capçalera biera tobiers

Actualitats

Es arribada la sindròme d’Hikikomori

Es arribada la sindròme d’Hikikomori
Es arribada la sindròme d’Hikikomori | Sam Wolff

Es arribada en Euròpa una nòva malautiá que poiriá començar  d’èsser mai comuna en los europèus. Es la sindròme d’Hikikomori que consistís a demorar a l’ostal e causir de ne sortir pas jamai. La sindròme apareguèt en Japon pendent los ans 1990 e la patisson uèi mai d’1 milion de japoneses.

La sindròme es estada classificada coma un arrèst definitiu de participar a la societat sociala, e dura, almens, mai de sièis meses. Totun, es pas encara considerada pel govèrn japonés coma una malautiá pisquiatrica. Es una sindròme que s’espandiguèt fòrça pr’amor de la pandemia de COVID puèi que se deviá demorar a l’ostal sus tota la planeta.

 

Apareguda durant los ans 1990

 

La sindròme d’Hikimori espeliguèt pendent los ans 1990 après una grèva crisi economica japonesa. E la patisson, mai que mai, d’òmes. Son mai d’un milion a l’ora d’ara, e comença de se passar çò de meteis en desparièrs païses europèus, dont França e Occitània, Anglatèrra o Catalonha.

Las caracteristicas d’aquela sindròme serián un retirament social, çò es dire un estat que vòl cessar tota participacion sociala e qu’a per origina un o mai d’un factor, e se manifèsta pel fach de restar a l’ostal almens sièis meses. Pasmens, es pas brica reconeguda coma una malautiá psiquiatrica. E los que ne son victimas pòdon ben sortir de l’ostal mas sens aver cap de mena d’interaccion sociala.

Dins l’estat francés, la sindròme d’Hikimori es pas tan frequenta coma en Japon. Totun, i apareis qualque inquietud segon los cercaires. Qualques unes dison qu’es un fenomèn silenciós. E la societat vòl pas res saber d’aquel tipe de personas.

Per mai d’un expèrt, las personas victimas d’aquela sindròme tròban que las relacions socialas son tròp malaisidas, e la pandemia mondiala creèt una nòva situacion per eles pr’amor que caliá pas pus sortir e parlar amb los autres. Totes coneissèm de personas que causiguèron de sortir pas jamai de l’ostal après la pandemia.

Qualques cases grèus confondon lo temps, e per eles lo jorn es la nuèch e la nuèch es lo jorn. E tanben patisson una pèrda de coneissença del temps. La majoritat an mens de 30 ans e i a mai d’òmes que de femnas. En Japon, la causa principala ne foguèt una grèva crisi economica que durèt mai de dètz annadas. En Euròpa, se crenh que los efièches de la pandemia pòscan far créisser aquela sindròme. (Legissètz la seguida).

 

 

 


Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris


I a pas cap de comentari

Escriu un comentari sus aqueste article