La situacion actuala a maitas causas. Çò de mai bon veire, que determina totas las autras, es la pujada fòrta del prètz del petròli. Entre 2004 e uèi lo jorn, lo carburant es passat de 40 centims per litre al sieu prètz actual (78 centims). Un doblament, en mens de dètz ans. Proporcionalament, l'aumentacion es comparabla a la situacion coneguda pels automobilistas. Sonque aquí, lo gasòli determina dirèctament lo còst del trabalh, sustot amb las quantitats embarcadas a cada sortida (un chalutièr consuma entre 1500 e 2000 litres per jorn).

 

A aquesta pujada fòrta se ven fornir la diminucion constanta de la quantitat de peisses pescada. Dempuèi 2009, la quantitat pescada de sardinas es passada de 300 tonas per mes a una produccion comolada per 2011 de 43 tonas. Chifras que pòdon tesicar, solide, quant a las poblacions de peisses blaus (sardinas, anchòias, tons), tan baissas que los pescaires causisson d'estancar l'activitat, après s'èsser virats un moment cap als peisses blancs, pesca marginala fins ara en Mediterranèa.

 

Per limitar los degrèus d'aquela situacion —qualques unes parlan d'eutanasia doça—, an apitat l'estatut d'estanc biologic. Los pescaires demòran al mòle, e recebon una ajuda de l'estat per far tenir armators coma obrièrs. Lo dispositiu, iniciat l'an passat per un periòde de 20 jorns, es estat esperlongat mai de temps ongan, per ajudar la ressorsa a se renovelar. En esperar de mesuras mai radicalas per luchar contra la diminucion de las poblacions de peisses mediterranèus, en preservar al mielhs l'emplec e l'activitat umana.