Ara manèra mès ancestrau deth carnaval pirenenc, es Barbacans que son uns personatges vestidi damb pèths e còrnes d’animaus coma cèrvis, vaques, ossi… que passègen pes carrèrs en tot hèr a sonar es esqueres que pòrten estacades ena centura.
 
En an 2004, eth pòble aranés de Canejan, tot en tot hèr un exercici de memòria istorica, decidic d’arrecuperar aquera hèsta.
 
Es Barbacans se passègen per Canejan, mentre d’auti personatges espanten ara gent damb un balhon e un liròt lord, o un personatge mascat de hemna en prenhatge que lance cendra ara gent coma simbèu de renauiment dera vida. Era hèsta, mès que mercar eth començament de Quaresma, qu’arrebrembe qu’er iuèrn serà lèu acabat, qu’es animaus gessen des bòrdes e qu’eth os ges dera tuta.
 
Eth rituau qu’acabe ena plaça damb era crèma de Magràs, coneishut en Bearn coma a Sent Pançard o en d’auti lòcs damb eth madeish nòm de Carnaval. De hèt es aranesi nomenten Magràs ad aquera hèsta iuernau d’excèssi, qu’es matuquets o canejanesi e ne diden Barbacans.
 
Eth personathe de Magràs qu’ei cremat dempús d’èster jutjat e que cargue damb toti es maus deth país.
 
En 2011 mo’n parlèc Carlos Lastera, baile de Canejan (vidèo).






Ferriòl Macip