Sofia Romero, jornalista de Ràdio Occitània, participèt al començament de julhet al Canet Rock, un dels eveniments musicals mai coneguts de Catalonha. I faguèt d’entrevistas que poiretz seguir a l’antena de la ràdio. A mai, nos a mandat a Jornalet sa cronica de l’eveniment.
 

Jol lèma “Veirem sortir lo Solelh”, se tenguèt lo 2 de julhet passat a Canet de Mar (Catalonha) la 12a edicion del Canet Rock, un festenal fòrça conegut en Catalonha. S’agís d’un grand concèrt en plen aire qu’aguèt luòc pel primièr còp en julhet de 1975. Aquela primièra edicion se faguèt encara jos la dictatura de Franco e l’organizacion aguèt pas lo permés fins a dos jorns abans de començar; totes los grops que jogavan alavetz avián en comun una sòrta de transgression que se començava de nomenar “contracultura”, manifestada sustot dins las paraulas de las cançons, l’emplec del catalan e de musica rock e d’autres estils qu’èran pas del gost del govèrn ni de la glèisa catolica emperanta. La seguiguèron quatre autras edicions. En 2014 se recuperèt l’eveniment amb de grops de musica pòp del moment dels Païses Catalans.
 
Coneissiái ben lo festenal pr’amor que i aviái participat 3 còps coma festenalièra. Pasmens, aqueste còp demandèri, sens gaire d’esperança, de venir en qualitat de jornalista e poder entrevistar qualques grops. Una setmana abans lo començament del festenal aguèri la confirmacion de mon acreditacion, èri contenta, nerviosa, allucinavi...
 
Al programa i aviá de grops que m’encantan, d’autres que coneissi pas gaire... mas quina enveja aviái de profechar de totes aqueles artistas fins a la sortida del Solelh:
   
genial, anem!
 
Quand arribèri al festenal, aviái solament una idèa dins lo cap: de profechar de cada moment per poder ofrir un bocin de Canet a las gents qu’i an pas pogut èsser presentas.
 
25 000 personas… o imaginatz? Encara allucini… Un baujum total, totes amb l’èime de passar un bon moment.
 
Foguèt l’experiéncia mai polida, autentica e esmoventa de ma vida. Far d’entrevistas de musicials catalans coma Eric e Jan de Els Catarres, Adrià de La Pegatina o Guillem de Buhos… totes fòrça coneguts mas fòrça simpatics, accessibles e risolents, m’ajudèron plan a aver un bon batisme coma jornalista. Malaürosament, me calguèt partir abans d’aver pogut entrevistar la còla de Doctor Prats.
 
De fach, de 18 oras fins a la sortida del Solelh foguèt fantastic, coneguèri de personas fòrça interessantas. De soslinhar un fotograf dich Sergi que m’acompanhèt tota la nuèch e una gojata de RAC1, Mar, qu’espèri de tornar rescontrar lèu.
 
Las gents de l’organizacion faguèron un trabalh de gigants, fòrça simpatics, atentius e fòrça umans. Sens eles, lo festenal auriá pas pogut foncionar. Mercés a totes eles.
 
En conclusion, l’an que ven i tornarai.Qual vòl tanben venir? Seriosament… n’en vòli mai!
 
 
 
 
Sofia Romero
Ràdio Occitània