Pendent la dimenjada del 28 al 31 d’octòbre se tenguèt dins la vila de Saluças la seisena edicion de l’Uvernada, partida finala del Festenal Occit’Amo que dempuèi lo mes de junh pòrta la musica per totas las tèrras de l’ancian marquesat de Saluças.
 
Lo protagonista màger de la fèsta es totjorn Lo Dalfin, autentic mite de la musica occitana, mas ongan o èra encara mai, s’aquò èra possible, perque o grop festevaja los quaranta ans de sa creacion.
 
L’Uvernada d’ongan tenguèt un fum d’eveniments mai que mai musicals coma los concèrts del niçard Jean Paul Farraut, lo còr de la Val Grana l’Escabòt, lo parelh format per la violinista Chiara Cesano e lo sonaire d’acordeon Robi Avena e los mai joves de Lo Pitakass, que tanben èran a celebrar dètz ans de lor formacion.
 
Amb la musica la dança pòt pas jamai mancar e tanben aguèt luòc un cors de danças occitanas a la carga de Daniela Mandrile, qu’aperaquí las meteissas annadas que Lo Dalfin a fach difusion de tot lo repertòri de danças occitanas dins e fòra del país.
 
La lenga aguèt tanben son moment, mercés a l’Espaci Occitan de Draonier, per çò que foguèt la presentacion de tres òbras fòrça divèrsas e de grand interès. Maddalena Simondi presentèt A nòsta mòda, un estudi fach coma trabalh final de sos estudis universitaris sus la coneissença e l’usatge de l’occitan dins la Val Grana. Diego Anghilante legiguèt qualques fragments de sa darrièra òbra teatrala Abeio Abeio, e finalament Arturo Viano, après presentar sa traduccion en occitan de Le avventure di Pinnochio, Storia di un burattino de Carlo Collodi, parlèt de sas causidas lingüisticas dins son trabalh de reviraire.
 
Tanben aguèron sa plaça dins lo festenal lo cineasta Fredo Valla e Bogre: la granda eretgia europèa, magnific filme del succès remirable que nos rapòrta l’istòria dels catars e del masèl que lo patiguèt lo pòble occitan a la debuta del sègle XIII pendent la Crosada Albigesa.
 
Ça que la, lo grand eveniment, coma podiá pas èsser d’un autre biais, foguèt lo concèrt de Lo Dalfin. Totun, abans son interpretacion, Madaski, personatge essencial del reggae e de la musica electronica en Itàlia, calfèt l’ambient amb una fusion de sons modèrnes e tradicionals que comencèt de far bolegar lo public.
 
E a aperaquí a tres oras e mièja de l’après-dinnar montèt sus l’empont Lo Dalfin; foguèt una brava e longa interpretacion, coma d’abitud, qu’i participèron una còla de musicians amics del grop e de manièra especiala los que n’avián fach partida tot long de son istòria. Entre totes eles, benlèu, cal remarcar Fabrizio Simondi, un de sos membres fondadors que restèt dins lo grop de 1982 fins a la mitat dels ans 1990.
 
Manquèt pas los moments esmovents, coma quand Sergio Berardo, lidèr del grop e alma mater de la musica occitana dins las Valadas Occitanas, diguèt que quand se li demanda per quina rason emplega pas l’italian dins sas cançons, respond qu’o fa perqué en cantant en occitan a l’onor d’o far en la lenga dels trobadors e qu’aquò per el es una fiertat que s’i pòt pas renonciar.
 
Après mai de doas oras, lo concèrt arribèt a sa fin mas pas la fèsta, que se desplacèt als estanquets de la Plaça de Garibaldi, ont mai d’un musician contunhèron de far dançar los irreductibles que volián pas quitar la vila e que, de segur, se tornaràn trobar a Saluças a l’Uvernada 2023.
 
 
 
 
Raimon Balagué