Antòn Gavalda es un enfanton nimesenc nascut fa qualques jorns, que tanlèu nàisser es ja victima de l’intolerància lingüistica de l’estat francés, que li permet pas d’oficializar son rèirenom, coma lo plan conegut cas del breton Fañch Bernard e d’autres enfants occitans, catalans o bascos diches Jòrdi, Ròsa, Alaís, Loís, Núria, Martí o Iñaki.
 
Geoffrey e Mathilde, parents del petit Antòn, an explicat l’afar a la redaccion de Jornalet. “Nòstre objectiu èra d'inscriure Anton amb una ò, per marcar la diferéncia de prononciacion en francés amb Anton sens accent, ont l’n es silenciosa”, çò explican.
 
Lo prenom del pichon remembra son rèiregrand, lo grand de Geoffrey, refugiat asturian que se batèt contra lo franquisme. Li disián Antonio Fernández. Èra originari del vilatge asturian de Bisuyu, d'ont veniá lo poèta Alejandro Casona. Al vilatge, l’escaissavan «Antòn de Balba». “Mon esposa e ieu, desenant occitans, avèm volgut transmetre aquel eiretatge e rendre omenatge a mon grandpaire”, çò explica Geoffrey Gavalda.
 
“Sabiam que la ò seriá pas acceptada”, çò explica Geoffrey, “ i a agut de precedents e de recorses en justícia qu'an pas capitat”. Pasmens, el ensagèt d’inscriure oficialment l’enfant. “Tombèri a la comuna sus doas oficièras d'estat civil corosas que comprenián plan lo caractèr cultural de nòstra demanda, mas après temptar de s'entresenhar al près de doas personas diferentas, deguèron ça que la inscriure Anton sens accent”.
 
Fin finala, se son resignats per l’estat civil, mas considèran que lo nom autentic del petit pòrta l’accent grèu sus la o. Aquel caractèr es pas tant estranh: “nòstres pròches l'utilizan e l’inscriurem pertot ont serà possibla aital”, çò asseguran.
 
Se ven doncas de remarcar la censura del Conselh Constitucional francés a la lei de proteccion e promocion de las lengas minorizadas, aviada pel deputat breton Paul Molac. Demest los articles tombats, se tròba l’article 9 qu’autorizava de poder escriure los prenoms amb de letras especificas utilizadas per aquelas lengas coma la nasalizacion ñ del breton e los accents pròpris de l’occitan.
 

Impossible de se nomenar Jòrdi o Loís
 
Lo problèma per que lo pichon Antòn pòsca pas registrar oficialament son prenom, es que l’estat francés a decidit quins son los sols signes diacritics autorizats. Los faguèt conéisser dins una circulara datada del 23 de julhet de 2014 que se publiquèt al Journal Officiel. Los signes permeses son solament los de la lenga francesa, çò es à, â, ä, é, è, ê, ë, ï, î, ô, ö, ù, û, ü, ÿ, ç. Per tant, dempuèi lo 23 de julhet de 2014 l’estat francés permet pas de registrar de rèirenoms coma Jòrdi o Loís.
 
Aquela fobia de las autoritats francesas cap als diacritics inexistents en francés a congreat de situacions totalament surrealistas, coma l’afar de Vilanòva de Magalona, ont quitament s’assegurèt que l’accent grèu sus la o podiá provocar d’accidents de circulacion.
 
 
Pas cap de problèma en Belgica
 
Mentretant, ven de nàisser en Belgica una Lilòia, una drolleta descendenta d’occitans, qu’es estada inscricha al registre civil amb son rèirenom, amb accent grèu sus la o, sens cap de problèma.