Pel siu sieisen filme coma director, lo cineasta francés Jacques Audiard nos fa present d’un joièl d’emocions puras: un d’aqueles moments cinematografics que nos demòran longtemps dins lo còr e quitament dins las tripas.

Ali (Matthias Schoenaerts), un marginal desmonedat e matrassat per la vida trapa recès encò de sa sòrre endacòm sus la Costiera d’Azur amb lo siu filh de cins ans que li es gaireben desconegut. Pauc a pauc se reviscòla: comença de se mainar de son drollet e trapa un trabalh coma vigil. Brèvament rescòntra Stéphanie (Marion Cotillard), una domdaira d’òrcas, un pauc abans que la paura ela siá victima d’un grèu accident al Marineland ont trabalha. Se deu far amputar las doás cambas. Una nuèit, la desesperada truca l’Ali. E aquí que comença una relacion entre aquestes dos nafrats de l’existéncia que los cambiarà completament. Ali, de per la siá fòrça bruta e gaireben brutala, tornarà portar lo buf de vida a Stéphanie en tot li far reconquistar totas las lèscas de vida que li son partits quand li trenquèron las cambas. Ela tornarà aprendre a nadar, a sortir, a caminar, a far l’amor, a somrire e viure. E el, l’espelat viu, aprendrà a se pausar, a se docejar. Mas la duresa de la vida que nafra los còsses e las armas fugís pas tant aisidament: coma las òrcas, lo bonaür se daissa pas domdar aisidament e a l’ora qu’òm las crei passadas las espròvas se’n tòrnan.

L’actor flamenc Matthias Schonaerts (“Bullhead”,”Loft”) es coma un martèl que nos enfonsa dins la codena a l’encòp lo siu desesper de vida e la siá ràbia de se’n sortir. Actor encara pauc conegut aquesta poténcia umana nos susprendrà segurament dins una bèla carrièra. Na Marion Cotillard (“La môme”, “Los mocadors pichons”) dins son còs macat, amb la siá fragilitat diafana, nos far fremir l’esquina e pròva un còp de mai qu’es una actritz fòra-comun. Lo director Jacques Audiard (“Un profèt”, “De batre mon còr s’es arrestat”), en nos gausar mostrar los monhons e las protèsis de Stéphanie nos impacta e nos emociona a la manièra d’un còp de punhal dins lo ventre. Se fa lo mèstre del cinèma expressionista a totes los nivèl de la realizacion.

Lo filme es estat rodat per la màger part entre Canas e Niça. Lo decòr, d’une escuritat esbleugissenta, gaireben ectoplasmic, accentua lo viatge introspectiu dins lo monde dels personatges.

Liurament inspirat del libre de l’escriveire canadenc Craig Davidson, lo filme “De rovilh e d’òs” nos fa cabussar amb una perfècte imperfeccion dins un univèrs d’esper desesperat. Es un cap d’òbra.


 
 
 
Terric Lausa
 
 
 
_____
“De rovilh e d’òs“(De rouille et d’os) - Un filme produsit e realizat per Jacques Audiard amb Matthias Schoenaerts e Marion Cotillard - 122 mn

Data de sortida en salas:  
Data de sortida del DVD: