Actualitats
Recampament a Montsegur lo 20 de març que ven
L’associacion Occitània e Libertat crida a la commemoracion del 778n anniversari de la desfacha
Tèxte legit
Dimècres que la setmana que ven, 16 de març, farà 778 ans qu’aguèt luòc la desfacha del darrièr sit de resisténcia de la guèrra de 1209-1244, quand l’armada francesa, amb lo sosten del Vatican, envasiguèt una partida d’Occitània jol pretèxt de combatre una eretgia. Lo 16 de març de 1244, de matin, l’armada francesa cremèt 210 personas dins un grand lenhièr. Uèi, al Prat dels Cremats, i a una estèla commemorativa dedicada a aquelas victimas: “Als catars, als martirs del pur amor crestian”.
Coma cada annada, l’associacion ciutadana foissenca, Occitània e Libertat, crida a se recampar sus l’estèla del Prat dels Cremats, al pè del castèl de Montsegur lo dimenge seguent, 20 de març. “Ongan encara, que plòga, que vente o que nève, lo dimenge 20 de març a partir d’11h serem totes sul parcatge al pè del puèg”, çò ditz lo comunicat d’Occitània e Libertat.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà.
Montsegur devenguèt refugi de la glèisa catara e de fòrça autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “bons òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèron Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses apuèi comencèron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurariá pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e tanben sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels darrièrs 200 catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur devenguèt proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda crudelitat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
Coma cada annada, l’associacion ciutadana foissenca, Occitània e Libertat, crida a se recampar sus l’estèla del Prat dels Cremats, al pè del castèl de Montsegur lo dimenge seguent, 20 de març. “Ongan encara, que plòga, que vente o que nève, lo dimenge 20 de març a partir d’11h serem totes sul parcatge al pè del puèg”, çò ditz lo comunicat d’Occitània e Libertat.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà.
Montsegur devenguèt refugi de la glèisa catara e de fòrça autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “bons òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèron Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses apuèi comencèron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurariá pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e tanben sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels darrièrs 200 catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur devenguèt proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda crudelitat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
De les derrotes en podem fer Victòries, el que un dia fou terrible, ara pot ésser un motiu de força per tirar endavant. Aquells homes i dones que van morir defensant la seva fe i Páis no fou en va, avui dia tots ho recordem -encara que jo sigui Català- , el seu sacrfici que segur que ells sabien que els que vingueren després recordarien i el farien seu, i així, seguir portar la flama del tota una Nació.
Un homenage pera ells, i per tots els que tiren endavant aquesta Terra.
Visca la Terra...Lliure!
L'Ernest, "El Tàrrega".
Commemorar Montsegur, perqué non ?
Çò que mai me tafura, foguèt nòstra incapacitat de far una vertadièra commeracion, arunan, del tretzen centenari de la batalha de Tolosa lo 9 o 10 de junh de 721. Èra çaquelà la primièra victòria d'un rei occidental contra l'invasion islamica.
E perqué ? al còp per islamofilia malautissa e pr'amor Le Pen, Dupon-Taignan e Zemmour ne volián pas parlar : Eudes es pas un francés...
#1 Ah, lo Cartel Farmaco-Financièr ! Aqui l'ennemic ! De vertat, calia tota la clarvesença d'un Lachaud per detectar sa presència sornaruda dins l'escanament del catarisme occitan . Per aqueles que ne dobtarian encara, lo ligam magic d'aquel cartel farmaco-financièr amb lo Grand Mèstre de la Macronia, l'actual Macronus 1er qu'es a mand de nos alestir una crosada contra Santa Russia tras l'arma segrèta del Covid 19, foguèt jà plan establida fa bèl temps pel Provençal Nostradamus. Tot concorda !
Tot lo catarsime repausa sul fait que "un bon albre non pòt donar una fruita marrida", sul fait que "lo reialme de Jèsus non es d'aqueste mond", que d'un Dieu bon non pòt venir que lo Ben (es a aiçò que reconeissián qu'èra bon, tot justament, lo lor "Bon Dieu"), e qu'un creator que vos auriá fait falhible per, en seguida, vos venir condemnar per aver falhit non podiá èsser un "Dieu bon" mas tot al contre una brava rasclanha de filh de puta o, dit mai cortesament, un "marrit demiurgue" (sabètz, lo diable, la famós "Prince d'aquel mond", lo mond que i sèm e que i patissèm totes (o d'enuèg, o de dolor).
La filosofia e la teologia del Catarisme son plan mai ricas, complèxas e intellectualament pertinentas que çò los vòstres pretenduts "coneissèries del tèxte biblic" o vos daissan entendre. Tan melhor : lo catarisme a ieu, m'agrada, e vos rapèli que segon las perspectivas cataras, se suicidar èra lo melhor mejan de se condemnar a l'infèrn, es a dire al tornar dins aqueste fotut mond. Un mond que vos daissarai plan volontièrs, lo moment vengut.
D'un biais mai general, cal estalviar de parlar de çò que non coneissèm pas tròp plan, e me sembla que cal respectar las cresenças dels autres, que, per non èsser integristas, non son ni piègers ni melhoras que las vòstras.
Per contra, aquí ont soi règde d'acòrdi amb vos, es plan que l'occitanisme deu demorar totalament laïc, es a dire independent de tota confession, assumida, inconscienta o rejectada. L'occitanisme non es ni non a d'èsser un afar confessional. Plan segur !
Vos enganatz : a Avinhonet de Lauragués, non èran pas onze los inquisitors, mas, ailàs, sonque dos, los nòu autres non èran que de mongetalha de res…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari