Gaubil nasquèt a Galhac en 1688. Sortit d’una bona familha, comencèt sa carrièra coma novici a Tolosa e foguèt ensenhaire dins mantun collègi del Reialme de França, fins qu’a l’edat de 32 ans Loís XV lo mandèsse a las Índias orientalas e en China per afinar las sciéncias e las arts e establir de comunicacions amb los saberuts franceses.

Pendent son viatge cap a China, Gaubil observèt las variacions de l’asimant e enregistrèt la localizacion en longitud e latitud dels endreches pels quals passava. Pervengut a Canton en 1722, consagrèt près de sièis meses a aprene lo chinés. A Pequin, venguèt director d’una escòla qu’ensenhava lo latin als joves manchós, succedissent al paire Parennin. Puèi foguèt nommat interprèt a la cort imperiala, pòst ocupat fins a sa mòrt. Son erudicion dins l’istòria anciana de China estonava la cort, perque un occidental coneissiá melhor lor istòria qu’eles.

Gaubil, trabalhaire infatigable, traduguèt de grands classics chineses, lo Yijing e lo Shujing, e entretenguèt una correspondéncia espandida amb de saberuts franceses e estrangièrs. Foguèt reconegut a l’escala internacionala, venent membre de l’Acadèmia imperiala de Sant Petersborg en 1739 e associat estrangièr de la Royal Society de Londres en 1751. Tanben conegut amb lo nom chinés de Sun Kiun-Yung, moriguèt a Pequin lo 24 de julhet de 1759.

Font: La Dépêche