Se quand vendretz al rescontre, l'autor J.P. Ferré vos prepausa a la crompa, a costat de son trabalh de toponimia, un autre de sos títols "Deman, que't parlarè" (editat per L'ostau Comengés en 2005), non manquetz pas d'o li crompar ni, mai que mai, de lo legir. Es un recuèlh de novèlas de bèla qualitat, de racontes bracs mas plan eficacis — dins "lo parlar de ma remenina de Coserans" que non es tan comun qu'aquò dins l'actualitat literària occitana.

E se non sètz gasscons, non cometètz pas lo necitge plond e miserós de non lo voler leger "per amor qu'es de gascon". Lo gascon es d'occitan, plan segur, e lo podètz legir, que siatz de Niça o de Clarmont d'Auvèrnha.

Dins lo recuèlh, l'autor a ajustat un pichon lexic per far la pontanada entre sos localismes mai esteits e tres lengas estandards (catalan, castelhan, francés) ; un lexicòt que non i manca donc que l'essencial : l'occitan estandard, indisponible en 2005 — çò que non lèva res a la qualitat de las novèlas ni al plaser qu'auretz a las legir.