martin dançava!
Qu’un dissabte d’octòbre convoquèt la Tèrra entièra per anar defendre dins Carcassona la lenga viva.
Que la nuèit s’esquiça, que i a de nuèit berbèra, de luna novèla e de nuèit d’amor.....
Que lo cabanòt se n’es anat, mas que devèm totjorn metre lo cap dins la chiminièra....
De mots, de frasas, de dichas n’avèm plen la biaça encara....Amb Miquèl, avèm fait valsar la lenga e amb tot çò que nos a daissat avèm de qué virar encara pendent qualques lunas.....
Adieu l’amic, e tant que farem aital…
Joan-Francés Albèrt
director de la calandreta de Carcassona
 | La Sarramauca es un libre escrich pel Miquèl Decòr dins l’encastre d’un projècte pedagogic amb la Calandreta de Carcassona |
Articles relacionats
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Que Bodon foguèsse estat un grand poèta — e non pas solament un grand romancièr — amb Miquèl Decòr, autre grand poèta, èrem dos que o pensavem. E ara que se son retrobats, Joan e Miquèl, de l'autra man del non-res, que l'Èsser s'i contenta d'èsser mai que de partir per res de devenir, sabon que l'Èsser es lo quite respir del vam poëtic, e qu'eles dos ne participan, indefectiblament.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari