Uèi per uèi, encara i a fòrça òmes de la region escandinava que patisson una malautiá coneguda coma la malautiá dels vikings. Ara, la genetica afirma pasmens qu’aquela malautiá auriá una origina neandertaliana e non vikinga. Ço que vòl dire que los neandertalians transmetèron la malautiá a nòstra espècia fa de milièrs e milièrs d’ans.
La majoritat dels òmes del nòrd d’Euròpa que patisson aquela malautiá an mai de 60 ans. La caracteristica principala de la malautiá es que los dets de la man se crispan de biais natural. Mas una còla de cercaires estudièt mai de 7000 cases d’individús tocats per la malautiá, e poguèron identificar los gèns que la provòcan. E tres gèns trapats son, solide, neandertalians.
La còla que realizèt l’estudi aperten a l’Institut Karolinska, de Suècia, e analisèt de milièrs de donadas per trapar los gèns responsables de la malautiá. La resulta d’aquel estudi es estada publicada dins lo numeric scientific Molecular Biology and Evolution.
Una malautiá plan espandida
A la nòstra epòca, mai d’un 30% dels òmes de mai de 60 ans del nòrd europèu son victimas de la malautiá, coneguda amb lo nom de contractura de Dupuytren. Es tanplan coneguda coma la malautiá vikinga pr’amor que los que la patissián aguèron, sovent, d’ancessors vikings. Es una malautiá patida mai per d’òmes que per de femnas e sovent comença amb l’inflamacion de la part intèrna de la man que provòca, fin finala, una contractura dels dets. Sovent fa pas mal mas es pas brica agradiva.
L’estudi d’Hugo Zeberg, de l’Institut Karolinska e d’Svante Pääbo, de l’Institut Max Planck d’Antropologia Evolutiva, confirmariá doncas que mai d’un gèn neandertalian n’es a l’origina. De remembrar que los neandertalians foguèron una espècia ominida que visquèt en Euròpa fins fa aperaquí 40 000 ans.
Pasmens, e malgrat que s’escantiguèsson pr’amor de l’arribada de la nòstra espècia a pendent la meteissa epòca, fòrça neandertalians s’uniguèron a d’umans de la nòstra espècia e aguèron de filhs amb eles. La resulta foguèron d’individús ibrids que puèi an de descendents dins la nòstra espècia, qu’a tanben de gèns neandertalians. Uèi, los umans que demòran fòra d’Africa an fins a un 4% de gèns neandertalians.
Una malautiá sonque escandinava
“Es una malautiá que la patisson pas jamai d’africans e per aquela rason la sospiècha que los neandertalians ne poirián èsser restacats arribèt lèu, çò diguèt Hugo Zeberg. E avèm analisadas de donadas d’individús dels Estats Units, del Reialme Unit e de Finlàndia (645 880 examens medicals e mai de 7871 malauts)” (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
"Pasmens, e malgrat que s’escantiguèssen pr’amor de l’arribada de la nòstra espècia a pendent la meteissa epòca, fòrça neandertalians s’uniguèron a d’umans de la nòstra espècia e aguèron de filhs amb eles" ?
Se la descendéncia de dos subjèctes pretenduts de "doas espècias diferentas" se mòstra capabla a son torn, de se reproduire, amb quin que siá membre d'una o l'autra pretendudas espècias, aquò, scientificament, significa que los dos subjèctes inicials son de la meteissa espècia. Un uman neandertalian qu'encontrava una umnana non-neandertaliana podián aver d'enfants qu'èran lor torn capables d'enfantar o de far enfantar, sense discontinuïtat fins a uèi. Donc, aqueles dos conceptors inicials èran plan de la meteissa espècia, emai lors aujòls aguèssen apartengut pendent longtemps a dos grops umans geneticament isolats (per de constrenchas non-geneticas, culturalas de còps, mas geograficas mai que tot, etc…).
Aquò dit, a partir d'unas publicacions de 1997, cresi, an inventat qualques 22 concèptes diferents per definir lo mot "espècia". Tant val dire que lo substantiu "espècia" es vengut un tèrme fòrça mens scientific en se, ja que cadun , d'ara enlà, bota dins aquesta saca lexicala tot un sant fum de concèptes diferents, per ne far un mot qu'acaba per non voler res mai dire, a la granda satisfaccion de la confusion generala e l'abestiassiment de las massas.
D'aicí a çò que nos tornen contar que nosautres umans non seriam pas totes de la meteissa espècia, e qu'una que i a seriá de qualque biais superiora o inferiora a las autras, ieu, non vesi qu'un pas, aisidament franquit pels amòris, pels pegasses e mai que mai per de gents politicament fòrça dangierosas, e scientificament inèptas. Aquò s'es vist en Alamanha fa 90 ans. Nos cal gardar vistons obèrts…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari