Cada dissabte, gràcias a Clamenç Pech, presentam dins Jornalet un personatge istoric del país nòstre, extrach de la cronica de Ràdio Occitània ”L’occitan del jorn”, que se difusa de diluns a divendres dins l’encastre de l’emission “L’ora del tè” entre 17h e 18h.

Èra cap a la fin de mars de 2015… un duo de reportèrs (JRI e jornalista) se passejavan per las carrièras de la Sala. La mira: far d’imatges pels besonhs d’un documentari de 26 minutas. Non, s’agissiá pas de far un subjècte tocant a la cauma dels minaires de la Sala dins los ans 1960 amb Mans de Breish en fons sonòr. S’agissiá d’un documentari sus una familha, o puslèu una dinastia que l’agradèt de se comparar als Raimons quand presidiguèron a las destinadas de la vila de Tolosa. Lo costum amb cravata gris a remplaçat dempuèi longtemps la tòga roja e negra dels capítols o lo mantèl dels comtes… Un còp èra doncas la familha Baudis que geriguèt la vila ròsa pendent 22 ans.
 
Segon çò que ne diguèt La Dépêche, quand consacrèt un article a aquel documentari en 2015, se tròban las primièras traças d’un Ponç Baudis en 1198 dins un cartulari templaire de Vaur, dins Tarn. La familha arribèt a la Sala en 1839 quand s’i installèt Joan Pèire Baudís originari del vilatge carcinòl de Brengas, dins Òlt. Donèt naissença a un filh Albèrt en 1883 que se faguèt engenhaire electric. Son filh Pèire Baudís nasquèt a la Sala en 1916. Albert se n’anarà installar a Tolosa ont crearà lo servici electric de l’Oniat. Pierre farà los estudis primaris e segondaris dins lo grop escolar privat del Causson, puèi serà estudiant en dret. Diplomat doctor en 1941, serà administrator civil al Ministèri de las Finanças.
 
Paradoxalament, es mercés al cònsol socialista Louis Bazerque que començarà la carrièra politica de Pèire, en essent son adjunt mentre qu’èran pas del meteis bòrd. Èra un adjunt de dobertura abans l’ora, en soma. En 1971, se presentèt contra lo quite Bazerque per realizar un torn de fòrça: prene una comuna tenguda per l’esquèrra dempuèi un sègle. Son filh Domenge li succedirà en 1983. Aqueste caminèt un temps dins sas piadas en anant al Causson mas contunhèt los estudis a París ont foguèt diplomat de l’IEP. Serà grand reportaire per TF1 e presentaire del JT. Acabarà al Soir 3 entre 1980 e 1982. Prendrà la comuna de Tolosa en 1983  en seguida de son paire e se farà una plaça dins las memòrias dels tolosans. Exercirà tanben de mandats de deputat de Nauta Garona, de president del conselh regional de Miègjorn-Pirenèus e de deputat europèu… acabarà sa carrièra coma defensor dels drets.
 
Amb un dosatge subtil de fermetat fàcia a l’oposicion e de clientelisme envèrs los estatjants, Domenge se farà elegir tres còps a la comuna de Tolosa. Daissèt sa marca en adobant lo còr de vila e en fasent dispausar la populacion mondina d’un mètro. Se partiguèt en 2001, sa decision de se tornar pas presentar datava de 1995 quand pensava qu’aviá pas res pus a provar, çò indiquèt a l’epòca a un jornalista de L’Express. Daissarà sa plaça a Philippe Douste-Blazy, ancian cònsol de Lorda. Moriguèt en 2014 d’un càncer, aviá a pena 66 ans. Serà sepelit al croton familial del cementèri de Salonica, dins lo sud-èst de Tolosa.
 
 
 
 
Clamenç Pech