Actualitats
Artús: encara un prenom refusat per l’estat civil francés
La familha a decidit de se mobilizar e de portar l’afar sus la plaça publica per tal de denónciar “l’esperit retrograd e las practicas discriminatòrias envèrs las lengas autoctònas”
Tèxte legit
Artús Varena es un enfanton occitan nascut fa qualques jorns a Mende (Marjarida), que tanlèu nàisser es ja victima de l’intolerància lingüistica de l’estat francés, que li permet pas d’oficializar son rèirenom, coma lo plan conegut cas del breton Fañch Bernard e dels occitans Antòn Gavalda e Lilòia Cazenave, e d’autres enfants occitans, catalans o bascos diches Jòrdi, Ròsa, Alaís, Loís, Núria, Martí o Iñaki.
La familha del pichon Artús a decidit de se mobilizar e de portar l’afar sus la plaça publica per tal de denónciar “l’esperit retrograd e las practicas discriminatòrias envèrs las lengas autoctònas” que la practica l’estat francés dempuèi de sègles, e qu’a pas renonciat a la “volontat d'avalir çò qu’apelava un còp èra los patois”. Lo paire d’Artús, Lissandre, es plan conegut per far de collectatges de longa en Gavaudan e èsser lo fondador de “Suve: Regard rural”.
“L’accent ten un ròtle màger dins la prononciacion del prenom”, çò precisa lo paire, qu’a decidit de refusar aquesta “discriminacion” mentre que “de rèirenoms d’originas anglesa, italiana o alemanda son acceptats sens limitacions”.
La familha cèrca d’ajudas per tal de far capitar son combat. La primièra accion serà, segon lo messatge de Lissandre, de lançar una crida a la presidenta de la region e sa còla, que se dison engatjats “per la promocion activa de l’occitan”.
Una demanda qu’a per ara pauc d’espèr de ben capitar
A l’exemple de Fañch, Antòn o Lilòia, tres rèirenoms fin finala rebutats, Artús pòt pas èsser acceptat tant que la lei serà pas cambiada e la decision del Conselh Constitucional francés suprimida. Las decisions del Conselh Constitucional, ça que la, son definitivas. Ramentem que, quand la Lei Molac passèt davant lo Conselh Constitucional, foguèt rebutat, entre d’autres, l’article 9 qu’autorizava de poder escriure los prenoms amb de letras especificas utilizadas per aquelas lengas coma la nasalizacion ñ del breton e los accents pròpris de l’occitan.
Impossible de se nomenar Jòrdi o Loís
Lo problèma concret per que lo pichon Artús pòsca pas registrar oficialament son prenom es que l’estat francés a decidit quins son los sols signes diacritics autorizats. Los faguèt conéisser dins una circulara datada del 23 de julhet de 2014 que se publiquèt al Journal Officiel. Los signes permeses son solament los de la lenga francesa, çò es à, â, ä, é, è, ê, ë, ï, î, ô, ö, ù, û, ü, ÿ, ç. Per tant, dempuèi lo 23 de julhet de 2014 l’estat francés permet pas de registrar de rèirenoms coma Jòrdi o Anaís.
Dins aquel sens, lo paire del petit Artús precisa que “l’accent es pas una decoracion, mas qu’a un ròtle màger dins la prononciacion del prenom”.
Aquela fobia de las autoritats francesas cap als diacritics inexistents en francés a congreat de situacions totalament surrealistas, coma l’afar de Vilanòva de Magalona, ont quitament s’assegurèt que l’accent grèu sus la o podiá provocar d’accidents de circulacion.
La familha del pichon Artús a decidit de se mobilizar e de portar l’afar sus la plaça publica per tal de denónciar “l’esperit retrograd e las practicas discriminatòrias envèrs las lengas autoctònas” que la practica l’estat francés dempuèi de sègles, e qu’a pas renonciat a la “volontat d'avalir çò qu’apelava un còp èra los patois”. Lo paire d’Artús, Lissandre, es plan conegut per far de collectatges de longa en Gavaudan e èsser lo fondador de “Suve: Regard rural”.
“L’accent ten un ròtle màger dins la prononciacion del prenom”, çò precisa lo paire, qu’a decidit de refusar aquesta “discriminacion” mentre que “de rèirenoms d’originas anglesa, italiana o alemanda son acceptats sens limitacions”.
La familha cèrca d’ajudas per tal de far capitar son combat. La primièra accion serà, segon lo messatge de Lissandre, de lançar una crida a la presidenta de la region e sa còla, que se dison engatjats “per la promocion activa de l’occitan”.
Una demanda qu’a per ara pauc d’espèr de ben capitar
A l’exemple de Fañch, Antòn o Lilòia, tres rèirenoms fin finala rebutats, Artús pòt pas èsser acceptat tant que la lei serà pas cambiada e la decision del Conselh Constitucional francés suprimida. Las decisions del Conselh Constitucional, ça que la, son definitivas. Ramentem que, quand la Lei Molac passèt davant lo Conselh Constitucional, foguèt rebutat, entre d’autres, l’article 9 qu’autorizava de poder escriure los prenoms amb de letras especificas utilizadas per aquelas lengas coma la nasalizacion ñ del breton e los accents pròpris de l’occitan.
Impossible de se nomenar Jòrdi o Loís
Lo problèma concret per que lo pichon Artús pòsca pas registrar oficialament son prenom es que l’estat francés a decidit quins son los sols signes diacritics autorizats. Los faguèt conéisser dins una circulara datada del 23 de julhet de 2014 que se publiquèt al Journal Officiel. Los signes permeses son solament los de la lenga francesa, çò es à, â, ä, é, è, ê, ë, ï, î, ô, ö, ù, û, ü, ÿ, ç. Per tant, dempuèi lo 23 de julhet de 2014 l’estat francés permet pas de registrar de rèirenoms coma Jòrdi o Anaís.
Dins aquel sens, lo paire del petit Artús precisa que “l’accent es pas una decoracion, mas qu’a un ròtle màger dins la prononciacion del prenom”.
Aquela fobia de las autoritats francesas cap als diacritics inexistents en francés a congreat de situacions totalament surrealistas, coma l’afar de Vilanòva de Magalona, ont quitament s’assegurèt que l’accent grèu sus la o podiá provocar d’accidents de circulacion.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#22 ua infima part deus occitans que vorrén l’estat francés e se n’ani d’a lor. Lo vòste deleret non ei pas briga democratic. Que compreni la vita qu’ei heita de causidas e de circonstancias pr’aquò l’oficialitat de l’occitan que sembla tant importanta dà vos que pòt estonar ne’u hètz par primar sus las autas causas. En tot cas qu’ei hèra mensh dificil dà vos de mudar en Aran que de cambiar 99,9 % deus occitans e de darrocar l’Estat francés
#16 Per amor que ma vida es endacòm mai, e qu'es als franceses — a las autoritats francesas plan mai exactament — de tornar a çò lor e de s'ocupar enfin sonque d'elas-meteissas mai que de venir, puèi de persistir a demorar, per fòrça, a çò dels vesins, fins a n'escafar lengas e culturas.
Perqué pas generalizar las leis linguïsticas del principat de Catalonha a tota Euròpa, per dire de complir enfin un progrès uman consequent en favor de la diversitat culturala e linguïstica ?
Nosautes l’i avem balhat dus noms : Maxime e Pèir. Utilizam lo 1er a la vila e lo dusau en familha (com se hasèva avans. Èi un gran que se sonava Pierre a la vila e Sully en familha). Atau eth causirà se vòu perseguir nòsta occitanitat o non.
#19
Anam pas aculir tota la misiera del monde , aprep ieu disi pas que podem pas en garde qualques uns perdeque l'Occitania es una Nacion d'acuelh, ca quela i 'a un juste mieg entre se far completament bel-remplaçar (me pardonaretz l'expression, es lo mielh qu'ai pogut trapar) e demorar embarats sus nos.
#18
Oc es vertat, avem ja pron de mau a conserbar la lenga nostra e nostra identitat : avem pas besohn en mei de far venir daus imigrats de l'autre costat de la Méditerranée. I'a dels cops cal aperar un cat un cat sens far de lenga de bosc.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari