Actualitats
La rotacion del nuclèu intèrne terrèstre s’es arrestada: los jorns se poirián acorchir
Es la conclusion d'un estudi publicat dins Nature Geoscience, qu'assegura que l'arrèst pòt causar d'efièches globals
La rotacion del nuclèu intèrne terrèstre s’es arrestada fa gaire, segon una analisi qu’a comparat temporalament d’ondas sismicas. Es probable que vire ara en sens contrari al de la superfícia de la planeta, çò que poiriá causar d’efièches globals, coma l’acorchiment de las jornadas de qualques fraccions de segonda o de cambiaments de l’intensitat del camp magnetic.
Aital o fa saber un nòu estudi publicat dins Nature Geoscience per Yi Yang e Xiaodong Song, de l’Institut de Geofisica Teorica e Aplicada de l’Universitat de Beijing, en China.
Se crei que la rotacion diferenciala del nuclèu intèrne de la Tèrra a respècte del mantèl se produtz jols efièches de la geodinamica sus la dinamica del nuclèu e l’acoblament gravitatòri nuclèu-mantèl. Aquela rotacion s’es deducha a partir dels cambiaments temporals entre d’ondas sismicas repetidas que deurián far lo meteis camin a travèrs del nuclèu intèrne.
Qu’es aquò, lo nuclèu intèrne?
Lo nuclèu intèrne de la Tèrra es la jaça geologica mai intèrna e cauda segon los estudis sismologics. S’agís d’una esfèra de 1216 quilomètres de rai, formada de fèrre e niquèl, que pòt aver una temperatura semblabla a la del Solelh. Es recobèrta pel nuclèu extèrne, qu’es format de fèrre liquid, e aquò permet que lo nuclèu intèrne pòsca virar en un sens diferent de la planeta.
Per aquela nòva recèrca, Yi Yang e Xiaodong Song an analisat d’ondas sismicas repetidas dempuèi lo començament dels ans 1990. Los autors an verificat que totas las trajectòrias que mostravan anteriorament de cambiaments temporals significatius n’an mostrats pauques dins lo darrièr decenni.
Aquel modèl globalament consistent suggerís, segon los autors, “que la rotacion del nuclèu intèrne terrèstre s’es aplantada recentament”, mai concretament en 2009.
Los scientifics comparèron lo modèl recent amb los registres sismics de las illas Sandwich del Sud, dins l’Atlantic Sud, en 1964. E sembla qu’es associat a un torn gradual del nuclèu intèrne que fa partida d’una oscillacion que se produtz cada sèt decennis.
En conclusion, afirman que las observacions pòrtan de pròvas d’interaccions dinamicas entre las jaças de la Tèrra, de l’interior mai prigond fins a la superfícia, potencialament a causa de l’acoblament gravitatòri e de l’escambi per ara angular del nuclèu e del mantèl fins a la superfícia.
Aital o fa saber un nòu estudi publicat dins Nature Geoscience per Yi Yang e Xiaodong Song, de l’Institut de Geofisica Teorica e Aplicada de l’Universitat de Beijing, en China.
Se crei que la rotacion diferenciala del nuclèu intèrne de la Tèrra a respècte del mantèl se produtz jols efièches de la geodinamica sus la dinamica del nuclèu e l’acoblament gravitatòri nuclèu-mantèl. Aquela rotacion s’es deducha a partir dels cambiaments temporals entre d’ondas sismicas repetidas que deurián far lo meteis camin a travèrs del nuclèu intèrne.
Qu’es aquò, lo nuclèu intèrne?
Lo nuclèu intèrne de la Tèrra es la jaça geologica mai intèrna e cauda segon los estudis sismologics. S’agís d’una esfèra de 1216 quilomètres de rai, formada de fèrre e niquèl, que pòt aver una temperatura semblabla a la del Solelh. Es recobèrta pel nuclèu extèrne, qu’es format de fèrre liquid, e aquò permet que lo nuclèu intèrne pòsca virar en un sens diferent de la planeta.
Per aquela nòva recèrca, Yi Yang e Xiaodong Song an analisat d’ondas sismicas repetidas dempuèi lo començament dels ans 1990. Los autors an verificat que totas las trajectòrias que mostravan anteriorament de cambiaments temporals significatius n’an mostrats pauques dins lo darrièr decenni.
Aquel modèl globalament consistent suggerís, segon los autors, “que la rotacion del nuclèu intèrne terrèstre s’es aplantada recentament”, mai concretament en 2009.
Los scientifics comparèron lo modèl recent amb los registres sismics de las illas Sandwich del Sud, dins l’Atlantic Sud, en 1964. E sembla qu’es associat a un torn gradual del nuclèu intèrne que fa partida d’una oscillacion que se produtz cada sèt decennis.
En conclusion, afirman que las observacions pòrtan de pròvas d’interaccions dinamicas entre las jaças de la Tèrra, de l’interior mai prigond fins a la superfícia, potencialament a causa de l’acoblament gravitatòri e de l’escambi per ara angular del nuclèu e del mantèl fins a la superfícia.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari