#1 L'opinion europèa es l'opinion dels financiaristas ultraliberals que mestresan Euròpa (sabètz, los organismes de credits privats que finançan l'endeutament sempre mai bèl dels estats europèus) : s'aquò rapòrta mai de sosténer Catalonha independenta, la sostendràn. S'aquò rapòrta mai de sosténer lo criptofranquisme de l'estat espanholista actual, non sotendràn pas Catalonha independenta, ni mai, ni mens.

Per se voler realista, lo projècte independentista, de cap a "Euròpa" institucionala, aurà d'argumentar e de mostrar qu'es mai profieitós als mai rics de donar los mejans oficials als pòbles de dispausar d'eles meteisses. Los decidèires reals son los que mestresan la finança, e non entendon que lors profièits. Son fòrça f`roça luènh (als antipòdis) dels dreits umans, de la rason e de las consideracions culturalas. Quicòm rapòrta mai, o partís a las escobilhas.

Catalonha independanta raportèsse mai qu'Espanha unificada dns las perspectivas finanicaristas mondialistas, aurián lèu de cambiar de camp, sense discutida.

Paradoxalemant, l'obstacle principal dels independentistas catalans del sud es l'estat francés, qu'es un dels dos estats mai influents d'Euròpa, amb Alamanha. França non vòl ausir parlar d'una Catalonha independenta al sud dels Pirenèus, per amor qu'en tère de dreits internacionals, sosténer un tal projècte legitimariá tota demanda de mai d'independéncia al dintre de l'estat frances, de la part dels basques e dels còrses, plan segur, mas tanben dels catalans e dels bretons. Nosaustres, rai, sèm de mariòls, de vermis someses a los que despuèi uèit sègles, los trepejan. Mas representam un tèrç de l'espandida de l'estat francés. E donc, a i soscar plan, e mai sense demandar res, tot vergonhoses e oblidoses que sèm de la nòstra dignitat de pòble, sèm benlèu, plan involontàriament l'obstacle principal a la legitimizacion europèa del procèssus independentista catalan del sud en Euròpa : sèm la páur panica de França, alara que nos fotèm coma d'una pelha de lors fa páur o non…

Davant aquela páur plan francesa, irracionala dins l'ambient actual, mas plan tangibla (Cf. reaccion recenta del Conselh Constitucional a la lei Molac, tant indolenta totun), l'argumentacion independentista catalan deurà donc far parlar, la moneda, los sòuses, le fric e lo ponhon : tot çò mai, per tant dreiturièr e idealista que siá, o pòdon daissar de caire. Ailàs…

Es tot lo drama de Catalonha qu'a pensat que las valors proclamadas per Europa èran sincèras, alara que son a geografia variabla. S'aplican çò primièr en fonccion dels interèsses dels Estats mai que dels pòbles. Europa maastrichiana , emai nosautres l'aviam doblidat, es un recampament d'Estats, pas de pòbles e encara mens d'individus. Se tracha eventualament d'aquestes quand se tròban en defòra de l'UE. Doncas, de Catalonha e de son president, Europa se'n fot reialament.