Actualitats
Narbona: collòqui sus l’autonomia d’Occitània
L’eveniment tractarà la question de l’autonomia regionala tant dins la region dicha Occitània coma dins la rèsta del país occitan
Tèxte legit
Lo dissabte 27 de genièr, a Narbona, se tendrà un collòqui entitolat “Occitània per mai d’autonomia”, organizat pel movement País Nòstre. L’eveniment, que se debanarà dins la Sala Lacroix del Palais del Trabalh, tractarà la question de l’autonomia regionala tant dins la region dicha Occitània coma dins la rèsta del país occitan.
Lo començament es previst a 9h30h e i seràn presents de conferencièrs coneguts coma Romièg Pech, istorian occitan, e Natalia Mader, professora de l’Universitat de Tolosa, que parlarà de la descentralizacion en França e de las regions en Euròpa. A mai, i aurà de debats sus las de seguir per la cultura occitana, e i participaràn Gérard Zuchetto, Eric Fraj e Francis Fourcou.
La jornada comprendrà tanben la presentacion de l’obratge LaConvivéncia d’Alem Surre-Garcia (Trobavox) e una discussion sus l’Eurocongrès dels Païses Occitans e Catalans amb Jo Raimondi. Dins la sesilha del tantòst se farà una taula redonda moderada per Joan-Pèire Laval amb la preséncia de personalitats coma Joan-Loís Blenet, Maxime Maury, Joan-Luc Davezac e Jean-Charles Valadier.
L’eveniment culminarà amb un espectacle de cançons occitanas interpretadas per Mans de Breish, Eric Fraj e Gerard Zuchetto a 17h00.
Segon los organizaires, “de Corsega a Bretanha l’autonomia es sus la plaça publica! E l’autonomia es plan viva en Euròpa amb los Länder en Alemanha e dins las regions d’Itàlia, d’ Espanha o de Belgica”, e per tant “la question d’un vertadièr poder regional se pausa tanben per la region Occitània e per los païses occitans”.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
bouboubouh Occitània existis pas alara serva pas a res de pensar la crear... Preferatz viure en França pre-faissista vosautre.as? E mai s'en caguèm de l'autonomia! Volèm l'independéncia! Ren qu'aquò!
Borges, machòs, fachòs defòra! òsca los nachòs!
Mireille Mathieu ni doblit ni perdon! aouh aouh aouh!
Quand òm rebuta la realitat òm se recapta siague dins la pensada magica, siague dins la paraula performativa ont sufis de dire/proclamar quicòm per qu'aquò vengue subte vertat. Aquesta paraula performativa balha l'illusion qu'òm agis encara sus la realitat.
Demandar « mai d'autonomia per Occitània » jos-entend qu'Occitània existis, que ten jà una cèrta autonomia e que doncas li en caldria « mai ».
Malaürosament pels delicis de la paraula performativa, la realitat (la puta-realitat!) es que :
1) Occitània existis pas. E es saique pas lo recampament administratiu (aleatoriament decidit per Paris) de quauques departaments del “Sud de France” que ne pòt tèner luòc. Occitània existis totjorn pas.
2) Se i-a plan un luòc en Europa que l'autonomia risca pas d'i ésser "viva" e encara mens "sus la plaça publica" es plan França, qu'emai qu'organicament ipercentralista ten uèi un govèrn qu'estima que los pichonèls brigalhs de sembla-iniciativa qu'a passat un temps l'Estat faguèt l'almònia de concedir a sas "régions" , eh ben aquò èra jà anar fòrça tròp luonh ! Qu'èra a còp segur la pòrta dobèrta al "séparatisme" (mot que d'ara en davant dins la semantica francesa vos religa còp-sèc a l'islamisme baug) e a la dislocacion de la Santa “République”, en clar a “l'escrancament òrre de tota civilizacion.”
Alara, faire “coma se” e se recampar dins una sala per se tèner caud, en proclamant que òc, Occitània existis, e que òc li cal “mai” d'autonomia que ne tendria jà, me rementa aquel film vièlh ("Mourir à 30 ans") ont un tipe, a l'enterrament d'un colèga seu militant amb qual faguèt tantas manifestacions tròba res de melhor a far que de cridar lo punh levat "a mòrt la mòrt !" jols uòlhs consternats dels amics e de la familha, tras qu'espantats de la vana conaria d'aquel eslogan.
1-Cossí prene al seriós de monde, que, qualques ans en rè, sostenguèron l'abocinatge d'Occitània, s'acoquinèron amb l'adminitracion centrala de l'estat francés per far usurpar per un sol trocet del país lo nom del país tot ? Semblariá qu'ara, per corregir lo degalhatge provocat, i aja que una temptativa nècia, que se voldriá valorizanta, de parallelism( al mens "semantic") de "Occitània e los Países occitans" amb "Catalonha e los Países catalans"...mentre que los contextes ( istorics, linguistics,...) dels dos ensembles an plan pauc a véser l'un amb l'autre .( ai pas escrich: "...pas res a véser...").
2- Podèm totjorn capejar, bracejar, brandir de drapèus amb la crotz dels dotze clavèls, ...tant qu'aurem pas encapat que çò primièr..es d'ensajar de bastir una basa sociala a favor de nòstras reivindicacions (e d'elaborar amassa...las prioritats)...
Sabèm ben que, fins ara, en façia, nos rebecan, amb un mespretz amusat:
" Les Occitans**,...combien d'électeurs ?"
....E, per aquò far, se far entendre e acceptar, nos caldriá partir del nivèl de conscienciá ( nul o plan bas..!) del monde que nos enròdan...
**Son tantes los que designan "Occitans"...los sols occitanistas....e ara per aprestar melhor la mèscla....los sols Occitans que demòran en Oxitany.
Ausam, ausam revendicar l'autonomia. Siajam ambicion.
tornam botar en causa la formacion de França. Clovis auria polgut chausir de far un pacte d'amistat emben los visigoths mas preferet se botar sos la proteccion de la Gleisa de Ròma e ataquet los visigoths. Los barons dau nòrd chausigueran tanben la gleisa catolica pus leu que la defensa daus catars. La consequença: 1500ans per bastir lo centralisme frances qu'aura, deven un fanatisme. Chaque victòria daus francs sur las provinças es apelada victòria per los francs. Celebram aquelas victòrias en comemorant la desfacha de las provinças. Victòria per l'un; vesta per l'autre. A chaque còp, l'autoritarisme s'impauset. Lo rei o president de la Republica prenguet lo poder en mestre per impausar la volontat daus ganhants, en denigrant la cultura de las regions e en impausan lo frances.
L'autoritat es normalement benvelhanta. Impausa pas, fòrça pas, reprima pas. E si volam l'autonomia dins un blòc Euròpe/Russia es aquel argument que chau utilisar.
Autre causa, Paris devenguet lo centre e an acabat per crear dos axes que partant de Paris l'un vers Bordeu/irun, l'autre vers la mar mediterranenna, isolant lo Massif centau e devalorisant las relacion transversalas. Chau brisar aquel decopatge lotharingien per l'interest de l'unitat occitana. Fasam de la politica que la politica parla de tot mesme de la cultura.
Laissam la dreicha e l'esquerra dins lòrs contradiccions qu'an pus ren de nùou a prepausar.
Ausam, ausam!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari