#1 Occitània a dreit de lausenjar l'estat, mai que siá un estat autenticament republican, un estat de dreit, democratic, qu'ajuda lo pòble en li assegurant servicis publics de qualitat, pertot, ont que siá, e, se vos plai, un estat occitan qu'occitanista, non pas aquela pelha colonialista francesa, que nos vendon per democratica, e que se trigossa coma una vièlha estrassa traucada als pès dels ultra-liberals europèus actuals !

se foguèsse esgtat un paîsan o un policier que se sarià suicidat, degun ne parlarià, mai lo maluros qu'a mes fin a sei jorns es un fonccionari afectat pe rla privatisacion parciala de la posta e dei CCP venguda banca postala , dau cop aqueu suicidi es digna d'èstre comentat, que la nacionalisacion deficitàri e lo servici public son de monstres intocables e zou mai, una grossa critica au liberalisme que maugrat sei decas e seis abùs, nos a aduch un nivèu de vida jamai coneigut dins l'istoria de l'umanitat, Tostemps lei gents se son agut suicidat e coma interpretar lo suicidi d'una jove paÏsanota de ma comuna que fai quauqe 150 ans la paureta a mes fin a sei jorns en se negant dins lo barquiu ?

Quand l'Estat daissa d'emplecs en Roergue o endacòm mai en Occitània (e sustot dins de ròdols que lo campèstre i senhoreja), es la mòrt qu'es al cap del camin (remembratz-vos de la Sala en 1961 e sustot remembratz-vos de la solidaritat dels autres carbonièrs de l'Estat francés, que de solidaritat, non i agèt pas). Quina paradòxa occitana de lausenjar totjorn l'Estat ça que la ... mentre qu'el quita pas de nos escanar fin finala. Podèm totjorn somiar d'un servici public "occitan". Òc-ben, n'avèm de besonh de somiar nautres.