Actualitats
Lincoln de Steven Spielberg: un viatge al dintre de la luta anti-esclavista estatsunidenca
En Steven Spielberg vertadierament es lo cineasta que nos sap far paur, rire, soscar, que, de vegadas, nos fa biscar e nos agaça mas que gaireben tostemps nos sap emocionar e sovent fins a las lagremas. Lo siu darrièr filme Lincoln serà una d’aquelas òbras qu’atraversaràn l’istòria universala del cinèma per ne devenir una referéncia.
L’istòria mòstra d’una part, la lesca de vida del president estatsunidenc Abraham Lincoln pendant la siá luta politica contra l’esclavatge e la siá gestion de la Guerra Civila e d’autra part las intrigas politicianas per arribar a la decision de l’abolicion presa per la Cambra dels Representants dels Estats Units.
Lo ròtle de’n Lincoln es jogat per un Daniel Day-Lewis (Al nom del paire / L’edat de l’inocéncia / My left foot) esbleugissent de vertat e d’emocion. L’actor anglo-irlandés es totalament investit dins lo personatge, gaireben coma se lo quite Lincoln l’aviá embrueissat. Mòstra un òme esgotat per las espròvas personalas e politicas, un òme que sap presidir son pròpri estrambòrd e lo transmetre mas tanben un òme conscient dels sius quites limits e contradiccions. Li fan replica na Sally Field (Norma Rae / Los recantons del còr) dins lo ròtle de Mary, l’esposa sensibla de Lincoln, que serà per el un paissèl vertadièr e un Tommy Lee Jones crepuscular (Men in Black / Tres enterraments / Dins la val d’Elah) que fa al representant abolicionista Thaddeus Stevens.
Pel primièr còp, en Spielberg fa un filme que se passa gaireben integralament a l’interior. D’efièit las scènas exterioras, ja que raras, son filmadas en encadraments sarrats e los cèls ne son sens relèu. Tota la gramatica cinematografica del filme balha una atmosfèra de densitat de la pensada, d’introversion: l’espectator i sentís tot lo pes de l’istòria. Lo design d’esclairatge e dels vestits son a ne copar lo buf: lo teissit dels vestits, la fèbla lusor de las flambetas de las lampas d’òli son coma reals. Amb Lincoln lo cineasta a capitat d’inventar una maquina per viatjar dins lo temps.
Steven Spielberg, mercés lo siu mestreg tecnic e artistic total, en òme onèste, sens amagar los costats escurs dels umans, nos fa cabussar entre las parets cunhadas e estreitas de l’Ostal del Congrès e de l’Ostal Blanc per melhor nos far viure amb l’uèlh e lo còr aqueste episòdi màger de l’istòria americana. Nos fa tocar del det çò universal.
Terric Lausa
_____
Lincoln – Director: Steven Spieberg (USA 2012) - Durada: 150 min. (Data de sortida: Aran: 18/01/2013 - Valadas: 24/01/2013 - Rèsta d’Occitània: 30/01/2013)
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Vengui de véser le filme e de legir la critica qualitadosa deu filme per Terric Lausa.
Avant tot, divi díser qu'es un bon filme, pr'aquò serèi mens elegiós qu'eth suu LINCOLN de Spielberg.
Vegèri le film en anglés sostitolat e estèri estabosit per la prestacion de D. Day-Lewis.
Istoricament, quauquas libertats son presas, en deishant tròp pauc de plaça aus negres dins la conquista de l'abolicion de l'esclavatge. En véser Lincoln avèm l'impression que lo 13n amendament sus l'abolicion veng unicament deu president e de politicians blancs, soent mau-aunèstes. Es un pauc reductor, un filme coma GLORY ( d'E. Zwick, 1989) permet d'aver una idèa mès justa deu combat deus negres endeus lors drets.
Mès çò de mès geinant es la longor deu filme : 2h30, dambe soent una manca de ritme, e un imatge tròp negrós au men gost.
En mès d'aquò es pas vertadèrament un filme sus Lincoln, mès un filme sus 13n amendament a la constitucion estatsuniana qu'interditz l'esclavatge. D'aulhors, l'assassinat de Lincoln a la prima de 1865 n'i es quasi pas.
Çaquelà vos aconselhi d'anar véser le Lincoln de Spielberg pr'amor que mòstra plan coma se preng una decision dins una democracia : les actes istorics nèishen soent dambe manipòlis, sang e frasas plan sentidas.
Vengui de véser le filme e de legir la critica qualitadosa deu filme per Terric Lausa.
Avant tot, divi díser qu'es un bon filme, pr'aquò serèi mens elegiós qu'eth suu LINCOLN de Spielberg.
Vegèri le film en anglés sostitolat e estèri estabosit per la prestacion de D. Day-Lewis.
Istoricament, quauquas libertats son presas, en deishant tròp pauc de plaça aus negres dins la conquista de l'abolicion de l'esclavatge. En véser Lincoln avèm l'impression que lo 13n amendament sus l'abolicion veng unicament deu president e de politicians blancs, soent mau-aunèstes. Es un pauc reductor, un filme coma GLORY ( d'E. Zwick, 1989) permet d'aver una idèa mès justa deu combat deus negres endeus lors drets.
Mès çò de mès geinant es la longor deu filme : 2h30, dambe soent una manca de ritme, e un imatge tròp negrós au men gost.
En mès d'aquò es pas vertadèrament un filme sus Lincoln, mès un filme sus 13n amendament a la constitucion estatsuniana qu'interditz l'esclavatge. D'aulhors, l'assassinat de Lincoln a la prima de 1865 n'i es quasi pas.
Çaquelà vos aconselhi d'anar véser le Lincoln de Spielberg pr'amor que mòstra plan coma se preng una decision dins una democracia : les actes istorics nèishen soent dambe manipòlis, sang e frasas plan sentidas.
Mercés a Terric Lausa per sa critica filmografica. I ajustarai mon punt de vista, critic atanben. La lucha de Lincoln contra l'esclavatge, per tant absoludament necessària que foguèsse estada, ne deuriá pas amagar una autra, aitant importanta coma aquela, e, mai que mai, desesperadament actuala : Lincoln luchèt contra l'independéncia del cartel de las bancas privadas, bancas que voliá gardar superadas per l'estat democratic. Ne moriguèt assassinat, coma un sègle mai tard lo sieu successor, JF Kenedy. D'aiçò, lo miliardari Spielberg se garda ben de ne parlar… Ne patissèm las pèiras, mai que mai los ciutadans Grècs, Portugueses, Castelhans, Basques e Catalans. Mas los pòbles de l'exagòn pòst-capeciano-borbonés n'i son pas tanpauc de manca. La BCE a pas lo dreit d'editar moneda per servir los estats que, de fait, son pas mai sobeirans, e devon venir manjar micas dins la mans del cartel de las bancas privadas que los trepejan e los acatan, los assignant per fòrça a de politicas dreitassièras coma la dels Papandrèus, Zapatero e autres Hollande de carnaval ! Lincoln o aviá anonciat. Manquèt pas d'arribar, e sèm a ne crebar.
Jo, qu'èi tostemps avut problèmas dab filmes istorics. La tòca d'un filme qu'ei de provocar emocions, ei plan dit dins lo tèxte. E justament pr'amor d'aquò ne pòt pas estar ni neutre ni objectiu.
Sustot que l'autor, En Spielberg, que's muishèc drin exagerator dins "La lista de Schindler" on a jogat dab la realitat istorica entà "cargar la mula" e tocar lo còr deu public.
En un mot, n'ei pas aisit de saber on s'estanca l'istòria e on comença la fantasia de l'autor. Totis crésen que, s'ei un filme istoric, l'autor demòra escrupulosament dins un encastre istoric, mès sovent n'ei pas vertat e lo public de basa ne pòt pas destriar se n'a pas estudiat lo subjècte pregonament.
Excellent de legir una presentacion de cinèma !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari