Actualitats
Montsegur, 779 ans apuèi
Uèi e dimenge, se commemorarà aquel 16 de març, de 1244
Tèxte legit
Fa 779 ans qu’aguèt luòc la desfacha del darrièr sit de resisténcia de la guèrra de 1209-1244, quand l’armada francesa, amb lo sosten del Vatican, envasiguèt una partida d’Occitània jol pretèxt de combatre una eretgia. Lo 16 de març de 1244, de matin, l’armada francesa cremèt 210 personas dins un grand lenhièr. Uèi, al Prat dels Cremats, i a una estèla commemorativa dedicada a aquelas victimas: “Als catars, als martirs del pur amor crestian”. Coma cada annada, s' organiza de recampaments per o commemorar.
Commemoracions uèi e dimenge
Uèi, a partir d’11 oras, l’Institut d’Estudis Occitans, lo Cercle Occitan del País d’Òlmes e Convergéncia Occitana s’amassan a l’estèla del Prat dels Cremats per onorar la memòria dels martirs catars, puèi a 13 oras se ten un repais a la sala de las fèstas del vilatge seguit d’un concèrt.
D’autre caire, l’associacion ciutadana foissenca, Occitània e Libertat, crida a se recampar dimenge que ven, 19 de març, tanben a 11 oras a l’estèla del Prat dels Cremats, “per un moment de memòria, d'omenatge, e de paraula viva”. L’associacion foissenca revendica “l’imatge inescafable dels Bons Òmes e de las Bonas Femnas” coma “una raiç solida de la consciéncia nòstra qu'a totjorn de se liberar dels despotismes que l'assautan”.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà.
Montsegur venguèt refugi de la glèisa catara e de fòrça autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “Bons Òmes”, s’aquela guèrra virava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò que provoquèt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèron Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr recapte de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses apuèi comencèron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurariá pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e tanben sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels darrièrs 200 catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur venguèt proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda crudelitat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
Commemoracions uèi e dimenge
Uèi, a partir d’11 oras, l’Institut d’Estudis Occitans, lo Cercle Occitan del País d’Òlmes e Convergéncia Occitana s’amassan a l’estèla del Prat dels Cremats per onorar la memòria dels martirs catars, puèi a 13 oras se ten un repais a la sala de las fèstas del vilatge seguit d’un concèrt.
D’autre caire, l’associacion ciutadana foissenca, Occitània e Libertat, crida a se recampar dimenge que ven, 19 de març, tanben a 11 oras a l’estèla del Prat dels Cremats, “per un moment de memòria, d'omenatge, e de paraula viva”. L’associacion foissenca revendica “l’imatge inescafable dels Bons Òmes e de las Bonas Femnas” coma “una raiç solida de la consciéncia nòstra qu'a totjorn de se liberar dels despotismes que l'assautan”.
Nòu meses de resisténcia
Lo castèl de Montsegur resistiguèt al sètge de l’armada francesa pendent nòu meses, del mes de mai de 1243 enlà.
Montsegur venguèt refugi de la glèisa catara e de fòrça autres lengadocians faidits e resistents a la crosada francesa. De fach, al començament del sègle XIII, la comunautat catara de Lengadòc aviá ja demandat a Ramon de Perelha, senhor de Montsegur, de preparar lo castèl per defendre los “Bons Òmes”, s’aquela guèrra virava mal. E foguèt lo cas.
La Crosada Albigesa
En 1208, près d’Arle, foguèt assassinat Pèire de Castèlnòu, lo legat del papa Innocenci III, çò que provoquèt la Crosada Albigesa, fach que l’armada francesa aprofechèt puèi per dirigir e aital envasir aquela partida del territòri occitan. Amb lo masèl de Besièrs, ont l’armada dels crosats tuèt 20 000 personas, comencèt una seguida de tragics eveniments que devastèron Lengadòc pendent mai de 30 ans.
Lo sètge de Montsegur
La nuèch del 28 de mai de 1242, un grop de faidits venguts de Montsegur tuèron a Avinhonet (Lauragués) onze inquisitors. Es alavetz que la colèra del papa obliguèt lo rei de França de començar lo sètge d’aquel castèl, qu’èra ja lo darrièr recapte de resisténcia.
Lo sètge comencèt en mai de 1243 e dètz meses apuèi comencèron las negociacions que menèron a la reddicion de Montsegur. Las condicions de l’armada francesa èran claras: lo qu’abjurariá pas lo catarisme moririá sul lenhièr. Demest los mai de 200 catars que moriguèron cremats, i aviá Esclarmonda, la femna del senhor del castèl Raimon de Perelha, e tanben sa filha.
Segon la legenda, dins los quinze jorns de trèva entre la reddicion del castèl e l’execucion dels darrièrs 200 catars occitans, s’amaguèt lo tresaur de Montsegur, qu’es pas jamai estat trobat.
Après aquela desfacha, Montsegur venguèt proprietat de Guy de Lévis, ancian companh de Simon de Montfòrt, lo nòble francés cap de la Crosada, responsable del chaple de Besièrs, venceire de la Batalha de Murèth. Montfòrt menèt a l’ocupacion per la noblesa francesa d’una partida bèla d’Occitània e foguèt lo protagonista principal e mai lo menaire d’aquela guèrra caracterizada per una granda crudelitat. Moriguèt durant lo sètge de Tolosa en 1218.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#7 Las escrituras ditas "cataras" non son pas catolicas. Las cal legir. Nelli las publiquèt, traduïtas en francés, e Brenon ven de las tornar traduire e editar. Far coma s'aquelas escripturas existiguèssen pas es pas de metòdi "scientific". Declarar que "non pòdon èsser que de falses en escritura" es d'obstinacion partesana a negar l'evidéncia, la pròva, per assajar a tota fòrça de demostrar una ipotèsi que pòdi pas compréner ont la son anar pescar.
E los pretenduts "catars" que podián pas, per principi, èsser res mens qu'una glèisa apostolocia — segon lors tèxtes pròpris eles meteisses —, per definicion, considèran qu'es l'institucion romana que formava una "dissidéncia", respècte al cristianisme autentic qu'aqueles pretenduts "catars" consideravan defendre… fins a la mòrt.
Dins aquela mena d'istòrias de fe, cadun ven lèu fait l'erètge de l'autre, e tot es relatiu.
Après, se vos agrada de creire las sornetas que vos inventan los ipercriticistas, vos i daissam liurament creire a plaser, per dire de non far pas coma lo alucaires de brutladors.
#3 Arrés ne denega l'existéncia d'ua dissidéncia religiosa en l'Euròpa d'aquesta temporada. Ni tanpòc la crudelitat de la soa repression.
Çò qui hè debat qu'ei l'existéncia o non d'ua glèisa instituïda e, mei que mei, ua doctrina dualista coneguda sonque peu biaish deus escriuts catolics (quan sabem que lo dualisme èra la purmèra eretgia a la quau lo cristianisme avó de har rampèu e la matricia deu discors pertocant las autas) e peus eretics qui abjurèn (atau com los acusats deus procès de Moscó e s'acusèn de mantuns crimis completament delirant e imaginaris).
#3 Amb çò que disiá (o fasián dire al Jèsus) ta glèisa catara, compte tengut der la natura de predator de l'umanitat sense escrupul, riscavan pas, a Montsegur, de s'enganar gaire sus aqueste punt !
#1 Ta Sofia Riehl te ditz que l'autoritat es normalement benvolenta ? Sabi pas d'ont sortís aquela mariòla, mas li diràs qu'es ora per ela de descobrir lo mond ! L'autoritat i es en general malvolenta, predatrtitz e, per o dire tot, devianta e acaparradoira. Li cal obrir los uèlhs. Es dins un tal mond que vivèm…
#4 Pascau, en modalitat gascona de l'oiccitan, "amèn" se ditz "atau siá", non ? Pensi qu'amèn es d'ebrèus…
#3 AAAmèèèn! ( ´ ▽ ` )ﾉ
#1 Amèn! ⊂(￣▽￣)⊃
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari