Lo parlament deu aprovar aquesta lei per que l'Estat italian ratifique la Carta. Lo Comitat per la lenga sarda demanda que s'apròve al mai lèu possible "per l'interés de la democracia e pel respècte als dreches civils".

La proteccion de las lengas minorizadas prepausa, entre causas autras, la possibilitat de l’ensenhament dins las escòlas, l’usatge dins la justícia e la difusion de programas culturals dins los mèdias. Las lengas protegidas per aquela lei son 12: l’albanés, l’alemand, l’arpitan, lo catalan, lo croat, l’eslovèn, lo francés, lo friolan, lo grèc, lo ladin, l’occitan e lo sarde. La lei italiana considèra pas encara totas sas lengas.

 


La Carta Europèa de las Lengas Regionalas o Minorizadas es un document aprovat coma convencion pel Comitat dels Ministres del Conselh d’Euròpa dins la 478a amassada dels representants dels ministèris, lo 25 de junh de 1992 a Estrasborg. La Carta reconeis las lengas dichas regionalas o minorizadas coma expression de riquesa culturala e engatja los estats signants a far possible l’ensenhament dins aquelas lengas e tanben a las poder emplegar dins l’administracion, la justícia e los mèdias, entre d’autres domenis. Entrèt en vigor en s’aténher la ratificacion d’almens cinc estats, lo primièr de març de 1998.

 

L'Estat italian aprovèt la Carta en 2000, mas es ara que ven d’èsser ratificada. Per çò qu’es de l’Estat espanhòl, la Carta foguèt aprovada en 1992 e ratificada en 2001. Es pas estada ratificada per Mónegue ni per l'Estat francés, qu'accèpta sonque 39 disposicions de las 89 que compta la Carta.