Lo grand saberut occitan André Miquel nos quitèt dimars passat a París dins sos 93 ans, çò rapòrta Le Monde. Èra istorian e un dels pus grands especialistas de lenga e cultura aràbias. Demest sas òbras podèm soslinhar Les Entretiens de Bagdad (Bayard, 2012) ont sòmia d’un “islam de las Luses”, e sa traduccion completa en francés de las Mila e una nuèches. Dins lo camp de la literatura, remarquem son primièr roman Les Lavagnes (Flammarion, 1975) marcat prigondament pel païsatge de l’estanh de Taur e dels confinhs de Larzac, e Le fils interrompu (Flammarion, 1971), òbra qu’escriguèt après lo decès de son filh en seguida d’un càncer.
 
Nasquèt a Mesa (Montpelhierenc). La laïcitat de son paire e la religiositat de sa tanta desvelhèron en el la curiositat pel sagrat e quand aviá 17 ans ganhèt un concors de geografia que son prèmi èra un periple mediterranèu de Corsega fins en Magrèb. Aquò li provoquèt un prigond interès per l’Alcoran. El, que somiava d’intrar dins l’Institut Agro per quitar pas la tèrra lengadociana, acabèt son escolaritat al licèu de Montpelhièr, i demorèt per las classas preparatòrias literàrias e puèi, de 1950 a 1953, faguèt sos estudis a l'Escòla Normala Superiora de París, en Carrièra d'Ulm. Seguiguèt lo servici militar (1954-1955), puèi lo secretariat general de la mission culturala e arqueologica francesa en Etiopia (1955-1956), a Addis Abeba. Puèi comencèt sa carrièra d'ensenhaire dins lo segondari al licèu Blasi Pascal de Clarmont-Ferrand ont demorariá pas qu’un an puèi que foguèt cridat pel Cai d’Orsay per venir responsable del sector Africa-Asia a la direccion generala de las relacions culturalas e tecnicas del ministèri (1957-1961), puèi cap de la mission universitària e culturala francesa en Republica Aràbia Unida (1961-1962). En Egipte se consagrèt a la cultura aràbia contemporanèa, a la literatura e al cinèma. Passèt sèt meses en preson victima d’una estrategia de pression de Nasser sus la França de De Gaulle.
 
Seguiriá sa carrièra coma mèstre-assistent de lenga e literatura aràbias a l’universitat d’Ais de Provença (1962-1964), puèi de sociologia de la lenga e de la literatura aràbias a la Va seccion de l'Escòla Practica dels Nauts Estudis (1964-1968), e mèstre de conferéncias a París (1968-1970), puèi París III (1970-1976) abans son eleccion al Collègi de França ont ocupèt la cadièra de lenga e literatura aràbias classicas (1976-1997). Foguèt tanplan president de la Bibliotèca Nacionala de França (1984-1987).