En Turquia se perseguís un grand movement popular còntra lo governament islamista de l’AKP e son primier ministre, Tayyip Erdoğan. Partida d’una simpla oposicion a un projècte imobilier au còr d’Istambol, la protestacion dau pòble turc es ara endraiada còntra la politica generala dau partit au poder dempuei 2002 e mai particularament còntra l’islamizacion de la societat e lei mesuras autoritàrias que s’amolonan.

De nombrós actors d’aqueu movement èran vestits de negre, diluns, per mostrar son maucontentament e demandèron ai gents dei país estrangiers de faire parier. De manifestacions s’organizèron tota la jornada a Istambol, Ankara e tanben dins d’autrei vilas dau país.
 
A Ankara, de miliers de joves, estudiants per una granda part, se gandiguèron au centre de la vila dins lo quartier de Kızılay e foguèron ciblats per lei gas lacrimogèns de la polícia. Leis organizacions umanitàrias sus plaça parlan de centenats de nafrats dempuei la debuta dau movement mai es complicat d’aver un bilanç pron precís. Causa segura, dos òmes son mòrts dempuei la debuta deis afrontaments: un es estat reversat per un taxi a Istambol, l’autre a recebut una bala dins la tèsta a Ankara. Tanben segon de testimònis, de partisans de l’AKP ataquèron amb de cotèus de manifestants opausats ais islamistas.
 
Pròva que la situacion s’apàsia pas, la Confederacion dei Sindicats de Trabalhadors de la Foncion Publica (KESK) a lançat per uei e deman un apèu a la cauma còntra la repression policiera. Turquia a pas conegut un tau movement de contestacion dempuei l’arribada au poder de l’AKP. Fau soslinhar l’union inedita entre nacionalistas de drecha e militants d’esquèrra, lei dos camps essent prefondament estacats a la laïcitat istorica de Turquia. Aquela laïcitat es estada remesa en causa aquestei darriereis annadas per un retorn au primier plan de la religion dins l’espaci public.
 
Tanben se pausan de problèmas grèus de libertats e de drech d’expression. De recentei leis adoptadas per lo parlament turc defendon pereu de beure d’alcòl en public ò mai de se potonejar en public. L’afaire dau pargue de Gezi foguèt, çò sembla, la mesura de tròp. Dempuei divendres passat, lei manifestants arrèstan pas de denonciar la posicion dei mèdias turcs que son acusats de pas retransmetre leis eveniments e de seguir leis òrdres dau governament. Coma aquò se son apoderats dei malhums sociaus que jògan ara un ròtle tras qu’important dins aqueu movement popular. Cada minuta son mai de 3000 tweets que son postats per lei diferents actors d’aquela protèsta. Diluns passat, lo governament turc qualifiquèt d’alhors Twitter de “la menaça mai importanta que siá per la societat”.
 
Lo primier ministre Erdoğan, que concentra totei leis exasperacions dei turcs, sembla pas esmogut per aqueu maucontentier que creis. Es ara en viatge en Magrèb e deuriá tornar dijòus en Turquia. Considèra que lei gents que son per carrieras son “de marginaus e d’extremistas”. En denegant totalament la realitat de la crisi, espèra de faire baissar la contestacion sens engatjar nada negociacion ni concession.
 
 
 
 
Matieu Casanòva