Cada dissabte, gràcias a Clamenç Pech, presentarem dins Jornalet un personatge istoric del país nòstre, extrach de la cronica de Ràdio Occitània “L’occitan del jorn”, que se difusa de diluns a divendres dins l’encastre de l’emission “L’ora del tè” entre 17h e 18h.

Anam parlar encara d’un enfant de foncionaris! … Sabètz? Aqueles enfants mal fortunats que van e que venon al grat de las afectacions dels parents e que se pòdon retrobar ont que siá! Foguèt doncas lo cas d’un cèrt Jordi Pompidor, nascut dins la comuna cantalesa de Montbodiu en 1911 e qu’èra filh de regents.
 
Se son paire trabalhèt primièr dins Cantal, venguèt puèi professor d’espanhòl a Albi. Georges i faguèt totes los estudis duscas al bachelierat e obtenguèt lo primièr prèmi al concors general de version grèga. Se sap que Sénher Pompidor gardèt un grand estacament a son terraire d’origina, a saber Auvèrnha als confins de Cantal e d’Òlt. Es son grand mairal que s’installèt a Montbodiu coma drapièr. Jòrdi Pompidor se disiá “auvernhat doncas occitan” e s’empachava pas de parlar la lenga amb los electors.
 
Lo percors de Georges Pompidou foguèt lo percors classic de la meritocracia, del temps qu’èra encara possible. Passèt per Khâgne al licèu Loís lo Grand, puèi faguèt l’Escòla Normala Superiora ont rescontrèt Léopold Sedar Senghor amb lo qual aguèt una amistat fòrta. Foguèt primièr a l’agregacion de gramatica en 1934. Après aver ensenhat al licèu Sant Carles a Marselha e en classa preparatòria del licèu Enric IV foguèt oficièr d'entresenhament pendent la guèrra. En 1944, venguèt encargat de mission per l’Educacion Nacionala al gabinet del general de Gaulle amb lo qual s’amistançariá.
 
Après la partença del General en 1946, passèt entre tant pel Conselh d’Estat abans de passar pel privat e la banca Rothshild. Tornèt als afars amb lo retorn del General a la conclusion de la guèrra d’Argeria. President en 1969 après s’èsser afirmat a Matignon, metèt l’accent sul desvolopament economic e l’emergéncia d’Euròpa. Marcarà son passatge a l’Elisi per la verticalitat del poder e subretot la preeminéncia del poder presidencial. Jacques Chaban-Delmas o paguèt car, compte tengut de sa dissonància politica tròp granda amb la vièlha gàrdia gaullista. Moriguèt en 1974 d’una leucemia sens aver pogut acabar son mandat.

 
 
 
Clamenç Pech