Actualitats
Recampaments a Montsegur lo 16 e lo 19 de març que venon
Divèrsas associacions ciutadanas cridan a s'amassar per onorar la memòria dels Bons Òmes e las Bonas Femnas
Tèxte legit
Lo 16 de març, farà 779 ans qu’aguèt luòc la desfacha del darrièr sit de resisténcia de la guèrra de 1209-1244, quand l’armada francesa, amb lo sosten del Vatican, envasiguèt una partida d’Occitània jol pretèxt de combatre una eretgia. Lo 16 de març de 1244, de matin, l’armada francesa cremèt 210 personas dins un grand lenhièr. Uèi, al Prat dels Cremats, i a una estèla commemorativa dedicada a aquelas victimas: “Als catars, als martirs del pur amor crestian”. Coma cada annada, s' organiza de recampaments per o commemorar.
Commemoracions lo 16 e lo 19 de març
D’un caire, precisament lo 16 de març, dijòus, a partir d’11 oras l’Institut d’Estudis Occitans, lo Cercle Occitan del País d’Òlmes e Convergéncia Occitana se reüniran a l’estèla del Prat dels Cremats per onorar la memòria dels martirs catars, puèi a 13 oras se tendrà un repais a la sala de las fèstas del vilatge e a 14h30 i aurà un concèrt. Pel repais se cal marcar a c.copom@orange...
D’autre caire, l’associacion ciutadana foissenca, Occitània e Libertat, crida a se recampar lo dimenge seguent, 19 de març, tanben a 11 oras a l’estèla del Prat dels Cremats, “per un moment de memòria, d'omenatge, e de paraula viva”. L’associacion foissenca revendica “l’imatge inescafable dels Bons Òmes e de las Bonas Femnas” coma “una raiç solida de la consciéncia nòstra qu'a totjorn a se liberar dels despotismes que l'assautan”.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà.
Montsegur venguèt refugi de la glèisa catara e de fòrça autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “Bons Òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèron Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses apuèi comencèron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurariá pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e tanben sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels darrièrs 200 catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur venguèt proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda crudelitat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
Commemoracions lo 16 e lo 19 de març
D’un caire, precisament lo 16 de març, dijòus, a partir d’11 oras l’Institut d’Estudis Occitans, lo Cercle Occitan del País d’Òlmes e Convergéncia Occitana se reüniran a l’estèla del Prat dels Cremats per onorar la memòria dels martirs catars, puèi a 13 oras se tendrà un repais a la sala de las fèstas del vilatge e a 14h30 i aurà un concèrt. Pel repais se cal marcar a c.copom@orange...
D’autre caire, l’associacion ciutadana foissenca, Occitània e Libertat, crida a se recampar lo dimenge seguent, 19 de març, tanben a 11 oras a l’estèla del Prat dels Cremats, “per un moment de memòria, d'omenatge, e de paraula viva”. L’associacion foissenca revendica “l’imatge inescafable dels Bons Òmes e de las Bonas Femnas” coma “una raiç solida de la consciéncia nòstra qu'a totjorn a se liberar dels despotismes que l'assautan”.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà.
Montsegur venguèt refugi de la glèisa catara e de fòrça autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “Bons Òmes”, s’aquela guèrra anava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò qu’inicièt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèron Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr reduch de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses apuèi comencèron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurariá pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e tanben sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels darrièrs 200 catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur venguèt proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda crudelitat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Montsegur representa la fin de la libertat per los catolics, la fin de la soberainat dau comptat de Tolosa e lo mechant modele per una autoritat bona, sens oblidar las guerras contre las provinças, los patès, los maridatge forçats per legitimar l'anexionn de las provinças a França.
L'autoritat es normalament bianvulhenta; Es la persona que guida, que gera, qu'organisa. I a ren de mechant aqui . Aquela autoritat nos butit pas , nos impausa pas, nos fòrça pas dau moment que fasan pas dau tòrt a se, a l'autre, a l'environament.
Nòstra societa d'uei nos infantilisa emben son autoritat e son manca de creacion. Fai tot a nòstra plaça. I a pus qu'a paiar emben una carta de credit. Vissam totjorn lo mesme bolon que siaja metalic o intelectuau.
Quò es ben d'un tsunami intelectuau que chau aus occitanistes per en prener consciença.
Crosada contre los albiges, guerras de religion, revòlta daus camisards coma totas las revòltas paisanas e socialas que França a coneigut dempuei 1244. Fin finala es temps de pausar la question dau poder politic o religios. L'independença garantit pas la libertat perqué tots los estats dependan de la Finança Internacionala.
Montsegur representa la fin de la libertat per los catolics, la fin de la soberainat dau comptat de Tolosa e lo mechant modele per una autoritat bona, sens oblidar las guerras contre las provinças, los patès, los maridatge forçats per legitimar l'anexionn de las provinças a França.
L'autoritat es normalament bianvulhenta; Es la persona que guida, que gera, qu'organisa. I a ren de mechant aqui . Aquela autoritat nos butit pas , nos impausa pas, nos fòrça pas dau moment que fasan pas dau tòrt a se, a l'autre, a l'environament.
Nòstra societa d'uei nos infantilisa emben son autoritat e son manca de creacion. Fai tot a nòstra plaça. I a pus qu'a paiar emben una carta de credit. Vissam totjorn lo mesme bolon que siaja metalic o intelectuau.
Quò es ben d'un tsunami intelectuau que chau aus occitanistes per en prener consciença.
Crosada contre los albiges, guerras de religion, revòlta daus camisards coma totas las revòltas paisanas e socialas que França a coneigut dempuei 1244. Fin finala es temps de pausar la question dau poder politic o religios. L'independença garantit pas la libertat perqué tots los estats dependan de la Finança Internacionala.
Las auras d’Occitània portan nolors feras
Portan pluèjas de sanc e òlga de rabinat
Còs negres de cenres passan a la fut fut
Puèi fruchas feras penjadas als albres
Lo delièg del sud inchalhent e gaujós.
Los uèlhs qu’eississon de la cara las pòtas
Torçudas, ombras fugidissas que passan
Puèi subran l’òlga dels còs cremats
Que t’estropa de son mantel de mòrt.
La nolor de la dolor te quita brica
Te pega de tot caire sus e dins la pèl
Los remembres aquò flamba !
Plan polit pr’aquò pas tant qu’aquò Una partida es escafada.
Lo catarisme a començat dins agenés e lo primièr nom dels Catars fusquèc Iretges d’agenés.
En 1014 totis los avesques del « Sud-Ouest » recampats en conclava entà « Charroux » i anguèron d’un ucada a l’encòp al rei e al pàpa per luchar contra aquelses iretges que laizon agenés.
Aquela presencia catara dins Agenés fusquèc brica passadissa, i es plan en plaça en 1010, 1018, 1141, en 1147 lo famós Sant Bernat dins la region es estabosit de vèire que las glèisias damoran vuètjas.
En 1160 l’avesque d’Agen demanda ajuda per combatre los iretges que contraròtlan (Gontaud-de-Nogaret, Gavaudun, Penne-d'Agenais, Fumel, Marmande, Casseneuil, Tonneins et Agen).
Astrudament aquela ucada ciquèc pas dins l’auril dels aulets arapits e fisquèc sonqu’en 1209 que brandan los primièrs lenhers d’agenés. Atal 84 catars passan per las flamas a Agen sus l’esplanad del Gravièr.
En 1210 Arnaud de Ravinha avesque d’agen demanda a Simon de Montfòrt de venir purgar aquela erésia.
L’orre aulet ven e pren « Tournond'Agenais, Anthé, Masquières, Montcuq, es atancat a Penne d’Agenais acarat al famós castel bastit Richard Còr de Leon lo filh d’Aliénor d’aguiana.
Lo 12 de junh comença lo sètge del castel mentre tres setmana e comença d’entatinar lo Monfòrt que demanda ajuda a son fraire Guy de Monfòrt, aiceste tan con que possible s’engana de vila e va a Penne d’albigeois dins avairon, la vila es aroinada.
Apèi aquela malparada lo fraire de l’aulet arapit se presenta enant Penne d’agenais, sièis setmana e penne d’agenais se porta plan, Hugues d'Alfaro apensat per una batesta rufe esvenidoira demanda a Montfòrt de daissar s’escapar mainatges e femnas. Lo putaràs çà diguèc de non !
Fasquèc calor aquela annada , los potz son agotats e lo 25 de Julhet 1212 Monfòrt fa brandar 72 iretges.
Apèi es estat Marmanda 120 cremats, puèi Agen 78 cremats, puèi Moissac 300 cremats, se compti plan nos fa 500 cremats.
Qualques jorns apèi lo 16 de mars de 1244 es al torn de Montsegur 200 cremats.
Mas tot s’es pas atancat los reires nos an transmetut la paraula de l’esperit, tanben se crèi totjorn disn aquela terra occitana que l’esperit nos disiá lo messatge verai.
Se vos passetjatz per enlamont las nuèchs de novèla luna poiretz solfinar al vent l'òlga dels cremats e s'escotatz l'aura que bufa, saran los crits dels paures nòstres qu'escotaretz.
E atal n’i a un brave escapolon de causas.
Parlar de Montsegur es plan, parlar de la crozada es enquèra plan, mas n’en cal pas escafar un brave pam !
D'unis m'an emblat tota mon istòria , me n'anatz pas panar una brava mitat.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari