Actualitats
D’art près del fuòc
Divèrsas plaquetas de pèira trapadas a Montastruc foguèron gravadas amb d’espleches de pèira mentre que los artistas èran près del fuòc, fa mai de 15 000 ans
Una nòva analisi de divèrsas plaquetas de pèira trapadas dins la vila occitana de Montastruc (Carcin Blanc) a confirmat que foguèron gravadas amb d’espleches de pèira mentre que los artistas èran près del fuòc, fa mai de 15 000 ans. Los cercaires an pogut establir lo moment que foguèron gravadas pr’amor que sonque lo fuòc podiá aver deteriorat aquelas pèiras òbras d’art.
Segon l’estudi fach ara, plusors plaquetas trobadas a Montastruc, dins la region qu’a pres lo nom d’Occitània, foguèron gravadas per de caçaires-culheires magdalenians qu’aurián viscut a l’endrech fa entre 23 000 e 14 000 ans. Las plaquetas, après una analisi en prigondor, permeton d’afirmar qu’èran estadas gravadas près del fuòc pr’amor de l’origina de lor deterioracion. Aquò vòl dire que los gravaires èran amassats près del fuòc -benlèu una polida nuèch d’estiu- quand las gravèron.
Las plaquetas son un tipe de pèiras amb de gravaduras que pòdon representar d’animals, d’umans, de formas antropomorficas o encara de motius geometrics abstraches. Ne foguèron trobadas fòrça del periòde del Paleolitic Superior, en Occitània, mas tanben en d’autres luòcs de la Mediterranèa. E uèi son consideradas coma de pichonèlas òbras d’art de nòstres ancessors mai luènhs.
Semblariá doncas que son plan tipicas d’aquela epòca e d’Occitània, pr’amor que ne foguèron trapadas fòrça aicí. En Euròpa de l’Èst e centrala son mai raras, e totalament inconegudas en Anglatèrra e luènh de la Mediterranèa. E ara un estudi fach per una còla de cercaires de l’Universitat de York, dirigida per Andy Needham, a analisat mai de 50 plaquetas de calç, trobadas dins la vila occitana de Montastruc. La resulta de l’estudi a precisat lo moment del jorn que foguèron gravadas e ont.
Los arqueològs an identificat la deterioracion pel fuòc de mai d’una d’aquelas plaquetas, çò que vòl dire que foguèron gravadas quand l’artista èra prèp del fuòc. Se se tenguèt aquò pendent la nuèch? Çò de mai probable, malgrat que siá pas al 100% segur. Puèi, amb l’ajuda de l’informatica, los cercaires recreèron las condicions visualas pròchas del fuòc per comprene cossí gravèron las plaquetas aqueles caçaires paleolitics fa mai de 15 000 ans.
Una deterioracion per la calor
“Fins ara se pensava que la deterioracion subida per aquelas plaquetas aviá per causa qualque accident o còp, çò ditz Needham. Pasmens, l’estudi prigond de las plaquetas a demostrat que la deterioracion aviá per causa lo fach que las pèiras èran situadas plan près del fuòc”.
“Encara uèi trabalham l’art prèp de la lutz. A aquela epòca lo fuòc deviá aver un efièch dramatic suls artistas a l’ora de gravar las plaquetas. E pr’amor d’aquò se pòt dire que faguèron d’art. D’art pendent la nuèch, près del fuòc, dins un environament de lutz e d’ombras. E cal remembrar que los animals gravats devián protegir los caçaires dels predators”. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Segon l’estudi fach ara, plusors plaquetas trobadas a Montastruc, dins la region qu’a pres lo nom d’Occitània, foguèron gravadas per de caçaires-culheires magdalenians qu’aurián viscut a l’endrech fa entre 23 000 e 14 000 ans. Las plaquetas, après una analisi en prigondor, permeton d’afirmar qu’èran estadas gravadas près del fuòc pr’amor de l’origina de lor deterioracion. Aquò vòl dire que los gravaires èran amassats près del fuòc -benlèu una polida nuèch d’estiu- quand las gravèron.
Las plaquetas son un tipe de pèiras amb de gravaduras que pòdon representar d’animals, d’umans, de formas antropomorficas o encara de motius geometrics abstraches. Ne foguèron trobadas fòrça del periòde del Paleolitic Superior, en Occitània, mas tanben en d’autres luòcs de la Mediterranèa. E uèi son consideradas coma de pichonèlas òbras d’art de nòstres ancessors mai luènhs.
Semblariá doncas que son plan tipicas d’aquela epòca e d’Occitània, pr’amor que ne foguèron trapadas fòrça aicí. En Euròpa de l’Èst e centrala son mai raras, e totalament inconegudas en Anglatèrra e luènh de la Mediterranèa. E ara un estudi fach per una còla de cercaires de l’Universitat de York, dirigida per Andy Needham, a analisat mai de 50 plaquetas de calç, trobadas dins la vila occitana de Montastruc. La resulta de l’estudi a precisat lo moment del jorn que foguèron gravadas e ont.
Los arqueològs an identificat la deterioracion pel fuòc de mai d’una d’aquelas plaquetas, çò que vòl dire que foguèron gravadas quand l’artista èra prèp del fuòc. Se se tenguèt aquò pendent la nuèch? Çò de mai probable, malgrat que siá pas al 100% segur. Puèi, amb l’ajuda de l’informatica, los cercaires recreèron las condicions visualas pròchas del fuòc per comprene cossí gravèron las plaquetas aqueles caçaires paleolitics fa mai de 15 000 ans.
Una deterioracion per la calor
“Fins ara se pensava que la deterioracion subida per aquelas plaquetas aviá per causa qualque accident o còp, çò ditz Needham. Pasmens, l’estudi prigond de las plaquetas a demostrat que la deterioracion aviá per causa lo fach que las pèiras èran situadas plan près del fuòc”.
“Encara uèi trabalham l’art prèp de la lutz. A aquela epòca lo fuòc deviá aver un efièch dramatic suls artistas a l’ora de gravar las plaquetas. E pr’amor d’aquò se pòt dire que faguèron d’art. D’art pendent la nuèch, près del fuòc, dins un environament de lutz e d’ombras. E cal remembrar que los animals gravats devián protegir los caçaires dels predators”. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#12 Oc-ben, sabiam que los umans venian d'Africa, nos podiam donc dobtar qu'èran de pèl escura, mas dins totas las reconstitucions (dessenhs, pinturas, estatuas, imatges informatics) dempuèi lo sègle XIX, los umans preistorics son blancs. Quitament la darrièra reconstitucion de la cara de l'òme del Cròs Manhon (que data de 2017 o 2018, sabi pas mai). Ara sabèm que los umans en Euròpa èran negres, duscas a l'arribada de l'agricultura (fa mens de 8000 ans). Empacharà pas d'unes de creire encara a de preistorics blancs; segurament los meteisses que se representan Jèsus de Nazarèt blanc, blond de pèl e d'uèlhs blaus.
Bonas vacanças
#10 De tot biais, l'espècia umana tota sencèra ven d'Africa, fa longtemps qu'o sabèm, e o sabiam ja abans de sequençar lo genòmi. Los resultats que ne parlas non fan que confirmir çò que sabiam ja despuèi longtemps. E coma o dises, es un modèl explicatiu establit sus las donadas scientificas, e non pas mai d'elucubracions ideologicas dobtosas.
#10
E ben cambia la vision que podèm aver, vision establida pels òmes e cercaires del XIX sègle.
https://www.lepoint.fr/histoire/chasseuses-cheffes-artistes-des-nouvelles-des-femmes-prehistoriques-29-04-2022-2473771_1615.php
Tenir la vertat es quicòm de passadís subretot dins aquel temps traslunhat de nosaus, rementa te qualquas annadas enrè, Cromagnon s'èra brica mesclat ambe nosaus. Ara se son trachats que s'èra mesclat.
La vertat d'un jorn es benlèu pas totjorn la de doman. La "longor" de la vertat es tanben cambiadissa.
Bon dissabte !
#9 E s'èran de mascles o de femnas, de qué càmbia? e s'èran de joves o de vièlhs? e s'èran d'andicapats o de magicians o de chamans o de feneants que s'enmerdavan o de contaires o de dessenhaires de BD? De qué càmbia? Per d'unes pas res, per d'autres lo plaser de descobrir una parti minima del passat d'un còp èra.
pfff e de que cambia ? ren de ren
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari