Onze independentistas canacs son estats interpelats en Canaquia. Demest los detenguts se tròba lo pòrtavotz de la Cellula de Coordinacion de las Accions de Terren, Christian Tein. Aquela decision de la justícia es estada aculhida amb las lagremas de la femna de Christian Tein, sospechat d’aver orquestradas las susmautas en Canaquia. Quatre dels independentistas, comprés Tein, son embarrats en preson preventiva a Dijon, a unes 17 000 quilomètres de Nouméa. Lo procuraire Yves Dupas soslinha que los arrestats son suspèctes “d’associacion delictiva amb tòca de preparar un delicte o un crime”.  Las cargas comprenon lo panatòri organizat, la destruccion de bens e la complicitat de provesiment de mejans en delictes d’assassinat o temptativa d’assassinat de policièrs.

Las protèstas comencèron lo 13 de mai, après un debat a l’Assemblada Nacionala francesa ont los deputats franceses votèron dins lo sens d’una modificacion de la Constitucion qu’auriá autrejats mai de dreches de vòte als colons de l’archipèla, çò qu’indignèt la comunautat canaca.

Après l’arrestacion e la deportacion dels dirigents canacs, la nuèch de Sant Joan foguèt marcada per mai de susmautas e Canaquia. Los manifestants quilhèron de barricadas e cremèron de mobilièr urban. Las autoritats francesas an informat que la situacion requerissiá l’intervencion de nombroses prodèls, mai que mai dins las illas dels Pins e Maré, dins la capitala, Nouméa, e dins de vilas pròchas.

Aquela nòva èrsa de violéncia mòstra que la tension en Canaquia contunha d’aumentar, en metent en evidéncia la division entre los independentistas canacs e los unionistas d’origina francesa.