capçalera campanha

Actualitats

Libres

L’òbra mai coneguda de Quevedo en occitan

Se ven de publicar Lo Rapinaire, un roman picaresc escrich en 1626

| Festival de Almagro

Tèxte legit

Se ven de publicar la traduccion occitana de l’òbra mai coneguda de Francisco de Quevedo. Lo Rapinaire (originàriament El Buscón) es un roman picaresc escrich en 1626 dins lo qual lo protagonista cèrca de pojar socialament en tot far lo servicial de divèrses mèstres, mas a causa dels prejutjats socials e la manca d’etica i arriba pas jamai.
 
Lo roman nos presenta un retrach dels vicis de l’epòca en tractant los prèires e los estudiants amb un efièch umoristic. La parodia es refortida pels jòcs de mots tipics del barròc e per la preséncia d’argòt e de badinadas popularas. Per tant, la traduccion occitana, realizada per Joaquim Blasco, es remirabla.
 
Francisco de Quevedo (1580-1645) es un dels escrivans mai importants del barròc castelhan e un dels mai coneguts, après Cervantes. Despleguèt sos engenhs a travèrs de la poesia e d’escriches politics e satirics. Lo Rapinaire es considerada coma son òbra mai coneguda.
 

 
 
 
 
DE QUEVEDO, Francisco. Lo Rapinaire (traduccion de Joaquim Blasco). IEO Edicions 2022. 200 paginas. 16 èuros.




  

 
 
abonar los amics de Jornalet

 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Bandièra05 1180x150: SIDILLÀ

Comentaris

Franc Bardòu
4.

#2 D'òbras classicas del mond sencèr passadas caduna en 50 o 100 fòrmas locals, coma "Le petit prince" de Saint Exupéry ? Non tròbi ieu qu'aquò apòrte qué que siá de positiu al seriós ni a la modernitat, a l'actualaitat de la lenga occitana ? Cinc, dètz fòrmas d'occitan sonque per una Iliada d'Omèr ? Cinc o dètz còps tròp de temps e d'energia gastats per res (de seriós ni de modèrne) a traduïre una meteissa òbra classica, mai que de ne traduïre nòu autras dins un meteis estandard d'occitan comun, lo de l'AALO e de l'AO-CGS. Question de punt de vista, de pragmatisme…

  • 3
  • 2
J. Blasco
3.

Un grand mercé a Jornalet d'atraire l'attencion sus la traduccion d'una òbra classica.

L'occitan serà una lenga reconeguda quand se poirà legir tota la literatura estrangièra de tria, d'Omèr a Mo Yan, sens aver d'anar quèrre lo francés, l'espanhòl o l'italian. Los Catalans pòdon legir los grands tèxtes estrangièrs dins lor lenga dempuèi bèl brieu. An un sègle e mièg d'avança, que se botèron a la traduccion sistematica, e a partir de l'òbra originala, tre la Renaixença.

Per çò qu'es d'òbras tradusidas dos còps, i a tanben "1984" e" L'iscla del Tresaür", e benlèu qualque autra.
Evidentament, se pòt pensar a recampar tot çò que se fa en traduccion en occitan, emai los quites traductors. Mas pel moment, ne sèm a las albetas, e fasèm lo camin en caminant.

  • 3
  • 0
P. Pojada
2.

#1
Ja va plan; avèm almens doas versions dins doas varietats de la lenga nòstra. "Lo Rapinhaire" e "Eth Buscon", amb causidas pel títol pro diferentas. L'Acadèmia aranesa de la lenga occitana a un important e ambiciós programa de traduccions en occitan d'òbras de la literatura que cal saludar e fèr conéguer (http://www.institutestudisaranesi.cat/colleccion-antoni-nogues/). Benlèu que seriá interessant, un jorn (o un dia) de confrontar las metodologias, las causidas fèitas, non solament lexicalas mas tanplan sintaxicas e quitament morfologicas. Benlèu que l'Acadèmia aranesa de la lenga occitana e le Congrès permanent de la (mateisha) lenga occitana ne poirián prene, conjuntament, l'iniciativa e ramosar totis les que se son consacrats o se consacran a passar òbras literàrias (o autras?) dins la nòstra lenga?

  • 19
  • 3

Escriu un comentari sus aqueste article