#32 se comprenetz la logica de la mia pòur mes qu’arrefusatz la soa conclusion que’vs cau negar ua au mensh d’aquestas premissas:

a/ ua lenga estandard qu’aucupa daubuns registres especifics: escola, media, politica, creacion artisitica, utís linguistics
b/ l’usatge de l’occitan qu’ei uei arredusit en quasi integralitat ad aqueths registres
c/ shens usatge ua varianta linguistica que’s moreish

Se non podetz pas negar nada d’aqueras 3 premissas que deurétz racionaument partatjar «  la mia pòur »

Deu men costat qu’arrefusi de considerar lo gascon atau com ua varianta «  de color locau » qu’ei un grop linguistic generau, precivament individualizat peus linguistas, sovent considerat com independent peus linguistas, mei ancian que las autas formas d’occitan, et ajant ua istòria escriuta continua. Non pòden pas considerà’u atau com un localisme shens considerar atau lo catalan tanben.

#31 Entendi ben la "logica" de vòstra "páur" — la páur de pèrdre una practica de la lenga de color plan locala — mas factualament, vesi fòrça mal cossí çò que vos inquièta se poiriá metre politicament en plaça.

Pel besonh de l'estandard, pensi ieu a de gents coma ieu, per mitat "gasconas" e mitat "lengadocianas", per qui cap de fòrma localament especifica d'occitan non se pòt justificar, mas qu'an beson despuèi totjorn de se restacar a la lenga. Son aqueles, me sembla, qu'an d'en primièr besonh d'un estandard (en mai, en subre, en suplement de las fòrmas mai localas).

#30 L’existencia d’un estandard occitan en la nosta realitat linguistica actuau que miaçaré probable mei las autas variantas de la lenga que se i avóssi un estat occitan e un usatge quotidian generalizat de l’occitan. Perqué ? Pr’amor que, en l’esquema socio-linguistic de l’estandardizacion, los usatges quotidians e informaus que son los on s’utiliza la varianta istorica e los usatges formaus que son los on s’utiliza la varianta estandarda. Justament, l’usatge quotidian qu’a despareishut, non sòbra pas sonque los registres formaus: escòla, media etc… donc s’adoptavèssim un estandard occitan que arremplaçaré enqüera mei rapidament e violament las variantas istoricas pr’amor que non l’i haré pas rampèu nat usatge viu on las variantas istoricas que deurén estar utilizadas

#28 Non entendi las vòstras, que me semblan largament irracionalas, respècte a l'existéncia de l'estandard. L'estandard poiriá benlèu vos menaçar dins vòstre biais de parlar, foguèsse la version oficiala de l'occitan estacada a un Estat Occitan independent, un Estat que non riscam gaire de veire advenir, ne convendretz probablament. En esperant un tal adveniment, l'ostracisme que senhala l'Achile contra la versio estandard de l'occitan me sembla efectivament ridicula.

Segur que, per d'unes (que ne fau partida), nos cal un occitan de referéncia, un occitan referencial doncas (representat per l'occitan central normalizat) per totas las variantas a despart del(s) gascon(s) que ja dempuèi longtemps seguiguèt de dralhas divergentas, per exemple en adaptant sa grafia plan liurament a respècte de las règlas definidas per Alibert, coma o notava ja P Bec. Çò que se faguèt pas en nòrd occitan per exemple.