Tèxte legit
Cada dissabte, e gràcias a Clamenç Pech, presentarem dins Jornalet un personatge istoric del país nòstre, extrach de la cronica de Ràdio Occitània “L’occitan del jorn”, que se difusa de diluns a divendres dins l’encastre de l’emission “L’ora del tè” entre 17h e 18h.
Quand retronís lo Cant dels Partisans, es aquel nom que vos ven en cap. Son imatge etèrna e elegant, lo fèutre pegat al cap es incrustat dins l’imaginari dels e de las que se vòlon sovenir. Jean Moulin, unificator dels movements de resisténcia, nasquèt a Besièrs en 1899. Pasmens, es mai a l’èst que cal anar cercar las raices de la familha Molin, que son exclusivament provençalas.
Son paire Antonin, guida e exemple, èra ensenhaire al Collègi de Besièrs après èsser passat per Bedarrius. Ensenhèt primièr lo francés e lo latin abans de s’especializar en istòria e geografia. Escolan e estudiant excepcional, obtenguèt son brevet de Cluny (que seriá gròsso mòdo l’equivalent actual d’un CAPES) a la facultat d’Ais de Provença a vint ans. Segon lo portal Occitanica, existís pauc de documents que fan estat d’una practica de l’occitan en cò de Jean Moulin. La correspondéncia familiala atèsta ça que la d’una practica ocasionala de la lenga nòstra.
Antonin èra tanben poèta e felibre e mancava pas una escasença, quand tornava en vacanças en Provença, d’anar saludar Frederic Mistral a Malhana. Publiquèt un roman titolat Numa Roumestan atal coma un bon nombre de poèmas, de pèças de teatre que foguèron interpretadas al teatre de l’Amalou.
Jean Moulin tardèt pas a seguir los passes de son paire, d’un punt de vista de l’implicacion aboriva dins la foncion publica… Puèi qu’integrèt la prefectorala tre 1919. Per son primièr pòst, trabalhèt coma estacat al cabinet del prefècte d’Erau per anar puèi cap a las sosprefecturas d’Albertville, Châteaulin, Thonon-les-Bains, puèi las prefecturas d’Avairon, Somme e fin finala en Eure e Loir. Èra encara a aquel pòst quand França foguèt ocupada. Dins aquelas foncions, s’esforcèt de far tampon entre la populacion e l’ocupant abans d’èsser revocat en novembre de 1940. Decidiguèt alara de dintrar dins la clandestinitat. Capitèt d’anar a Londres amb de falses papièrs a la fin de 1941. Es en decembre que Charles de Gaulle li dona l’òrdre d’unificar los movements de resisténcia. Çò que capitarà de far al cap d’un parelh d’annadas. Participarà tanben a la creacion del Conselh Nacional de la Resisténcia pendent lo primièr semèstre de 1943.
Jean Moulin foguèt arrestat a Caluire e Cuire en Ròse dins un ostal logat pel mètge Dugoujon ont se deviá tenir una acampada dels caps de la resisténcia. Empresonat a Lyon, foguèt interrogat e torturat quotidianament al sèti local de la Gestapo per son capolièr Klaus Barbie. Transferit a París, deviá èsser mandat a Berlin. Seriá mort del costat de Metz, segon las autoritats alemandas que lo carrejavan aval.
Clamenç Pech
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Los occitanistas.... fan coma los mormons baptejan los mòrts per los integrar a posteriori dins lor sècta.
Es amb de re-ecrituras coma aquesta que l'occitanisme a fenit per pèrdre tota credibilitat. De que fariatz pas per nos far engolir qu'un individu fòrça mai afogat per la République Fran-çai-se e la mistica de sas institucions que non pas per lo "patois" local de son paire èra en fach un eròi de l'occitanituda ! Jean Moulin martir d'Occitània ? Tsss... Cal pas quichar !
On se pot trobar lo Numa Romestan de Antonin Molin
Coneishi sonque lo Numa Roumestan de d'Alphonse Daudet que non m'agrada guaire.
Lo sénher illegitimament dich *Jean *Moulin, que lo nom sieu vertadièr èra Joan Molin, de nacionalitat occitana e mai non o sabiá (vergonha).
Son vergonhoses los istoriaires afrancimandassizats que non an presa la pena de recercar se se parlava la lenganòstra dins la familha de l'occitan Joan Molin.
Èra vergonhible l'occitan Joan Molin que non desirèt redactir lo nom sieu amb l'ortogràfia vertadièra dels trobadors.
Èra tanben vergonhible d'aver acceptit de pòstes dins lo dich còrs prefectoral (en realitat còrs jacobinestatal vergonhosissim) que non se colocavan en Occitània(*)
(*) Occitània Bèla Tota vertadièra, e non ges cap la region-de-Tolosa-qu'a-pres-illegitimament-lo-nom-d'Occitània
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari