Actualitats
Se publica en grafia classica una nòva edicion de La Bèstia dau Vacarés
Lo celèbre roman fantastic de Josèp d’Arbaud pareguèt en 1926 en grafia mistralenca
Tèxte legit
Las Edicions dels Regionalismes ven de publicar una revision en grafia classica de La Bèstia dau Vacarés, lo famós roman fantastic de Josèp d’Arbaud paregut en 1926 en grafia dicha mistralenca.
Dins la Camarga del sègle XV, un gardian rescontra lo darrièr mièg-dieu, un èsser estranh, mitat boc, mitat òme. L’èsser conta al gardian qu’es condemnat a finir dins la solitud de las paluns de Vacarés e implora sa pietat. Pauc a pauc, en despièch de son asir, nais dins lo còr del gardian de compassion, puèi d’amistat per “la Bèstia de Vacarés” e mai de desespèr quand compren que lo tornarà pas veire.
LaBèstiadauVacarés, lo joièl de l’òbra de pròsa de Josèp d’Arbaud, es un raconte fantastic, tendre e salvatge sus las valors immudablas de la natura simbolizada per Camarga e sus la mòrt dels mites per la desparicion de la Bèstia, mas al delà, benlèu tanben, la desparicion d’una Provença mitica somiada per l’autor.
Amb la discrecion e la pudor que cal per conténer sa fervor, l’autor suggerís al legeire l’ànsia de l’individú davant la fragilitat de l’existéncia dels èssers e de las causas amb de paginas de poesia enfachinantas. Espectator de las oras, de las sasons demest los buòus e los cavals, complice del vent, de la pluèja, del solelh, de la nuèch, sa poesia ganha dins la contemplacion una monotonia que tradutz l’arma inquieta de las causas e nos comunica l’emocion. L’engenh de l’autor es d’aver vestit aquel raconte misteriós de detalhs realistas per lo far venir credible.
Josèp d’Arbaud (1874-1950) nais dins una familha de l’aristocracia terrenala que sosten l’accion del Felibritge. Après abandonar sos estudis de drech, viurà pendent qualques annadas en Camarga ont farà lo gardian, puèi cromparà una manada, mas sa santat lo fòrça de quitar aquel mestièr e, après un sojorn dins los Alps, tornarà a Ais de Provença e s’i consagrarà a las letras e al jornalisme fins a sa mòrt. Venguèt majoral del Felibritge en 1918, e sa pròsa (La Sóuvagino, La Caraco, La Bèstio dóu Vacarés...) e sa poesia fan d’el un dels escrivans provençals màgers del sègle XX.
La Bèstia dau Vacarés s’èra ja publicada en grafia classica en 2009, dins una edicion bilingua occitan-catalan traducha per Jaume Figueras.
Dins la Camarga del sègle XV, un gardian rescontra lo darrièr mièg-dieu, un èsser estranh, mitat boc, mitat òme. L’èsser conta al gardian qu’es condemnat a finir dins la solitud de las paluns de Vacarés e implora sa pietat. Pauc a pauc, en despièch de son asir, nais dins lo còr del gardian de compassion, puèi d’amistat per “la Bèstia de Vacarés” e mai de desespèr quand compren que lo tornarà pas veire.
LaBèstiadauVacarés, lo joièl de l’òbra de pròsa de Josèp d’Arbaud, es un raconte fantastic, tendre e salvatge sus las valors immudablas de la natura simbolizada per Camarga e sus la mòrt dels mites per la desparicion de la Bèstia, mas al delà, benlèu tanben, la desparicion d’una Provença mitica somiada per l’autor.
Amb la discrecion e la pudor que cal per conténer sa fervor, l’autor suggerís al legeire l’ànsia de l’individú davant la fragilitat de l’existéncia dels èssers e de las causas amb de paginas de poesia enfachinantas. Espectator de las oras, de las sasons demest los buòus e los cavals, complice del vent, de la pluèja, del solelh, de la nuèch, sa poesia ganha dins la contemplacion una monotonia que tradutz l’arma inquieta de las causas e nos comunica l’emocion. L’engenh de l’autor es d’aver vestit aquel raconte misteriós de detalhs realistas per lo far venir credible.
Josèp d’Arbaud (1874-1950) nais dins una familha de l’aristocracia terrenala que sosten l’accion del Felibritge. Après abandonar sos estudis de drech, viurà pendent qualques annadas en Camarga ont farà lo gardian, puèi cromparà una manada, mas sa santat lo fòrça de quitar aquel mestièr e, après un sojorn dins los Alps, tornarà a Ais de Provença e s’i consagrarà a las letras e al jornalisme fins a sa mòrt. Venguèt majoral del Felibritge en 1918, e sa pròsa (La Sóuvagino, La Caraco, La Bèstio dóu Vacarés...) e sa poesia fan d’el un dels escrivans provençals màgers del sègle XX.
 | D’ARBAUD, Josèp. LaBéstiadauVacarés. Éditions des régionalismes, 2021. 112 paginas. 11,95 èuros  |
La Bèstia dau Vacarés s’èra ja publicada en grafia classica en 2009, dins una edicion bilingua occitan-catalan traducha per Jaume Figueras.
 | D’ARBAUD, Josèp. LaBèstiadelVacarès. Edicion bilingua catalan-occitan (grafia classica) a cargue de Jaume Figueras. Galerada, 2009. 216 paginas. 17 èuros |
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Qual sap se serà la primièra edicion unilenga d’aquela òbra ?
D’efièch, tre 1926, las edicions Grasset la publiquèron amb la revirada francesa en regard.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari