Cada dissabte, e gràcias a Clamenç Pech, presentarem dins Jornalet un personatge istoric del país nòstre, extrach de la cronica de Ràdio Occitània “L’occitan del jorn”, que se difusa de diluns a divendres dins l’encastre de l’emission “L’ora del tè” entre 17h e 18h.

Quand anèretz del costat del Jardin del Peiron o encara del musèu Fabre a Montpelhièr o alavetz al Platèl dels Poètas a Besièrs, los vegèretz: un monument als morts XXL, un enfant amb un peis, un querubin que dompta un lion, una cara barbassuda galòia o alavetz la font subremontada d’un Titan… un estil neobarròc tipic de la fin del sègle XIX que s’es quitament exportat suls ponts de París! Vòli parlar de l’estil de l’escalpraire Jean-Antoine o Antonin Injalbert, nascut a Besièrs en 1845.
 
Dintrèt a las Bèlas Arts de Besièrs en 1867, e la vila de Besièrs li autreja una pension qu’es completada mai tard pel conselh general d’Erau. En 1874, Injalbert recebèt lo grand prèmi de Roma per sa version de “la dolor d’Orfèu”. Installat definitivament a París en 1880, recep de comandas de contunh forra-borra: lo Peiron a Montpelhièr, l’ostal de vila de París, las estatuas dels tres fluvis d’Erau, l’enfant del mascaron o encara la famosa “Font del Titan” a Besièrs que li demandèt 15 ans de trabalh. A la debuta del sègle XX, sa notorietat es internacionala. Costeja Rodin e participa a de mòstras installadas a Munic, a Rio de Janeiro, en Itàlia… Ven sòci de l’Acadèmia de las Bèlas Arts. Parteja son temps entre son talhièr parisenc e sa residéncia d’estiu a Besièrs, dit “Villa Antonine” ont convida sovent son amic, lo compositor Camille Saint-Saëns. Ensenharà tanben a las Bèlas Arts e influencièt un bon nombre d’escalpraires coma Antoine Bourdelle. Moriguèt a París en 1933. Es sepelit al cementèri vièlh de Besièrs, sa vila de naissença a la quala serà totjorn reconeissent.
 
Que s’aime o pas son estil, lo trabalh d’Injalbert se remarca, compte tengut de la granda expressivitat dels agaches, del realisme del movement e tanben l’aspècte de còps risolièr de cèrtas caras. Es pas de bon admetre qu’aquelas òbras son tan recentas, tant imitan lor estil d’origina que remonta als sègles XVI e XVII. Celebrissim quand èra viu, Injalbert aguèt pas la reconeissença postuma que se meritava. Nos daissèt sas òbras nombrosas en eiretatge dont las que se tròban dins la Villa Antonine qu’es ara proprietat de la vila de Besièrs.