Una nòva espècia ominida, descobèrta fa gaire, auriá viscut en çò que uèi es Alemanha fa aperaquí 11 milions d’ans. L’espècia pesava en mejana sonque 10 kg. Lo sieu nom scientific es Buronius manfredschmidi, e representa l’espècia ominida pus pichona jamai descobèrta fins ara en Euròpa.

Segon los cercaires, Buronius manfredschmidi visquèt en çò qu’ara es Bavièra pendent lo Miocèn, çò es fa aperaquí 11,6 milions d’ans.  Las rèstas fossilas de l’espècia foguèron trapadas a Hammerschmiede, luòc ont tanben foguèt trobada l’espècia ominida Danuviusguggenmosi.

 “I a de mai en mai de luòcs ont trobam de rèstas ominidas de la fin de Miocèn en Euròpa, çò diguèt Madelaine Böhme, de l’Universitat de Tübingen. Es l’epòca que començan de se rareficar en Africa”.

Mai d’espècias ominidas europèas

“Malgrat qu’ara ne trapem mai, amb mai d’especimens melhor conservats, coma dins los sits de Can Llobateres (Catalonha), Hammerschmiede (Alemanha) e Rudabánya (Ongria), cap de luòc a pas mostrat mai d’un taxon ominid a l’encòp, fins ara”, çò apondèt la cercaira.

Buronius manfredschmidi daissèt dos tròces de dent e un autre òs que son desparièrs dels de l’espècia Danuvius guggenmosi e tanben de las autras espècias de monard conegudas fins a uèi lo jorn. Segon los cercaires, las dents son semblablas per las siás mesuras a las dels siamangs e aquò suggerís una massa corporala d’aperaquí 10 kg, çò diguèron los paleontològs que faguèron la descobèrta.

“Per contra, Danuvius guggemosi a una massa corporala d’entre 17 e 31 kg e segon divèrses estudis d’entre 14,5 e 46,3 kg”, çò diguèt la paleontològa Madelaine Böhme. Es per aquò que los cercaires creson que  Buronius manfredschmidi demorava dins los arbres, ont podiá montar aisidament per consumar una dièta de fuèlhas.

Mas semblariá plan que la nòva espècia ara descobèrta aviá una conducha ecologica diferenta de la de Danuvius guggenmosi, plan mai gròssa. La denticion de Buronius manfredschmidi pòt èsser restacada uèi sonque amb la dels gorillas. La denticion de Danuvius guggenmosi, per contra, es plan mai fòrta que la de totas las espècias ominidas uèi escantidas e revèrta un pauc la dels umans.

Pels paleontològs, aquò vòl dire que Buronius manfredschmidi manjava de fuèlhas e que Danuvius guggenmosi èra, per contra, omnivòr. “Aquò ajudèt ambedoas espècias a viure amassa dins lo meteis environament sens cap de competicion per la noiridura, coma o fan uèi los gibons e los orangotans, çò afirmèt Böhme. Es lo primièr còp que trobam un endrech del Miocèn europèu ont demoravan doas desparièras espècias ominidas e per aquela rason cal procedir a un estudi mai aprigondit dels autres sits, car tanben s’i poiriá téner la meteissa situacion”. (Legissètz la seguida).

Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.