Actualitats
Pas de vida amb las estelas frejas
Lors ejeccions de massa arrèstan la vida sus de planetas pròches
I a d’estelas que pòdon pas aver de vida prèp d’elas. Son d’estelas conegudas amb lo nom d’estelas frejas. Lors ejeccions de massa arrèstan la vida sus de planetas pròches. E lors flambadas empedisson la vida de tot tipe de microorganisme. Mas son pas totas parièras e l’astrofisica estúdia ara ont trapar e ont cercar pas de vida segon la composicion dels sistèmas estelars de l’Univèrs.
Mai del 70% de las estelas de l’Univèrs son d’estelas nanas rojas e son las pus frejas que i aja. Pr’aquò es plan malaisit d’i trapar de vida a lor entorn. Lor temperatura mejana es entre 2027 oC e 3527 oC. A respècte del Solelh, son pus frejas, car la temperatura de nòstra estela es, sus la superfícia, de mai de 5000oC. Tanben son las pus pichonas car lor massa es sonque entre 0,008 e 0,6 còp la massa solara. La lutz que produson arriba pas al 10% de la lutz producha pel Solelh mas lor vida es plan mai longa.
Puèi i a las estelas nanas brunas que son encara pus pichonas e frejas e son consideradas coma d’estelas que capitèron pas, pr’amor que lor nuclèu crèma pas. Lor nombre es encara uèi desconegut coma lo nombre total d’estelas que i pòt aver dins l’Univèrs. Los cercaires creson que i poiriá aver mai de 100 000 milions de galaxias e que caduna poiriá conténer mai de 100 000 milions d’estelas. D’estelas rojas n’i a 30 vesidoiras de la Tèrra estant près de la Via Lactèa, e la mai pròcha de nosautres es Proxima Centauri, a sonque 4,22 ans lutz de la Tèrra.
D’autre caire, l’estela de Barnard, situada a 6 ans lutz de la Tèrra, a mai de 10 miliards d’annadas e, segon un recent estudi publicat dins The Astromical Journal, los sistèmas planetaris que lor centre es una estela freja son plan mens massisses que lo nòstre. Malgrat aquò, foguèt descobèrt fa gaire çò que los cercaires coneisson coma una Supertèrra, pròcha d’una nana roja, a 300 ans lutz, e tanplan una autra pròcha de l’estela de Barnard. Après estudiar lor relacion amb l’estela, los cercaires descobriguèron qu’es plan malaisit d’i trapar de vida perque lors flambadas crèman tota escasença de vida. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Mai del 70% de las estelas de l’Univèrs son d’estelas nanas rojas e son las pus frejas que i aja. Pr’aquò es plan malaisit d’i trapar de vida a lor entorn. Lor temperatura mejana es entre 2027 oC e 3527 oC. A respècte del Solelh, son pus frejas, car la temperatura de nòstra estela es, sus la superfícia, de mai de 5000oC. Tanben son las pus pichonas car lor massa es sonque entre 0,008 e 0,6 còp la massa solara. La lutz que produson arriba pas al 10% de la lutz producha pel Solelh mas lor vida es plan mai longa.
Puèi i a las estelas nanas brunas que son encara pus pichonas e frejas e son consideradas coma d’estelas que capitèron pas, pr’amor que lor nuclèu crèma pas. Lor nombre es encara uèi desconegut coma lo nombre total d’estelas que i pòt aver dins l’Univèrs. Los cercaires creson que i poiriá aver mai de 100 000 milions de galaxias e que caduna poiriá conténer mai de 100 000 milions d’estelas. D’estelas rojas n’i a 30 vesidoiras de la Tèrra estant près de la Via Lactèa, e la mai pròcha de nosautres es Proxima Centauri, a sonque 4,22 ans lutz de la Tèrra.
D’autre caire, l’estela de Barnard, situada a 6 ans lutz de la Tèrra, a mai de 10 miliards d’annadas e, segon un recent estudi publicat dins The Astromical Journal, los sistèmas planetaris que lor centre es una estela freja son plan mens massisses que lo nòstre. Malgrat aquò, foguèt descobèrt fa gaire çò que los cercaires coneisson coma una Supertèrra, pròcha d’una nana roja, a 300 ans lutz, e tanplan una autra pròcha de l’estela de Barnard. Après estudiar lor relacion amb l’estela, los cercaires descobriguèron qu’es plan malaisit d’i trapar de vida perque lors flambadas crèman tota escasença de vida. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari