Actualitats
Es defuntat La Sauze, figura de la Nòva Cançon occitana
“Mas se plega de còps, se relèva totjorn nòstra lenga mairala”, çò ditz sa cançon La lenga
Tèxte legit
Diluns passat 9 de genièr, nos quitèt lo cantador occitan Alan Sauzèl Serilhac, conegut amb l’escaisnom de La Sauze. Nascut en 1943 a Auvelhan (Narbonés), venguèt una figura de la Nòva Cançon Occitana a comptar de 1978 amb de creacions pròprias e d’adaptacions de Brassens e de Ferrat. Publiquèt 7 albums entre 1978 e 2009.
Es especialament famós per la cançon Montredon en omenatge a Émile Pouytès e Joël Le Goff, e per la cançon La lenga que ne podèm soslinhar lo vèrs:
Montredon
“Viure e trabalhar al país” èra lo lèma de la lucha dels vinhairons de Lengadòc durant los ans 1975-1976, una revòlta que prenguèt un torn dramatic amb la tragèdia de Montredon lo 4 de març de 1976. Aquel jorn, los afrontaments dels vinhairons en lucha amb la polícia (CRS) arribèron al drama: doas personas moriguèron, lo vinhairon Emile Pouytés e lo comandant CRS Joël Le Golf. A mai, de nombroses ferits e un traumatisme durable pel mond vinhairon clavèron aquel trist bilanç de la lucha del sector viticòla.
Es especialament famós per la cançon Montredon en omenatge a Émile Pouytès e Joël Le Goff, e per la cançon La lenga que ne podèm soslinhar lo vèrs:
— “Mas se plega de còps, se relèva totjorn nòstra lenga mairala.”
Montredon
“Viure e trabalhar al país” èra lo lèma de la lucha dels vinhairons de Lengadòc durant los ans 1975-1976, una revòlta que prenguèt un torn dramatic amb la tragèdia de Montredon lo 4 de març de 1976. Aquel jorn, los afrontaments dels vinhairons en lucha amb la polícia (CRS) arribèron al drama: doas personas moriguèron, lo vinhairon Emile Pouytés e lo comandant CRS Joël Le Golf. A mai, de nombroses ferits e un traumatisme durable pel mond vinhairon clavèron aquel trist bilanç de la lucha del sector viticòla.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Quand Georges Brassens moriguèt, lo jornal catalan "Ara" publiquèt un article titolat : "123 caps dòbra", valent a dire que cada cançon del Setòri èra un cap d'òbra. D'aqueste biais, lo jornalista soslinhava la mestresa dels mots pel cantaire poèta e a l'encòp li rendiá omenatge per tot çò que li deviá la Nova Canço (catalana).
De La Sauze se pòt dire parièr, e coma sabi pas lo nombre exacte de cançons, o dirai amb lo nombre d'albums : "7 caps d'òbra".
La Sauze èra un mèstre dins l'agenciament dels mots per crear, dins una lenga druda, de mond, d'ambients, de paisatges que meravelhan l'èime e lo còr.
Tot son art èra dins lo tèxte e dins la musica, que li mancava una bèla votz. O reconeissiá el meteis quand cantava dins l'ironica "Supèrvedeta" :
Canti coma una pairòl traucat,
un vièlh enraucat,
un ase que peta.
Quant a las adaptacions de cantaires franceses, vòli senhalar "La bèla de mai" que per ieu supèra "L'orage" de Brassens.
Per clavar, aquí la conclusion de son "L'art poëtic" :
Sèm pas pus qu'una pichòta còla,
nosaus, los de la vièlha escòla,
que rimam de la vièlha faiçon,
e, se mos verses son bons pel trast e
mai s'es marrit mon poèma, baste
que foguèsse una bona cançon,
una bona cançon.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari