En país d’Aude, se ven de metre en venda un CD novèl e original de musicas e cants occitans: La Mitona. L’interprèt e paraulièr es plan conegut: s’agís de Joan Guilaine.
 
Òc, Joan Guilaine, l’arqueològ, lo preïstorian, lo professor del Collègi de França, l’autor de fòrça obratges de referéncia sul mond preïstoric a l’entorn de la Mar Nòstra, lo collector de contes populars, lo romancièr…
 
A Ladèrn de Lauquet (Corbièras), demòra tanben un animator afogat de la tradicion festiva e populara que remonta a la nuèit dels tempses: lo bufa-li. Vaquí doncas qu’ajusta d’activitats novèlas a sa carta de vesita: paraulièr, interprèt e, un pauc, musicaire (saxofonista)!
 
 
La Mitona, entre languison e coquinadas
 
Son amic musician Laurenç Fornièr, a las composicions electronicas noiridas de medievalitat e d’aires tradicionals (sos dos tròces instrumentals que dobrisson e tampan lo CD se dison «La marcha de Trencavèl» e «Tèrra erètja»), lo passèt véser per li demandar d’escriure de tèxtes occitans d’apariar amb sas musicas, çò rapòrta L’Indépendant.
 
Joan Guilaine diguèt pas de non. Se lancèt dins la redaccion d’uèit tèxtes plaçats entre languison e coquinariás. Un personatge legendari noiriguèt son inspiracion: la Mitona, aquela fada encantada que se trapa dins los rius del país limosenc e dins las Corbièras, e que sortís la nuèit per faire la bugada. Sa beutat embelina los joves: emmascats, desapareisson amb ela dins lo mond de jos l’aiga.
 
Joan Guilaine a causit una alternància de cançons gaujosas amb d’aires mai portats sus la tristor.
 
Del costat de la jòia, «La Fèsta del paratge» vos empòrta dins l’estrambòrd embriagant de las fèstas de vilatge:
   
La mameta conselha a Antonin de se maridar, lo buta cap a l’una o l’autra, mas el, fòrt e fèrme, li agrada mai sa condicion de celibatari:
   
Amb «La polca de Lolà», es vertadièrament pas possible qu’un grand amor s’estavanisca. Amb «La valsa del factor», seguissèm la carrièra del prepausat de la pòsta que comencèt a pè, abans de faire la virada en bicicleta, puèi en petaron e, fin finala, en veitura. Consequéncia: de mens en mens de temps d’escambis “corals” amb las destinatàrias dels corrièrs!
 
Del costat de la tristor, «La sirventa del castèl» manca pas de trabalh de punta d’alba a solelh-colc e sòmia d’una autra vida. La cançon «Janet», abòrda lo tèma universal e intemporal del retorn de guèrra. Lo païsan es enrotlat per anar faire la guèrra dins un país luènh:
   
Mas Janet i daissarà la vida e demorarà pas que los uèlhs per plorar a la Janeta.
 
«Las morniflas» es un grand jòc lexical de lenga occitana, una mena de revira-vai-te’n bèl e redoblat dels tèrmes dels castigaments dels pichons qu’èran pas de manca. Los vos balham ara qu’aquelas punicions corporalas son interditas: carpan, morniflas, calòtas, ancadas, còps de trica, bastonadas, raspada, emplastre, trucs, cofal, bofas e talòchas, etc.
 
 
Una òbra collectiva
 
Aquel album La Mitona es una òbra collectiva e d’amistat a l’entorn de la musica, del cant e de la lenga d’òc qu’a remosat musicians, coristas, illustratritz, tecnicians per capitar la realizacion e la concretizacion d’un CD original e biaissut qu’esperam plan d’ausir regularament sus las ondas de las ràdios occitanas.
 
Bon, lo disc se trapa en venda dins una galariá mercanda e una librariá de Limós, mas de vòstre ostal estant, vos es possible de lo comandar en mandant un chèc de 13 èuros (10  èuros pel disc e 3  èuros pel mandadís) a: Associacion La Mitona - 17, Carrièra de Rasès - 11300 Limós (chèc a l’òrdre de: Associacion La Mitona).
 
 
 
 
Alan Roch