L’activitat del Solelh se manifèsta de divèrses biaisses: amb de tacas solaras o amb de flamadas. La consequéncia mai atractiva d’aquela activitat solara es la de las auròras borealas, d’espectacles de lutz que podèm veire a uèlh nud dempuèi qualques endreches privilegiats de la planeta.
 
D’autres fenomèns son remarcables amb de telescòpis e d’autres espleches. Un exemple es la “tempèsta de son” que, lo dissabte 3 de febrièr, l’enregistrèt l’astronòm amator Thomas Ashcraft a l’Observatòri del Nòu Mexic (Estats Units).
 
Ashcraft captèt una emission solara de ràdio qu’inondèt l’onda corta de son radiotelescòpi. Sus l’àudio çai jonch podètz escotar lo moment qu’aquela emission interferiguèt amb las comunicacions. Avís amb lo volum dels nautparladors, perque i a un pic sonòr dels fòrts.
 
Aquela bofada d’ondas de ràdio se cataloguèt de tipe 3 (fòrta) e s’associèt a la taca solara AR 1667. La taca generèt una flamada solara just abans que s’enregistrèsse la tempèsta de son dins l’onda corta.
 
La bofada es a causa dels electrons liberats en la flamada, accelerats a d’energias fòrça nautas, e de lor interaccion amb las ondas de ràdio de l’atmosfèra solara. Aquelas ondas “excitadas” arribèron après sus la Tèrra, en se fasent notar en forma d’interferéncias en los aparelhs de ràdio d’onda corta.