Val mai aquestes lops que los lops de las finanças (sustot quand un d'eles es a l'Elisèu).
A, se aquestes lops podián espantar la bobotalha qu'empovola lo país...

Bona novéla...
Per s'anar passejar per las calancas, sufirà donc de cridar : " a lop ! a lop ! " per far fugir la bobòistalha e èsser tranquils e suaudets...

Eri estolomiada lo cap pausat sul pitre del lop, m’adromèri.

Ai vist un sòmi, ont lo paure paire mèu ça me disiá atal :

Te cal saber que lo lop es ton pè, ton parran, ton cadieral, l’asuelh es ton astrada, aguessas pas paur aquò’s tu que capdelarà.

Me soi despertada tanlèu las agraulas an passat pel sòmi. Dins lo sòmi mon ancessor, mon paire mon fogal me balhèc una sageta blava, sentissiaí que la man de mon paire aviá tocada la sageta, l’estremèri dins lo boirac.

L’onor lo gaubi s’aprenon de l’ancessor, s’as brica lo gaubi non poiràs viure dins aquela temporada salvatge, s’as pas l’onor non poiràs viure dins lo rai mond.

Ai pas coneishut lo pièch de ma maire, mon paire èra lo fogal, puèi an afrabat mon fogal mon paire, aguèri freg dins lo caud e brandèri dins lo freg que torava, lo fuòc de mon ira contra….

"Les loups-ouh-ouh-ouh, les loups sont entrés dans Paris/Les loups-ouh-ouh-ouh, les loups sont entrés dans Paris... " (Aire plan conegut de Serge Reggiani). Ara que son a mand de dintrar dins Marsilha saique l'ecologistalha bobòta emparisenquida dèu se'n regausir, que lo lop es tendència, up to date, a la mòda, qué !

Enquèra los Marselhés que deslargan bajocadas.... ges mon diu s'es possible aquò !

Borrèiá:

“Para lo lop, pichona,
Para lo lop.
Para lo lop que te manja,
Que te manja.
Para lo lop que te manja
L'anhelon.”

Lo lop d’Irati - Marcel Abbadie : libreton

https://www.espaci-occitan.com/botiga/fr/novelas/1641-lo-lop-dirati-marcel-abbadie-9782859105785.html

Escapolon :

– Dariús, entenes ?
– Non… n’enteni pas arren…
Craquets, huelhas trepilhadas, los pas d’ua bèstia qui arrodeja. Lo chalet qu’ei de husta e en la nueit que s’i enten bruts de tots. Dariús que tranquilliza a Lení :
– N’ei pas que lo vent qui boha mei hòrt de quan en quan, tornam dromir, ven.
– Mes totun qu’èi entenut…
– Mes qu’as entenut donc ?
– Com un uglament, qu’averén dit un lop.
– Aquò n’ei pas possible, be i a longtemps los lops n’i son pas mei en la montanha noste. Qu’ei lo can pastor bissè, lo qu’avem vist ger quan arribèm. Anem, dromim adara.
Los dus mainats que son en dus lheits superpausats, Lení au mei haut. La crampa escura qu’ei esclairada sonque per un hiu de lutz qui passa en devath de la pòrta e qui vien d’ua lutzòta deu colidòr.
Dariús, nau ans e mieja e Lení ueit ans que son cosins. Que demoran a Tolosa e cada an en agost, que vienen en familha passar ua setmana de vacanças en çò d’Irati en capsús de Larrau. Que cau díser, Guislan lo pair de Dariús e Silvana la mair de Lení que son natius deu Bearn, au ras de la Sola e segur qu’aiman de quan en quan tornar véder las montanhas. Barbara era, la mair de Dariús qu’ei deu Lòt e Garona e Dàvid lo pair de Dariús que vien de las Charentas mes tots dus que son vaduts amorós deu noste país pirenenc.
Dariús que s’adrom mes Lení que torna e que torna virà’s en lo plumon shens poder trobar lo som. Lo pastor… lo pastor… non pòt estar lo can pastor. Lo lairet d’aqueth can qu’ei sord « oao… oao… oao » e los espaçaments que’n son regulars. Çò d’entenut n’èra pas atau. N’èra pas un lairet qu’èra un uglament, un uglament long e planhós, lamentós. Mes averé lhèu saunejat ? Segur lo lairet qu’èra quasi inaudible pr’amor d’estar luenhèc. Be seré meilèu lo brut d’aqueras vielhas 4L enqüèra utilizadas peus aulhèrs tan bonas taus camins de montanha ? « Hautas sus patas que passan pertot » los avè dit un aulhèr encontrat quan arribèn.

Lo jogaire de chabreta e lo lop : un comte
https://www.youtube.com/watch?v=58hSytUDCB4

MontJòia ai vist lo lop : cançon
https://www.youtube.com/watch?v=kX0tnJ-WZL8

Fa pas mal de se messar amb’un brondèl de cultura nòstra enant que s’avalisca

aoooooooouuuuuuuuu : lo lop.