Un estudi menat per de cercaires de l’Universitat de Barcelona, en collaboracion amb lo Centre de Geocronologia de Berkeley e l’Universitat d’Estat de Murray dels Estats Units, prepausa una ipotèsi sus l’arribada dels primièrs ominids en Euròpa que sembla de confirmar de vièlhas teorias, çò rapòrta lo jornal catalan Ara. Al contrari de la teoria tradicionala segon la quala los ominids contornegèron la Mediterranèa per la via asiatica, la còla dirigida per Lluís Gibert suggerís que los primièrs ominids africans atenguèron Euròpa pel destrech de Gibartar fa 1,3 milion d’annadas.

L’ipotèsi repausa sus de metòdes de datacion avançadas aplicadas a las rèstas umanas trobadas a Orce, dins lo sud d’Espanha. Aquelas descobèrtas son d’ara enlà las mai ancianas del continent europèu. Segon Gibert, e mai Asia foguèsse ocupada fa mai o mens 1,8 milion d’annadas, los primièrs ominids pervenguèron pas en Euròpa abans 1,3 milion d’ans. La question d’aquel relambi de 500 000 ans rèsta dobèrta, mas Gibert avança que los obstacles biogeografics rendián la traversada d’Asia estant particularament malaisida, al contrari d’una traversada maritima de l’Africa del Nòrd estant.

La còla sosten que se Homo erectus poguèt aténher l’illa de Flores dins lo sud-èst asiatic fa un milion d’annadas pel destrech de Lombok, es plausible qu’una traversada similara aguèsse luòc pel destrech de Gibartar. Uèi, aquela rota maritima mesura mai o mens catòrze quilomètres, mas es possible que la distància foguèsse mendre en aquel temps a causa de l’activitat tectonica e de fluctuacions del nivèl de la mar.

Los metòdes de datacion aplicadas al sit d’Orce an permés de confirmar que las rèstas descobèrtas, e mai un crani trobat en 1982 per Josep Gibert, lo paire de Lluís Gibert, apartenon ben a d’ominids. Aquela descobèrta, inicialament controversiada, es estada validada per d’analisis paleoproteomicas recentas, en establissent la natura umana d’aqueles tròces ossoses. A l'origina, lo tròç de crani trobat per Josep Gibert suscitèt la controvèrsia perque cèrts cercaires lo consideravan d'origina animala a causa de la preséncia d'una cresta sagitala. Lo Museu de l'Òme e l'Institut de Paleontologia Umana de París foguèron demest las principalas institucions detractoras. Pasmens, aquel novèl estudi a non solament confirmat l'origina umana de las rèstas, mas a tanben balhat una dimension novèla a la teoria de la rota de Gibartar.