La mèstra Clelia Baccon Bouvet defuntèt la setmana passada a 95 ans, çò rapòrta Valsusa Oggi. Sa vida foguèt consagrada a l’ensenhament e a las recèrca e promocion de la lenga occitana dins las Valadas. En mai de sas 42 annadas d’ensenhament dins divèrsas localitats, a escriches fòrça libres sus la lenga occitana, contribuïssent significativament a sa valorizacion. Son activitat de recèrca e d’escritura compren d’òbras talas coma A l’umbra del cluchī (Edizioni Valados Usitanos, 1987) e Occitania e la sua lingua (Ecomuseo Colombano Roman, 2015).

Clelia Baccon recebèt la Medalha d’Aur de l’ensenhament e faguèt l’ensenhaira sustot dins las comunas de la Val d’Ors de Sestrieras, Cesana, Exilhas e Salbertrand. Son engatjament foguèt totjorn presat pels estudiants, que se remremban d’ela amb afeccion.

Son amor de la cultura montanhòla se manifestèt egalament dins la redaccion en 1999 de Salbertrand,  Storia di una comunità e della sua Valle, un obratge basat sus d’estudis aprigondits dins de documents oblidats. Malgrat sa retirada, Clelia Baccon contunhèt de mostrar sa passion per la lenga occitana, crenhent qu’aquesta foguèsse oblidada. Balhèt al cant lo prètzfach de perpetuar sa coneissença per l’escritura de tèxtes e de musicas, ara partida del repertòri dels còrs alpins de la Val d’Ors.

Clelia Baccon nasquèt en 1929 a Salbertrand e passèt tota sa vida amb sa familha, en se consagrant a l’escritura e la recèrca istorica. Son eiretatge viu per sos escriches e sa passion per la cultura occitana, transmesa gràcias a ela a de generacions successivas.