Coneissèm Gwendoline Hancke e la siá fressa a tot conéisser e nos far despartir de l’istòria medievala nòstra. A ja publicat mantunes obratges tocant al catarisme. Es, se se pòt dire, una escolana de l’egrègia e grandissima Na Brenon. Mas ela se clina d’un biais mai especific sus la condicion de la femna a l’Edat Mejana en tèrra occitana. Trabalhèt pendent d’annadas sul sicut. Amassèt un fum de documentacion tocant aqueste domèni.
Aqueste còp la cercaira alemanda met la barra un pauc nauta. Un pauc nauta dins la mesura ont son sicut de recèrca es tras que ponchut: l’omor, la sexualitat e l’inquisicion (a mai per designar e transcriure l’institucion inquisitoriala refusi de metre –contra totes las convencions en vigor– la majucula a n’aquela organisacion). De fach, en defòra que s’èra, plan solide, pas jamai fach, las sorgas, o puslèu los elements materials dins las sorgas, son escars. Dins los registres de l’inquisicion los persecutats an mai que mai a respondre a d’unas questions estereotipadas. Los inquisitors an un questionari preestablit e sovent sortisson pas de l’encastre. Totas las questions d’aqueste formulari tipe an a veire amb las practicas religiosas de l’inculpat (rarament testimòni). Doblidessem pas que se tracta d’un tribunal religiós e malurosament per l’umanitat los qu’èran en carga d’aquesta repression criminala èran de monde que trabalhavan conscienciosament e menimosament. En fach èra pas talament las mors de las gens que los interessavan. Èra, d’un biais obsessional de saupre se lo/la prevengut(da) aviá pas agut(da) d’un biais o d’un autre, un moment donat o un autre, comerci avec la religion catara.
Quitament quand, en passant, una persona interrogada èra obligada de mencionar un adultèri, l’emplec d’un mejan contraceptiu o piège una sodomia, –que son ça que la totes de crimis a l’agach del drech canon– los inquisitors o notavan dins las deposicions sens i far mai de cas. Eles demoravan dins la rega de lor “batuda al catar” e sortissián pas d’aquí. Lor objectiu èra clarament l’eradicacion del maniqueïsme religiós, e mai, a fòrça de terror e de barbarisme, la capitèron.
Pasmens, a espepissar totes aqueles registres, Gwendoline Hancke capita a trapar pro matèria per amorçar una reflexion subre çò qu’a pogut èsser l’amor e la sexualitat dins la societat occitana als segles XIII e debuta del IX. Va sens dire qu’a n’aquestas epòcas ont la carestiá e la malafan podián picar quora que siá, los maridatges èran sovent arrengats d’un punt de vist economic e successoral. Dins las montanhas ont la vida èra benlèu plan pus malaisida que dins las vilas, coma dins las sisas bassas de la societat, l’amor passava aprèp lo pan. Lo còr passava aprèp l’estomac. E pasmens! E pasmens i a sempre agut d’istòrias d’amor jos totas las latitudas e a totas las epòcas. D’alhors l’autora ne trapa dins los registres de l’inquisicion. E quitament dins lo mitan dels fisels a la religion catara estant que totes los registres s’interessan, evidentament e sonque, pas qu’als tenents n’aquesta confession.
Gwendoline Hancke pensa que las questions de l’amor e de la sexualitat se devián pausar del meteis biais, mas per de rasons opausadas, del costat catolic coma del costat catar. D’un costat la fornicacion èra proibida (ne caliá mesclar pas que per procrear), de l’autre la copulacion podiá menar a la concepcion e doncas a ajustar una anma en pena de mai dins lo monde demoniac d’aicí-çai. Fin finala, e l’autora o nòta en fins d’obratge, butats pels besonhs fisiologics irrepresibles, catolics e catars se son totes arrengats per engenhar e promòure d’unes metòdes de contracepcion eficaces. L’autora, per manca de documents pro precises, capita pas a saber exactament quines podián èsser. Pasmens sos estudis venon renfortir los estudis istorics precedents per constatar un contraròtle de las naissenças a l’Edat Mejana en Occitània.
En mena de conclusion l’autora escrich: “Per çò que tòca als comportaments matrimonials e sexuals, la societat qu’estudiam se caracterisa per una relativa tolerància. La concepcion del maridatge-sacrament s’i es pas encara completament impausat e los mancaments a n’aquesta concepcion i son adoncas considerats amb indulgéncia pels contemporanèus”.
Un libre que los amators d’istòria nòstra mancaràn pas de legir. Degun, abans Gwendoline Hancke, aviá pas agut la curiositat de levar aquesta lèbre de la sexualitat a l’Edat Mejana. La rigor scientica de la cercaira germano-occitana fa que cada element avançat es seguir d’una demonstracion indefugibla amb citacion de las sorgas. D’alhors la preciosa bibliografia en fin de volume es tras que fornida. L’escòla revisionista al servici del jacobinisme ne pòt pas dire aitant. Aicí pas d’ideologia assimilacionista, mas d’Istòria. Mercés Na Hancke.
Sèrgi Viaule
_____
HANCKE, Gwendoline. L’amour, la sexualité et l’inquisition. Edicions La Louve, 2007. 190 paginas.
Aqueste còp la cercaira alemanda met la barra un pauc nauta. Un pauc nauta dins la mesura ont son sicut de recèrca es tras que ponchut: l’omor, la sexualitat e l’inquisicion (a mai per designar e transcriure l’institucion inquisitoriala refusi de metre –contra totes las convencions en vigor– la majucula a n’aquela organisacion). De fach, en defòra que s’èra, plan solide, pas jamai fach, las sorgas, o puslèu los elements materials dins las sorgas, son escars. Dins los registres de l’inquisicion los persecutats an mai que mai a respondre a d’unas questions estereotipadas. Los inquisitors an un questionari preestablit e sovent sortisson pas de l’encastre. Totas las questions d’aqueste formulari tipe an a veire amb las practicas religiosas de l’inculpat (rarament testimòni). Doblidessem pas que se tracta d’un tribunal religiós e malurosament per l’umanitat los qu’èran en carga d’aquesta repression criminala èran de monde que trabalhavan conscienciosament e menimosament. En fach èra pas talament las mors de las gens que los interessavan. Èra, d’un biais obsessional de saupre se lo/la prevengut(da) aviá pas agut(da) d’un biais o d’un autre, un moment donat o un autre, comerci avec la religion catara.
Quitament quand, en passant, una persona interrogada èra obligada de mencionar un adultèri, l’emplec d’un mejan contraceptiu o piège una sodomia, –que son ça que la totes de crimis a l’agach del drech canon– los inquisitors o notavan dins las deposicions sens i far mai de cas. Eles demoravan dins la rega de lor “batuda al catar” e sortissián pas d’aquí. Lor objectiu èra clarament l’eradicacion del maniqueïsme religiós, e mai, a fòrça de terror e de barbarisme, la capitèron.
Pasmens, a espepissar totes aqueles registres, Gwendoline Hancke capita a trapar pro matèria per amorçar una reflexion subre çò qu’a pogut èsser l’amor e la sexualitat dins la societat occitana als segles XIII e debuta del IX. Va sens dire qu’a n’aquestas epòcas ont la carestiá e la malafan podián picar quora que siá, los maridatges èran sovent arrengats d’un punt de vist economic e successoral. Dins las montanhas ont la vida èra benlèu plan pus malaisida que dins las vilas, coma dins las sisas bassas de la societat, l’amor passava aprèp lo pan. Lo còr passava aprèp l’estomac. E pasmens! E pasmens i a sempre agut d’istòrias d’amor jos totas las latitudas e a totas las epòcas. D’alhors l’autora ne trapa dins los registres de l’inquisicion. E quitament dins lo mitan dels fisels a la religion catara estant que totes los registres s’interessan, evidentament e sonque, pas qu’als tenents n’aquesta confession.
Gwendoline Hancke pensa que las questions de l’amor e de la sexualitat se devián pausar del meteis biais, mas per de rasons opausadas, del costat catolic coma del costat catar. D’un costat la fornicacion èra proibida (ne caliá mesclar pas que per procrear), de l’autre la copulacion podiá menar a la concepcion e doncas a ajustar una anma en pena de mai dins lo monde demoniac d’aicí-çai. Fin finala, e l’autora o nòta en fins d’obratge, butats pels besonhs fisiologics irrepresibles, catolics e catars se son totes arrengats per engenhar e promòure d’unes metòdes de contracepcion eficaces. L’autora, per manca de documents pro precises, capita pas a saber exactament quines podián èsser. Pasmens sos estudis venon renfortir los estudis istorics precedents per constatar un contraròtle de las naissenças a l’Edat Mejana en Occitània.
En mena de conclusion l’autora escrich: “Per çò que tòca als comportaments matrimonials e sexuals, la societat qu’estudiam se caracterisa per una relativa tolerància. La concepcion del maridatge-sacrament s’i es pas encara completament impausat e los mancaments a n’aquesta concepcion i son adoncas considerats amb indulgéncia pels contemporanèus”.
Un libre que los amators d’istòria nòstra mancaràn pas de legir. Degun, abans Gwendoline Hancke, aviá pas agut la curiositat de levar aquesta lèbre de la sexualitat a l’Edat Mejana. La rigor scientica de la cercaira germano-occitana fa que cada element avançat es seguir d’una demonstracion indefugibla amb citacion de las sorgas. D’alhors la preciosa bibliografia en fin de volume es tras que fornida. L’escòla revisionista al servici del jacobinisme ne pòt pas dire aitant. Aicí pas d’ideologia assimilacionista, mas d’Istòria. Mercés Na Hancke.
Sèrgi Viaule
_____
HANCKE, Gwendoline. L’amour, la sexualité et l’inquisition. Edicions La Louve, 2007. 190 paginas.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Quin article! Quin estrambord! Aimi lo vam del Sergi Viaule!
Soi d'acordi amb el sus la qualitat del trabalh de Na Hancke (es atal que cal dire sénhers linguistas?), son trabalh sus las femnas de Lengadoc (Femmes en Languedoc : la vie quotidienne des femmes de la noblesse occitane au XIIIe siècle, entre catholicisme et catharisme) es una monument. Pr'aquo, voldriai, sens voler graufinhar lo nostre escrivan, matissar qualques punts de sa conclusion.
1- "Degun, abans Gwendoline Hancke, aviá pas agut la curiositat de levar aquesta lèbre de la sexualitat a l’Edat Mejana."
L'estudi de la sexualitat, que sia de l'Edat Mejana o d'autres temps, es pas una noveltat. Es pro de moda dempuèi qualques annadas : de notar l'"histoire de la sexualité" del Michel Foucault, mas mai recentament un "sexe et amour de Babylone à Sumer" e per l'epoca en question "sexualités au Moyeng-Age" del Jacques Rossiaud. La sexualitat (maridadge, adultèri, omosexualitat, viol...) foguèt quitament tractada dins lo famos "Montaillou" d'En Le Roy Ladurie que tot istorian occitan a legit mai d'un cop. Aquo empacha pas que sia un sicut interessant que se merita de tractar amb un agach scientific novel.
2- "L'escòla revisionista al servici del jacobinisme ne pòt pas dire aitant".
Aimi tanben l'engatjament politic, mas i a pas d'escola atal nomenada en istoria! I a tot plen d'istorians franceses (e alemand, e angleses e etc...) qu'an una vertadièra vision scientifica del passat e una rigor qu'es pas a remetre en causa. Basta de legir pas los 4 o 5 que fan los succés d'edicions grand public e que totes los istorians serioses ne rison de tant lors idèas son vielhanchonas e ridiculas.
3- "Aicí pas d’ideologia assimilacionista, mas d’Istòria". Oc e non. D'istoria, segur, mas tanben un fons d'ideologia. Pas assimilacionista solide mas d'ideologia (la neutralitat existis pas!). La vision de las donas Brenon e Hancke sus la perioda fa pas l'unanimitat dins lo mitan istorian. Aquo empacha pas que sian de bonas istorianas e que lor accion per far conéisser l'istoria (aimi pas utilizar la majuscula a "istoria", perque es pas una persona, es pas unenca, e es pas una institucion) es importanta. Mas sabèm totes que i a pas en istoria coma endacom mai UNA vertat definitiva. La quita causida del tema d'estudi es pas neutra.
4- Enfin, una remarca qu'a pas res a vèire amb l'istoria, mas puslèu amb la linguistica. L'Inquisicion es una institucion, i cal doncas una I majuscula. Compreni que l'i botar pas pot procurar un plaser mesquin a l'amic Viaule (el que l'es pas brica çaquelà), mas esciure "adolf hilter e los ss" a pas jamai demesit l'orror de la realitat.
Bona lectura de "L'amour, la sexualité et l'Inquisition", e pels trabalhs practics, contentats-vos de las doas primièras.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari